DOI Heft:
Heft 13
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.12174#0014
^ ϋ Χ αΟΑΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΑ
νεται δέ, ότι άπηλλάττετο τοΰ άπ5 άγοράς τέλους, και μή ίξα'γοντα» ούδένα δισταγμόν άφίνουσιν, ότι ή
πωλών τόνκοφπόν εν Έρετρία και μή έξάγων αυτόν. πόλις ή μετά τοϋ* Χαιρεφάνους τήν συνθήκην συνά-
Διά τάς δαπανάς δε ταύτας, αΐτινες βεβαίως δεν πτουσα είναι ή Ερέτρια. Είς τήν Έρετριαν δε οδη-
ήσαν μίκραί, ή πόλις έξησφάλιζεν είς τον Χαιρεφά- γοΰσι και εν τω 57 στίχω της Αρτέμιδος της
νην και τού; κληρονόμους αύτοϋ το έργον και τήν Άμαρυσίας και 59 τη Άρτέμιδι τη Άμαρυσία, ενθα
δεκαετή κάρπωσιν τής γης δι' όρκου, δν ώφειλον να πρόκειται βεβαίως περι της ζημίας τοΰ ζητήσοντος
έρκισθώσι καϊ πολΐται και έφηβοι, και δια ποινών, τήν άκόρωσιν της συνΊήκης ή παραβάντος αυτήν,
αίτινες έπέκειντο είς πάντα, όςτις είτε προ τοϋ δρ- Ίχνος δέ ουδέν υπάρχει έν τω λίθω όδηγοΰν είς τήν
κου ή μετά τον όρκον είτε δια τον Χαιρεφάνην είτε Χαλκίδα, εάν μή τυχόν τά έν τω 32 στίχω άλλως
διά τους κληρονόμους του ήθελε προτείνει άκυρωσιν ουςσυμπλήρωτα "ΝΙΟΪΝ θέληση νά συμπλήρωση τις
των συνθηκών ή δέν ήθελε νά όμόση τον ώρισμένον «δελφινίου ή» και νά έννοήση τον έν Χαλκίοι μέγα
ορκον. τιμώμενον δελΐίνιον Απόλλωνα (Πλούτ. Τίτ. 16)·
"Ως τι σύνηθες αναφέρεται ύπό Πολυβίου (10, 28) άλλα και τούτο οΰδένάλλο δύναται νά άποδείξη προς
παρά τοις άρχαίοις Πέρσαις τό να άγηται δια φρεα- τάς ύπέρ της Έρετρίας μαρτυρίας- τοϋ λίθου, ειμή
τιών και υπονόμων πάνυ μακρόθεν ΰδωρ είς πρότερον οτι και τοΰ δελφινίου Απόλλωνος εγίνετο μνεία έν
μή αρδευόμενους τόπους, ών ή κάρπευσις έδίδετο τώ λίθω ίσως επί τών κοινωνών του Χαιρ&φάνους.
δωρεάν επί πολλάς γενεάς είς τους κατασκευάζοντας Και δεν δύναται μεν νά είπη τις πότε καϊ τίνος έ-
τό Ιργον. Άλλα περί έργου τοιούτου δεν πρόκειται νεκα ό λίθος μετεκομίσθη έκ της Έρετρικής είς τήν
ενταύθα. Παράδειγμα δέ εξαγωγής λίμνης, δπως Χαλκίδα, ένθα ευρέθη. Ούτε φαίνεται πιθανόν, οτι ει-
γεωργηθώσιν αί υπ αυτής καλυπτόμεναι γαϊαι, ουχί ναι άντίγραφον τής συνθήκης σταλέν είς Χαλκίδα,
πολύ άρχαιότερον ίσως τοΰ προκειμένου παρέχει ή ως εικάζεται, ότι αντίγραφα αυτής εστάλησαν είς Μέ-
τών πόρων της Ιίωπαίδος λίμνης άνακάθαρσις, ήν έ. γαρα καϊ είς "Ανδρον (δρ. στίχ. 62). Διότι και οί εν
πεχείρησεν ό Κράτης, έγκατέλιπε δέ έν τω μέσω, τη όπισθεν και οί έν τή πλαγίια πλευρά τοΰ λίθου α»
στασιασάντων των Βοιωτών (όρ. Στράβ. σελ. 407 ναγεγραμμένοι άνδρες, ών ή αναγραφή διατάττεται
(]). Πολλω δέ νεώτερον είναι τό έργον τοΰ αύτοκρά- έν τω ψηφίσματι, φαίνονται ουχί κατά τον αυτόν χρό-
τορος Κλαυδίου, όςτις κατά Δίωνα τον Κάσσιον (60, νον μετά της συνθήκη; και τών ψηφισμάτων άναγε-
11 και 33) ήθέλησώ να έξαγ.χγη είς τον Τίβεριν τήν γραμμένοι. 'Αλλ5 είναι γνωστόν, ότι και άλλος τις
τών Μαρσών Φουκίνην λίμνην, όπως γεωργήται ή λίθος τών Έρετριέων ευρέθη έν Χαλκιδι καϊ υπάρχει
πέριξ αυτής χώρα, όπερ τοτε μεν άπέτυχεν ένεκα έτι και νυν εντετειχισμένος ένθα πρώτος ό μακαρίτης
της καταχρήσεως τοΰ έπιστατήσαντος, έξε:ελέσ5η Ούλερϊχος άνέγνωσε και άντέγραψεν αυτόν πιστώς,
δ'έπειτα ύπό τοΰ αυτοκράτορας Αδριανού (όρ. λεξ. (Βΰίβ. α. ΡοιβοΙι. ΐη Ογ. Τόμ. 2. σελ. 224., πρβ.
Ρβυ!"/. έν λ. Ρϋοίηαδ ίαιτίιβ). 'Ραγκαβ. Α. Η, 1232).
Αίθος δέ αρχαίο; περίεργου τοιούτου πρώτος ει- Έάν δέ ό προκείμενος λίθος έν τω 46 σαχω πα·
ναι ούτος. Και νΰν πρώτον εξ αυτού μανθάνομεν, ότι ραγγέλλεται να στηθί) έν τω ίερω τοΰ Απόλλωνος
και οί Έρετριεϊς ομοιον τών Βοιωτών έργον έπεχεί- τοϋ δαφνηφόρου, κατά δέ τον Στράβωνα (σελ. 448.)
ρησαν έν λίμνη κειμένη έν τη Έρετρική διά τοϋ Χαι- τών Έρετριέων τό περί πομπής ψήφισμα και ή περί
ρεφάνους, άνδρός άγνωστου ήμΐν άλλοθεν. τοϋ Ληλάντου συνθήκη αυτών μετά τών Χαλκιδέων
Ό λίθο; άν και, ως τά επίσημα έγγραφα λέγουσιν, άνέκειντο έν Αμαρΰνθω έν τώ ίερω της 'Αμαρυνθίας
ευρέθη εν Χαλκίοι, άλλ' όμως αυτός μαρτυρεί διά "Αρτέμιδος, έκ δέ τών έν Έρετρία ευρεθέντων λίθων
μαρτυριών αναμφισβητήτως ότι ανήκει εις τήν Έρέ- τοΰ μεν περι θεοπόμπου ψηφίσματος ("Αρχ. Έφημ.
τριαν. Διότι και τών έν τώ πρώτω στίχω της συνθή- 1302) τό εν άντίγραφον μετα της εικόνος παραγ-
κης «Κατά τάδε Χαιοεφάνης έπαγγέλλεται Έρετ» γέλλεται να στηθή και αύτό έν τω ίερω της Άρτέμι-
ήσυμπλήρωσιςΈρετριεΰσιν είναι αναμφισβήτητος, και δος τής Άμαρυσίας, ό δε περί Φανοκλέους (0.1 .0,
τά έν τω 10 στίχο» κείμενα «εν Έρετρία τον καρπόν 21 ίί*> &Μ.) έν τω της Αρτέμιδος ίερω και έάν'Α-
νεται δέ, ότι άπηλλάττετο τοΰ άπ5 άγοράς τέλους, και μή ίξα'γοντα» ούδένα δισταγμόν άφίνουσιν, ότι ή
πωλών τόνκοφπόν εν Έρετρία και μή έξάγων αυτόν. πόλις ή μετά τοϋ* Χαιρεφάνους τήν συνθήκην συνά-
Διά τάς δαπανάς δε ταύτας, αΐτινες βεβαίως δεν πτουσα είναι ή Ερέτρια. Είς τήν Έρετριαν δε οδη-
ήσαν μίκραί, ή πόλις έξησφάλιζεν είς τον Χαιρεφά- γοΰσι και εν τω 57 στίχω της Αρτέμιδος της
νην και τού; κληρονόμους αύτοϋ το έργον και τήν Άμαρυσίας και 59 τη Άρτέμιδι τη Άμαρυσία, ενθα
δεκαετή κάρπωσιν τής γης δι' όρκου, δν ώφειλον να πρόκειται βεβαίως περι της ζημίας τοΰ ζητήσοντος
έρκισθώσι καϊ πολΐται και έφηβοι, και δια ποινών, τήν άκόρωσιν της συνΊήκης ή παραβάντος αυτήν,
αίτινες έπέκειντο είς πάντα, όςτις είτε προ τοϋ δρ- Ίχνος δέ ουδέν υπάρχει έν τω λίθω όδηγοΰν είς τήν
κου ή μετά τον όρκον είτε δια τον Χαιρεφάνην είτε Χαλκίδα, εάν μή τυχόν τά έν τω 32 στίχω άλλως
διά τους κληρονόμους του ήθελε προτείνει άκυρωσιν ουςσυμπλήρωτα "ΝΙΟΪΝ θέληση νά συμπλήρωση τις
των συνθηκών ή δέν ήθελε νά όμόση τον ώρισμένον «δελφινίου ή» και νά έννοήση τον έν Χαλκίοι μέγα
ορκον. τιμώμενον δελΐίνιον Απόλλωνα (Πλούτ. Τίτ. 16)·
"Ως τι σύνηθες αναφέρεται ύπό Πολυβίου (10, 28) άλλα και τούτο οΰδένάλλο δύναται νά άποδείξη προς
παρά τοις άρχαίοις Πέρσαις τό να άγηται δια φρεα- τάς ύπέρ της Έρετρίας μαρτυρίας- τοϋ λίθου, ειμή
τιών και υπονόμων πάνυ μακρόθεν ΰδωρ είς πρότερον οτι και τοΰ δελφινίου Απόλλωνος εγίνετο μνεία έν
μή αρδευόμενους τόπους, ών ή κάρπευσις έδίδετο τώ λίθω ίσως επί τών κοινωνών του Χαιρ&φάνους.
δωρεάν επί πολλάς γενεάς είς τους κατασκευάζοντας Και δεν δύναται μεν νά είπη τις πότε καϊ τίνος έ-
τό Ιργον. Άλλα περί έργου τοιούτου δεν πρόκειται νεκα ό λίθος μετεκομίσθη έκ της Έρετρικής είς τήν
ενταύθα. Παράδειγμα δέ εξαγωγής λίμνης, δπως Χαλκίδα, ένθα ευρέθη. Ούτε φαίνεται πιθανόν, οτι ει-
γεωργηθώσιν αί υπ αυτής καλυπτόμεναι γαϊαι, ουχί ναι άντίγραφον τής συνθήκης σταλέν είς Χαλκίδα,
πολύ άρχαιότερον ίσως τοΰ προκειμένου παρέχει ή ως εικάζεται, ότι αντίγραφα αυτής εστάλησαν είς Μέ-
τών πόρων της Ιίωπαίδος λίμνης άνακάθαρσις, ήν έ. γαρα καϊ είς "Ανδρον (δρ. στίχ. 62). Διότι και οί εν
πεχείρησεν ό Κράτης, έγκατέλιπε δέ έν τω μέσω, τη όπισθεν και οί έν τή πλαγίια πλευρά τοΰ λίθου α»
στασιασάντων των Βοιωτών (όρ. Στράβ. σελ. 407 ναγεγραμμένοι άνδρες, ών ή αναγραφή διατάττεται
(]). Πολλω δέ νεώτερον είναι τό έργον τοΰ αύτοκρά- έν τω ψηφίσματι, φαίνονται ουχί κατά τον αυτόν χρό-
τορος Κλαυδίου, όςτις κατά Δίωνα τον Κάσσιον (60, νον μετά της συνθήκη; και τών ψηφισμάτων άναγε-
11 και 33) ήθέλησώ να έξαγ.χγη είς τον Τίβεριν τήν γραμμένοι. 'Αλλ5 είναι γνωστόν, ότι και άλλος τις
τών Μαρσών Φουκίνην λίμνην, όπως γεωργήται ή λίθος τών Έρετριέων ευρέθη έν Χαλκιδι καϊ υπάρχει
πέριξ αυτής χώρα, όπερ τοτε μεν άπέτυχεν ένεκα έτι και νυν εντετειχισμένος ένθα πρώτος ό μακαρίτης
της καταχρήσεως τοΰ έπιστατήσαντος, έξε:ελέσ5η Ούλερϊχος άνέγνωσε και άντέγραψεν αυτόν πιστώς,
δ'έπειτα ύπό τοΰ αυτοκράτορας Αδριανού (όρ. λεξ. (Βΰίβ. α. ΡοιβοΙι. ΐη Ογ. Τόμ. 2. σελ. 224., πρβ.
Ρβυ!"/. έν λ. Ρϋοίηαδ ίαιτίιβ). 'Ραγκαβ. Α. Η, 1232).
Αίθος δέ αρχαίο; περίεργου τοιούτου πρώτος ει- Έάν δέ ό προκείμενος λίθος έν τω 46 σαχω πα·
ναι ούτος. Και νΰν πρώτον εξ αυτού μανθάνομεν, ότι ραγγέλλεται να στηθί) έν τω ίερω τοΰ Απόλλωνος
και οί Έρετριεϊς ομοιον τών Βοιωτών έργον έπεχεί- τοϋ δαφνηφόρου, κατά δέ τον Στράβωνα (σελ. 448.)
ρησαν έν λίμνη κειμένη έν τη Έρετρική διά τοϋ Χαι- τών Έρετριέων τό περί πομπής ψήφισμα και ή περί
ρεφάνους, άνδρός άγνωστου ήμΐν άλλοθεν. τοϋ Ληλάντου συνθήκη αυτών μετά τών Χαλκιδέων
Ό λίθο; άν και, ως τά επίσημα έγγραφα λέγουσιν, άνέκειντο έν Αμαρΰνθω έν τώ ίερω της 'Αμαρυνθίας
ευρέθη εν Χαλκίοι, άλλ' όμως αυτός μαρτυρεί διά "Αρτέμιδος, έκ δέ τών έν Έρετρία ευρεθέντων λίθων
μαρτυριών αναμφισβητήτως ότι ανήκει εις τήν Έρέ- τοΰ μεν περι θεοπόμπου ψηφίσματος ("Αρχ. Έφημ.
τριαν. Διότι και τών έν τώ πρώτω στίχω της συνθή- 1302) τό εν άντίγραφον μετα της εικόνος παραγ-
κης «Κατά τάδε Χαιοεφάνης έπαγγέλλεται Έρετ» γέλλεται να στηθή και αύτό έν τω ίερω της Άρτέμι-
ήσυμπλήρωσιςΈρετριεΰσιν είναι αναμφισβήτητος, και δος τής Άμαρυσίας, ό δε περί Φανοκλέους (0.1 .0,
τά έν τω 10 στίχο» κείμενα «εν Έρετρία τον καρπόν 21 ίί*> &Μ.) έν τω της Αρτέμιδος ίερω και έάν'Α-