DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4899#0118
ια'—4) Οί χρόνου τοϋ έντειχισμον τών στηλών
111
Πηλίου ορμητικών χειμάρρων, οϊτινες άείποτε απειλητικοί
επικρέμονται κατά της νέας ταύτης πόλεως" τούτων ένεκα το
κλίμα αότοϋ καθίσταται βαρύ, και ενίοτε, κατά τάς ενιαυ-
σίους εκάστοτε καιρικός μεταβολάς, νοσώδες, εν αντιθέσει
προς το έλαφρόν, ηπιον καΐ υγιεινότατο ν κλίμα της Δημη-
τριάδος, έχούσης και αίσθητικήν έτι ύπεροχήν, την θέαν
δήλα Οή τοϋ ωραιότατου Πηλίου εξ άπόπτου, ης στερείται
δ Βόλος.
Ύπήρξεν όμως το ελάττωμα τοΰτο της νέας πύλεοος
εύεργετικύν τή αρχαία (πρβ. άνω σελ. 12), ήρξατο δε και
μειούμενον ύπό των νουν εχόντων και φιλοτιμοτάτοτν κα-
τοίκων, δια κατασκευής έργων διαρρυθμίσεως της κοίτης
των επικινδύνων χειμάρρων και άλλων συναφών ετι δε
μάλλον θά μειωθή τοΰτο δια της μελετωμένης ήδη χωρο-
σταθμίσεως και της διασκευής προσηκόντως επικλινούς τοϋ
εδάφους, δια της άποξηράνσεως των μικρών, άλλ' επιβλα-
βέστατων ελών, και δια της σκοπούμενης διακομιδής πη-
γαίου ύδατος εκ τοϋ Πηλίου. Τούτων τελουμένων, και της
αρχαίας Δημητριάδος πλήρως άνασκαπτόμένης, καί προση-
κόντως άναδασουμένης, ούτω δε καθισταμένης εξαίρετου
κέντρου αναψυχής και μορφώσεως των κατοίκων, Οά κατα-
στή μετ' ού πολύν χρόνον η νέα αύτη πόλις, εν των άρί-
στοον καί ύπερόχως διαφερόντων, έτι δε θελκτικωτάτων κέν-
τρων της Ευρώπης από φυσικής και αρχαιολογικής απόψεως.
4) Οι χρόνοι τοϋ έντειχισμού των στηλών.
Προς ακριβή καθορισμόν τού χρόνου, καθ δν ένετει-
χίσθησαν αί εν τοις άνασκαφεΐσι πύργοις εύρεθεΐσαι στήλαι,
ώς πρώτην άφετηρίαν όφείλομεν να λάβωμεν το χωρίον
τοϋ έπιτομέως τού Διόδωρου1, λέγοντος ότι οί 'Ρωμαϊοι
τώ 168 π. Χρ. εξέπεμψαν τε δέκα μεν πρεσβευτάς εκ τοϋ
συνεδρίου εις Μακεδονίαν, πέντε δε εις Ιλλυριούς, οι καί
προς Αίμίλιον *Μάρκον έλΟόντες, συνεΐδον τά τείχη Δημη-
τριάδος, πόλεως Μακεδόνων πρώτης, καθελεΐν». "Οτι το Μάρ-
κον κείται εσφαλμένως αντί τοϋ Παΰλον, καθίσταται εμφα-
νές έκ της αρχής τοϋ κεφαλαίου, ένθα ό έπιτομέύς λέγει
«Αιμίλιος * Μάρκος, 'Ρωμαίων ύπατος και άριστος στρατηγός,
Περσέα λαβών αίχμάλωτον κτλ.»• περαιτέρω καλείται 6 αυτός
απλώς Αιμίλιος- πρόκειται άρα αναμφισβητήτως περί τοϋ
Αιμιλίου Πανλον, καί είναι επιβεβλημένη ή διόρθωσις τού
Μάρκον.
Την έκλογήν τών πρεσβευτών καί τάς διαταγάς τής
συγκλήτου αναγράφει λεπτομερώς ο Λίβιος εν 45 1 7 1ο»ίΐ-
1θ8 άβΐικίθ, φίοπιπι άβ Βθηίβηίία ϊηιρθΓ&ίοΓβδ Ε.
Ρίΐιι1υ8 Τ. Αηίόίιΐδ οοηιροηβΓβηΙ ΓΘ8, (ΙθΟΓβνοΓίιηί (1β-
οβηι ΐη Μ&οβάοηίαιη φΐίηςυβ ϊη ΙΙΙντίοιιΐϊΐ' ίνα μή δ'αί
αποφάσεις τών αρχιστρατήγων άποβώσιν άνάξιαι τοϋ με-
γαλείου καί τής επιεικείας τοϋ 'Ρωμαϊκοϋ λαοϋ, το μεν
κατεβλήθη μεγάλη προσοχή περί την έκλογήν τών πρεσβευ-
τών, το δε σπουδαιότερον εδόθησαν αύτοΐς εξ ύπαρχής καί
έν περιλήψει ώρισμέναι περί πάντων αί προς τον Αίμίλιον
καί Άνίκιον αποφάσεις τής συγκλήτου, ώς λέγει ό Λίβιος
μετά. τίνος αντιφατικής υπερβολής -'• διότι ό ίδιος μετ' ού
πολύ προστίθησιν ότι τα λοιπά άφείθησαν τοις πρεσθευταΐς
καί τοις είρημένοις δυσίν άρχιστρατήγοις, ίνα έκ τής πα-
ρούσης εκάστοτε καταστάσεως τών πραγμάτων βουλευόμενοι
καθ'εαυτούς άποφασίσωσι τά δέοντα8- τά λοιπά δε ταϋτα
ήσαν πλείστα καί σπουδαιότατα.
Έκ δέ τοϋ Πολυβίου ελάχιστα έσώθησαν περί τών δέκα
τούτων έν Λ' 12 <>-!) <-πρός μεν ουν τάς άλλας πόλεις καί
τάς έθνικάς συστάσεις οί δέκα δι' αυτών τών στρατηγών έποιή-
σαντο την έπιταγήν, ους δεήσει πορεύεσθαι τών ανδρών εϊς
0 Έν ΛΑ' ΐ:!• βλ. Πρακτικά Π02 σελ. 185.
-') Έν 45 17 οβίβι-αιη (ΐυ.αιηηυ.Επη Ιαΐβδ νΪΓΪ ιηϊίΐβΐ'οηίιιι•,
ααοπίηι ιΐο ϋοηΒΪΗο θρβΓβπ ροδδβί ίηιρβΓ&ί,ΟΓβδ ιιίΙιΛΙ ίηάί-
ιμοιοι ηβο ο1βηιβηΙί& υβο ^τανϊΙ&Ιβ ρορυΐΐ Κοπι&ηί άθΟΓθίιι-
Γ08 β88β, ίδίηβη ϊη βοη&Ια ιμιο^αβ Ά<ξ'ύΆίΆ Θ8ΐ αηι/ιη/α οοη-
δϊΐϊοηηη, ιιί, ϊιιοΐιοαίίΐ οηηηα Ιβ^&ίϊ &ό (Ιοιηο ϊθιτθ 3ά ίηι-
ρβΐ'&Ιοΐ'βδ ροδδβηί: μόλις δύναται να συγκρατηθή το οηιηία δια
τοϋ ϋκηηιια.
'■') Ό Λίβ. 45 18 απαριθμεί τα κεΓράλαια τών έπιταγμάτων της
συγκλήτου- καταλήγει δέ λέγων αβίβνα ϊρβϊβ ϊιηρβί'αίοΓΪϋιΐδ Ιββ'Β-
ίίδο,ιιβ νβΐίβία, ϊη <μηυιΐδ ρΓαβδβηδ %υάκϊάϊ\ο ΓβΓαηι οθγϊ.ϊογ&
8ΐιθΐθοίυι•α βΐ'&ί οοηβίΐία.
την 'Ρώμην ούτοι δ' ήσαν, ώς έπίπαν, ους άπέγραψαν οί
προειρημένοι κατά τάς Ιδίας άντιπαραγωγάς... προς δέ το τών
Αχαιών έθνος πρεσβευτάς εξέπεμψαν τους επιφανέστατους
άνδρας τών δέκα • δμως καί έκ τούτων καταφαίνεται δτι
έν ταΐς λεπτομερείαις άφείθη σημαντική εξουσία τοις δέκα
καί τοις άρχιστρατήγοις, ης τά μαρτύρια άπόκεινται παρά
Λιβίω, όντα πλήρεις διαρπαγαί πόλεων, τοϋ μεν Αίγινίου
καί τών Άγασσών υπό τοϋ υίοΰ τοϋ Αιμιλίου Μαξίμου,
τής δ' Αινείας ύπό τοϋ Ποστομίου ■', έβδομήκοντα δέ πό-
λεων τής Ηπείρου άρδην ανατροπή καί εκατόν πεντήκοντα
χιλιάδων Ηπειρωτών εξανδραποδισμός, μετά σημαντικήν
λεηλασίαν καί αυτής τής έλ.ευθερωθείσι/ς(.') Μακεδονίας ύπό
τοϋ ιδίου Αιμιλίου Παύλου8.
Ορθώς άρα ό Παυσανίας έν Ζ' 10 7 χαρακτηρίζει το
έργον τών δέκα τούτων πρεσβευτών μετά τών δύο αρχι-
στρατήγων, λέγων ότι «Μακεδόνων δέ καί Περσέως κεχει-
ρωιιένω.ν πολέμω... άνδρες τής 'Ρωμαίων βουλής δέκα έπέμ-
φθησαν κατάστησε)μενοί προς το έπιτηδειότατον 'Ρωμαίοις τά
έν Μακεδονία»- ουδέ υπάρχει λόγος, παρά τά συνήθη προσ-
χήματα τών 'Ρωμαίων, να άμφιβάλλωμεν ότι οί νικηταί
άπέβλεψαν κατ' ούσίαν εις την απηνή μεν καταστροφήν τώ\'
πόλεων καί τών κατοίκων, συμφώνως πρύς τά γενικά συμ-
φέροντα τής 'Ρώμης, εις πλήρη δέ λεηλασίαν τών περιου-
σιών αυτών, προς μεγαλοπρεπή τέλεσιν τριών θριάμβων".
Κατά ταϋτα τού μεν Διόδωρου ή άνω πληροφορία είναι
αληθής, τών δέ τειχών τής Δημητριάδος ή κατάρριψις ήδύ-
νατο νά τελεσθή ή κοινή διαταγή τών πρεσβευτών καί τού
Αιμιλίου, ή ύπ' αυτού τούτου 7, ή υπό τοϋ συλλαθόντος
τον Περσέα (Λίβ. 45 5) Γναίου Όκταβίου, όστις, ώς είδο-
μεν έν τοις άνω σελ. Κ)."!, εΐχε πρύ ολίγων ημερών κατα-
στρέψει την Μελίβοιαν, το προπύργιον τής Δημητριάδος-
υπό τού Διόδωρου αναγράφεται ό)ρισμένως ή πρώτη περί-
') Λίβ. 4δ 27 Ρ&α1ιΐ8...(^. Μ&χπηιιηι ί'ϊΐϊιιιιι...&«1 Λυυΐιπυηι
θΙ Α§&8δ&8 άίΗρίβηάαβ ιηίί,ίϊτ... &ά Αθίποηιηι ομιοομιο ιιι•-
ύβιη άίΗρίβηάαηι Ε. ΡοδΙιπηΐυιη ηιίδϊί.
') Ιίολόβ. Λ' 15 «τών γοΰν Ήπειρο)τών έβδομήκοντα πόλεις
άνατρέψαι Παϋλον... πέντε δέ καί δέκα μυριάδας ανθρώπων έ'=αν-
δραποδίσασθαι»• οτι δια τήν "Ηπειρον υπήρχε συγκλητικόν δόγμα,
ΐνα παραδοθώσι τω στρατω ώς λεία αί προς τον Περσέα άποστάσαι
Ηπειρωτικά! πόλεις, λέγει ό Λίβ. έν 45 34* αλλά οιιιτί άβίηάβ ιΙπό-
ρίαι-υπι ατοίαιη άίνιιίί δαπί: θ& ϊυοΓβ ορρϊά& οϊγο& §βρΙηα-
ηίηία.
") Αι λεηλασίαι παρά Λιβ. έν 45 ί)."!' πρβ. 45 βί)• οί θρίαμβοι
έν 45 35 και 40-42.
7) Διότι κατά Λίβ. 45 27 ο Αιμίλιος αιιίβ αάνβηίιιηι άβββηι
ΙβηαΙονηηΐ έστειλε τους μνημονευθέντος άνω έν σημ. 4, ΐνα βεβαίιος
συν τί] διαρπαγί"] καταρρίψωσιν άλλ.ων πόλεο^ν τά τείχη• ήδΰνατο
άρα έν τοις τοιοΰτοις νά ένεργήση και άνευ τής γνίόμης τών δέκα.
111
Πηλίου ορμητικών χειμάρρων, οϊτινες άείποτε απειλητικοί
επικρέμονται κατά της νέας ταύτης πόλεως" τούτων ένεκα το
κλίμα αότοϋ καθίσταται βαρύ, και ενίοτε, κατά τάς ενιαυ-
σίους εκάστοτε καιρικός μεταβολάς, νοσώδες, εν αντιθέσει
προς το έλαφρόν, ηπιον καΐ υγιεινότατο ν κλίμα της Δημη-
τριάδος, έχούσης και αίσθητικήν έτι ύπεροχήν, την θέαν
δήλα Οή τοϋ ωραιότατου Πηλίου εξ άπόπτου, ης στερείται
δ Βόλος.
Ύπήρξεν όμως το ελάττωμα τοΰτο της νέας πύλεοος
εύεργετικύν τή αρχαία (πρβ. άνω σελ. 12), ήρξατο δε και
μειούμενον ύπό των νουν εχόντων και φιλοτιμοτάτοτν κα-
τοίκων, δια κατασκευής έργων διαρρυθμίσεως της κοίτης
των επικινδύνων χειμάρρων και άλλων συναφών ετι δε
μάλλον θά μειωθή τοΰτο δια της μελετωμένης ήδη χωρο-
σταθμίσεως και της διασκευής προσηκόντως επικλινούς τοϋ
εδάφους, δια της άποξηράνσεως των μικρών, άλλ' επιβλα-
βέστατων ελών, και δια της σκοπούμενης διακομιδής πη-
γαίου ύδατος εκ τοϋ Πηλίου. Τούτων τελουμένων, και της
αρχαίας Δημητριάδος πλήρως άνασκαπτόμένης, καί προση-
κόντως άναδασουμένης, ούτω δε καθισταμένης εξαίρετου
κέντρου αναψυχής και μορφώσεως των κατοίκων, Οά κατα-
στή μετ' ού πολύν χρόνον η νέα αύτη πόλις, εν των άρί-
στοον καί ύπερόχως διαφερόντων, έτι δε θελκτικωτάτων κέν-
τρων της Ευρώπης από φυσικής και αρχαιολογικής απόψεως.
4) Οι χρόνοι τοϋ έντειχισμού των στηλών.
Προς ακριβή καθορισμόν τού χρόνου, καθ δν ένετει-
χίσθησαν αί εν τοις άνασκαφεΐσι πύργοις εύρεθεΐσαι στήλαι,
ώς πρώτην άφετηρίαν όφείλομεν να λάβωμεν το χωρίον
τοϋ έπιτομέως τού Διόδωρου1, λέγοντος ότι οί 'Ρωμαϊοι
τώ 168 π. Χρ. εξέπεμψαν τε δέκα μεν πρεσβευτάς εκ τοϋ
συνεδρίου εις Μακεδονίαν, πέντε δε εις Ιλλυριούς, οι καί
προς Αίμίλιον *Μάρκον έλΟόντες, συνεΐδον τά τείχη Δημη-
τριάδος, πόλεως Μακεδόνων πρώτης, καθελεΐν». "Οτι το Μάρ-
κον κείται εσφαλμένως αντί τοϋ Παΰλον, καθίσταται εμφα-
νές έκ της αρχής τοϋ κεφαλαίου, ένθα ό έπιτομέύς λέγει
«Αιμίλιος * Μάρκος, 'Ρωμαίων ύπατος και άριστος στρατηγός,
Περσέα λαβών αίχμάλωτον κτλ.»• περαιτέρω καλείται 6 αυτός
απλώς Αιμίλιος- πρόκειται άρα αναμφισβητήτως περί τοϋ
Αιμιλίου Πανλον, καί είναι επιβεβλημένη ή διόρθωσις τού
Μάρκον.
Την έκλογήν τών πρεσβευτών καί τάς διαταγάς τής
συγκλήτου αναγράφει λεπτομερώς ο Λίβιος εν 45 1 7 1ο»ίΐ-
1θ8 άβΐικίθ, φίοπιπι άβ Βθηίβηίία ϊηιρθΓ&ίοΓβδ Ε.
Ρίΐιι1υ8 Τ. Αηίόίιΐδ οοηιροηβΓβηΙ ΓΘ8, (ΙθΟΓβνοΓίιηί (1β-
οβηι ΐη Μ&οβάοηίαιη φΐίηςυβ ϊη ΙΙΙντίοιιΐϊΐ' ίνα μή δ'αί
αποφάσεις τών αρχιστρατήγων άποβώσιν άνάξιαι τοϋ με-
γαλείου καί τής επιεικείας τοϋ 'Ρωμαϊκοϋ λαοϋ, το μεν
κατεβλήθη μεγάλη προσοχή περί την έκλογήν τών πρεσβευ-
τών, το δε σπουδαιότερον εδόθησαν αύτοΐς εξ ύπαρχής καί
έν περιλήψει ώρισμέναι περί πάντων αί προς τον Αίμίλιον
καί Άνίκιον αποφάσεις τής συγκλήτου, ώς λέγει ό Λίβιος
μετά. τίνος αντιφατικής υπερβολής -'• διότι ό ίδιος μετ' ού
πολύ προστίθησιν ότι τα λοιπά άφείθησαν τοις πρεσθευταΐς
καί τοις είρημένοις δυσίν άρχιστρατήγοις, ίνα έκ τής πα-
ρούσης εκάστοτε καταστάσεως τών πραγμάτων βουλευόμενοι
καθ'εαυτούς άποφασίσωσι τά δέοντα8- τά λοιπά δε ταϋτα
ήσαν πλείστα καί σπουδαιότατα.
Έκ δέ τοϋ Πολυβίου ελάχιστα έσώθησαν περί τών δέκα
τούτων έν Λ' 12 <>-!) <-πρός μεν ουν τάς άλλας πόλεις καί
τάς έθνικάς συστάσεις οί δέκα δι' αυτών τών στρατηγών έποιή-
σαντο την έπιταγήν, ους δεήσει πορεύεσθαι τών ανδρών εϊς
0 Έν ΛΑ' ΐ:!• βλ. Πρακτικά Π02 σελ. 185.
-') Έν 45 17 οβίβι-αιη (ΐυ.αιηηυ.Επη Ιαΐβδ νΪΓΪ ιηϊίΐβΐ'οηίιιι•,
ααοπίηι ιΐο ϋοηΒΪΗο θρβΓβπ ροδδβί ίηιρβΓ&ί,ΟΓβδ ιιίΙιΛΙ ίηάί-
ιμοιοι ηβο ο1βηιβηΙί& υβο ^τανϊΙ&Ιβ ρορυΐΐ Κοπι&ηί άθΟΓθίιι-
Γ08 β88β, ίδίηβη ϊη βοη&Ια ιμιο^αβ Ά<ξ'ύΆίΆ Θ8ΐ αηι/ιη/α οοη-
δϊΐϊοηηη, ιιί, ϊιιοΐιοαίίΐ οηηηα Ιβ^&ίϊ &ό (Ιοιηο ϊθιτθ 3ά ίηι-
ρβΐ'&Ιοΐ'βδ ροδδβηί: μόλις δύναται να συγκρατηθή το οηιηία δια
τοϋ ϋκηηιια.
'■') Ό Λίβ. 45 18 απαριθμεί τα κεΓράλαια τών έπιταγμάτων της
συγκλήτου- καταλήγει δέ λέγων αβίβνα ϊρβϊβ ϊιηρβί'αίοΓΪϋιΐδ Ιββ'Β-
ίίδο,ιιβ νβΐίβία, ϊη <μηυιΐδ ρΓαβδβηδ %υάκϊάϊ\ο ΓβΓαηι οθγϊ.ϊογ&
8ΐιθΐθοίυι•α βΐ'&ί οοηβίΐία.
την 'Ρώμην ούτοι δ' ήσαν, ώς έπίπαν, ους άπέγραψαν οί
προειρημένοι κατά τάς Ιδίας άντιπαραγωγάς... προς δέ το τών
Αχαιών έθνος πρεσβευτάς εξέπεμψαν τους επιφανέστατους
άνδρας τών δέκα • δμως καί έκ τούτων καταφαίνεται δτι
έν ταΐς λεπτομερείαις άφείθη σημαντική εξουσία τοις δέκα
καί τοις άρχιστρατήγοις, ης τά μαρτύρια άπόκεινται παρά
Λιβίω, όντα πλήρεις διαρπαγαί πόλεων, τοϋ μεν Αίγινίου
καί τών Άγασσών υπό τοϋ υίοΰ τοϋ Αιμιλίου Μαξίμου,
τής δ' Αινείας ύπό τοϋ Ποστομίου ■', έβδομήκοντα δέ πό-
λεων τής Ηπείρου άρδην ανατροπή καί εκατόν πεντήκοντα
χιλιάδων Ηπειρωτών εξανδραποδισμός, μετά σημαντικήν
λεηλασίαν καί αυτής τής έλ.ευθερωθείσι/ς(.') Μακεδονίας ύπό
τοϋ ιδίου Αιμιλίου Παύλου8.
Ορθώς άρα ό Παυσανίας έν Ζ' 10 7 χαρακτηρίζει το
έργον τών δέκα τούτων πρεσβευτών μετά τών δύο αρχι-
στρατήγων, λέγων ότι «Μακεδόνων δέ καί Περσέως κεχει-
ρωιιένω.ν πολέμω... άνδρες τής 'Ρωμαίων βουλής δέκα έπέμ-
φθησαν κατάστησε)μενοί προς το έπιτηδειότατον 'Ρωμαίοις τά
έν Μακεδονία»- ουδέ υπάρχει λόγος, παρά τά συνήθη προσ-
χήματα τών 'Ρωμαίων, να άμφιβάλλωμεν ότι οί νικηταί
άπέβλεψαν κατ' ούσίαν εις την απηνή μεν καταστροφήν τώ\'
πόλεων καί τών κατοίκων, συμφώνως πρύς τά γενικά συμ-
φέροντα τής 'Ρώμης, εις πλήρη δέ λεηλασίαν τών περιου-
σιών αυτών, προς μεγαλοπρεπή τέλεσιν τριών θριάμβων".
Κατά ταϋτα τού μεν Διόδωρου ή άνω πληροφορία είναι
αληθής, τών δέ τειχών τής Δημητριάδος ή κατάρριψις ήδύ-
νατο νά τελεσθή ή κοινή διαταγή τών πρεσβευτών καί τού
Αιμιλίου, ή ύπ' αυτού τούτου 7, ή υπό τοϋ συλλαθόντος
τον Περσέα (Λίβ. 45 5) Γναίου Όκταβίου, όστις, ώς είδο-
μεν έν τοις άνω σελ. Κ)."!, εΐχε πρύ ολίγων ημερών κατα-
στρέψει την Μελίβοιαν, το προπύργιον τής Δημητριάδος-
υπό τού Διόδωρου αναγράφεται ό)ρισμένως ή πρώτη περί-
') Λίβ. 4δ 27 Ρ&α1ιΐ8...(^. Μ&χπηιιηι ί'ϊΐϊιιιιι...&«1 Λυυΐιπυηι
θΙ Α§&8δ&8 άίΗρίβηάαβ ιηίί,ίϊτ... &ά Αθίποηιηι ομιοομιο ιιι•-
ύβιη άίΗρίβηάαηι Ε. ΡοδΙιπηΐυιη ηιίδϊί.
') Ιίολόβ. Λ' 15 «τών γοΰν Ήπειρο)τών έβδομήκοντα πόλεις
άνατρέψαι Παϋλον... πέντε δέ καί δέκα μυριάδας ανθρώπων έ'=αν-
δραποδίσασθαι»• οτι δια τήν "Ηπειρον υπήρχε συγκλητικόν δόγμα,
ΐνα παραδοθώσι τω στρατω ώς λεία αί προς τον Περσέα άποστάσαι
Ηπειρωτικά! πόλεις, λέγει ό Λίβ. έν 45 34* αλλά οιιιτί άβίηάβ ιΙπό-
ρίαι-υπι ατοίαιη άίνιιίί δαπί: θ& ϊυοΓβ ορρϊά& οϊγο& §βρΙηα-
ηίηία.
") Αι λεηλασίαι παρά Λιβ. έν 45 ί)."!' πρβ. 45 βί)• οί θρίαμβοι
έν 45 35 και 40-42.
7) Διότι κατά Λίβ. 45 27 ο Αιμίλιος αιιίβ αάνβηίιιηι άβββηι
ΙβηαΙονηηΐ έστειλε τους μνημονευθέντος άνω έν σημ. 4, ΐνα βεβαίιος
συν τί] διαρπαγί"] καταρρίψωσιν άλλ.ων πόλεο^ν τά τείχη• ήδΰνατο
άρα έν τοις τοιοΰτοις νά ένεργήση και άνευ τής γνίόμης τών δέκα.