Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1869)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ. 323

πάλλων δαφνηφόρος έτιματο μεν εν Αττική (Πλούτ. ίνα όρκισθώσιν εν αύτω όπερ των συνθηκών οί πολϊ-

θεμ. 1ο.) και δαφνηοορία έτελεΐτο έν θήβαις προς ται, πιθανώτερον είναι, δτι εκείτο εν τή Έρετρία

τιμήν τοΰ Ίσμηνίου Απόλλωνος και δαφνηφόρια έτε- αύτη.

λοΰντο άλλαχοϋ (δρ. ΟβΓία. %ΛόΙ. Τ. 2. σελ. 383. Οϋ'τε λοιπόν ο τόπος, ενθα ο λίθος ευρέθη, ουτε

και πρβ. 0. I. Ο. 1766.) καί δαφνη-ρόριος Απόλλων τό ίερόν, έν ω παραγγέλλεται να στήθη, δύναται νά

άπηντήθη έν λίθω Χαιρώνειας [& I. Ο. 1595), ουδείς καταστήση άμφίβολον, δτι ή έν αύτω αναφερομένη

αέ των συγγραφέων αναφέρει, δτι Απόλλων δάφνη- πο'χις) ήτιζ συνάπτει τήν συ„θήκην μετά τοϋ Χαιρεφά-

φόρος έτιματο ού μόνον έν Έρετρία άλλ' ούδ5 έν Εύ - νους περί τής εξαγωγής της λίμνης, είναι ή Ερέτρια,

βοία έν γένει, άλλ'οόδέ ταϋτα δύνανται νά πείσωσί - Ή δε λίμνη, ην ο Χαιρεφάνης υπόσχεται εις ιούς

τινα, δτι ο λίθος δεν άνήκει εις την Έρέτριαν. Τού- Έρετριεϊς νά έξαγάγη, ύπηρχεν έν τή Έρετριχή βε-

ναντίον δια της μαρτυρίας, ην εύτυχώς δ λίθος διέ- βαίως. Τό δνομα της θέσεως, ενθα ή λίμνη εκείτο,

σωσε, διδάσκει, δτι καί έν τη Έρετρική ύπηρχεν ύπηρχεν έν τω λίθω, υπήρχε δέ έν τή άρχή τοΰ 2

Ιερόν του δαφνηφόρου Απόλλωνος καϊ δτι των Έρε- στίχου της συνθήκης. Τα έν τη άρχή τοϋ στίχου τού-

τριέων λίθοι σπουδαίοι ού μόνον έν τω της Άμαρυ- του διασωθέντα γράμματα ΤΕΧΑΙΣ είναι άναμφι-

σίας Αρτέμιδος ίερω άλλα και έν τω ίερω τούτω ά- σβητήτως εκ του ονόματος της θέσεως, ενθα ή λί-

νεκειντο. μνη εκείτο. Τοϋ ονόματος δέ τούτου ή άρχή είναι

Ά ν δέ τό ιερόν τοϋτο του δαφνηφόρου Άπόλλω- βεβαίως τδ έν τή πλαγία πλευρά (στίχ. 35) κατ'ά-

νος εκείτο έν τή Έρετρία αύτη ή έν άλλω τινί τόπω ποκοπήν γεγραμμένον έθνικδν όνομα Πτεχ. Έκδέ των

τής Έρετρικής, τοΰτο μεν δήλον έκ τοϋ λίθου δεν γί- 2 τούτων λειψάνων συμπληροϋται τό δνομα της θέ-

νεται, άλλ' ουδέ δύναται νά μεταβάλη την περί Έρε- σεως Πτέχαι φωνήν εχον έμοίαν, οία ν τα Εύβοϊχά

τρίας μαρτυρίαν αύτοΟ. Ό Απόλλων έτιματο, ως ονόματα Τρύχαι καί ΊΡύγχαι. Άλλ' ού μόνον τό δ-

ειναι γνωστόν, έν τή τής Έρετρικής πόλει Ταμύναις νομα αύτδ είναι άλλοθεν άγνωστον, άλλα καί ή ρίζα

(δρ. Άρποκρ. έν λ. Ταμύναι καί πρβ. Στράβ. σελ. αύτη Πτεχ δεν θά είχεν άνάλογον έν τή Ελληνική

447.), άλλ' έπεχαλεΐτο ίσως Ταμυναΐος, ως δ έν Τα- γλώσση, εί μη έσώζετο έν τω λεξικώ τοΰ Φωτίου

μύναις τιμώμενος Ζευς (ό'ρ. Στέφ. Βυζ. έν λ. Τάμυνα). ή λέξις πτεκάς. 'Αλλά καί τοϋτο ενόειξις είναι, δτι

τουλάχιστον άγων Ταμυνείων τελούμενος έν Ταμύ ή λίμνη δεν εκείτο έκτος τής Ευβοίας. Διότι είναι

ναις, ώς μαρτυρεί λίθος ευρεθείς έν τω χωρίω τής γνωστόν, δτι τής μεγάλης ταύτης νήσου πάνυ ολίγα

Εύβοιας Αλιβέρι, ένθα πάνυ ορθώς νομίζεται δτι ε- ονόματα γεωγραφικά διεσώθησαν ήμΐν παρά τοις άρ-

κειντο αί Ταμύναι, μένων δέ, όσον ήμεϊς γνωρίζομεν, χαίοις συγγραφεΰσιν. Όποιον δέ καί άν ήτο τό δνομα

ανέκδοτος, φαίνεται προς τιμήν τοΰ Απόλλωνος τε- τ?)? θέσεως, ενθα ή λίμνη εκείτο, τά έν τω 10 στίχω

λούμενος. Διότι πρώτος τών νικητών αναγράφεται έν τής συνθήκης κείμενα «έν Έρετρία τον καρπον καί

αύτω ό τό έγκώμιον εις τον Απόλλωνα νικήσας. "Ισως μή έξάγοντα», ένθα άναμφισβητήτως εννοείται τδ μή

δέ, διότι έν τω προκειμένω λίθω αναφέρεται καί ή έξάγειν τον καρπον εξ Έρετρίας, μαρτυροΰσιν, ότι

Άμαρυσία Άρτεμις (στίχ. 57 καί 59), ήτις βεβαίως ή λίμνη εκείτο έν τή Έρετρική· διότι δ καρπός ο μή

καί έν τω δρκω υπήρχε μετά τής Λητούς καί τοϋ έξ Έρετρίας έξαγόμενος είναι δ καρπός δ έκ τής γης

"Απόλλωνος, καί αί τρεις δέ θεότητες δμοϋ, άν καί τής λίμνης γεννώμενος.

κατ'άλλην σειράν, άπηντήθησαν ήδη έν δυσί λίθοις Καί λίμνη μεν έν τή Έρετρική ούοαμοϋ άναφέρε-

άναθηματικοϊς, οίτινες ευρέθησαν έν τω χωρίω τής ται υπό τών αρχαίων δτι ύπορχεν, άλλα τούτο» έ-

Εύβοίας Βάθεια (δρ. Ούλερ. Κβίί. τόμ. 2. σελ. 249 νεκα νά ζήτηση τις άλλαχοϋ Έρέτριαν, ένθα εύρίσχει

και Άρχ. Έφημ. 3524), ένθα ίσως ούχί μή ορθώς λίμνας, άντιτείνουσι προφανώς οί έν τή β πλευρά τοΰ

νομίζεται υπό τίνων, δτι εκείτο ή Αμάρυνθος, ίσως, λίθου άναγεγραμμένοι Δύστιοι καί Στυρεΐς καί οί έκ

λέγω, τούτου ένεκα πρέπει νά υπόθεση τις, δτι καί Ζαρήτρων χαί δ Χοιρεάτης, κάτοικοι τής Ευβοίας

τό Ιερόν τοϋ Απόλλωνος τοΰ δαφνηφόρου εκείτο έν ττερί την Έρέτριαν δντες. Άλλα γνωρίζομεν νΰν τήν

Άμαρδνθω. Άλλ' επειδή τδ ιερόν τοϋτο εκλέγεται, έν Δόστω λίμνην, ήξεύρομεν προς τούτοις, δτι «έριξ

2