Instytut Historii Sztuki <Posen> [Hrsg.]: Artium Quaestiones (18.2007)

POWOŁAJWE Ś1V. MATEUSZA CARAYAGGIA. STUDIUM Z HERMENEUTYKI OBRAZU

49

Reymerswaela o tym samym tytule z Museo del Prado w Madrycie, Na-
tional Gallery w Londynie i Musee des Beaux-Arts w Valenciennes). Po-
chylona nad stołem sylwetka bankiera - w zestawieniu z pozą brodacza
- nadawałaby się do ukazania momentu „tuż przed" dostrzeżeniem
Chrystusa, które wywołuje uniesienie głowy i odchylenie ciała do tyłu,
przy ręce pozostawionej w niezmienionej pozycji. W tym wypadku analo-
gia przemawiałaby za interpretowaniem brodacza jako przeliczającego
wpływy. Tradycja obrazów niderlandzkich nie daje podstaw do jedno-
znacznego rozpoznania liczącej dłoni brodacza.


8. Marinus van Reymerswael, komora ce/na, 1542, Monachium, Alte Pinakothek

Natomiast wobec Pratera interpretacji obrazu La Toura P&rcerhe
podażom wysunąć można następujące zastrzeżenia. Jego zdaniem osobą
płacącą na tym obrazie jest łysy starzec, którego gest istotnie przypomi-
na gest brodacza. Identyfikację Mateusza z młodzieńcem badacz uzasad-
nia także obecnością na obrazie La Toura postaci poborcy z sakiewką,
usytuowanej po lewej stronie, podobnie jak trzymający sakiewkę mło-
dzieniec na obrazie Caravaggia. Jednakże, po pierwsze, traktując przy-
suniętą do krawędzi stołu książkę jako wymowny symbol dokonującej się