Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1874)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΑ 485

°/;0)- ά-ο τομ ιδρβ» τοΰ Κεραμεικοΰ » άνατολι- παρ' η κολλητά ευρέθη ή κνήμη έπιγραφήν, δπερ

κώς, αότόθι ο; κολλητά εόρέδη και το μικρόν τε- όμως δεν εδέχθη ούτε αύτός, ούτε ο Κιρχδφφιος.

μάχιον τό παριστάνον κνήμην και ταΰτα μεν τη Εις ήαάς τοΰτο φαίνεται σχεδόν άναγκαιον, καΟ'

24 Ιουλίου, τη οέ 7 Αύγουστου ευρέθη το μείζον δσον μάλιστα και τά εν τω έπιγράμματι «αρετή

τεμάχιον, τό της κεφαλής, 1ο μόνον ρ.έτρα άνα- κάί σαοοροσύνη» εις νέον, όποιος ο απεικονισμένος,

τολι/.ώτερον άπό της επιγραφής και της κνήμης, είναι αρμόζοντα. Τέλος σημειοΰμεν, οτι έν τω

ιός τη αύτη γραμμή τοΰ τείχους, ώς ειπομεν έν τέλει τοΰ ά. στίχου τοΰ επιγράμματος μετά τό Ε

τωΆθηναίω, ένθα μόνον αριθμοί μέτρων ύφ' ήμών ή επιφάνεια του λίθου είναι οίον επίτηδες εξεσμέ-

οέν προσετέθησαν και αντί της 7 Αυγούστου είναι νη εις σχήμα στρογγύλον. Ίσως άπεόοκιμάσΟη εν

γεγραμμένον το είτα. Ύπισχνούμεθα οέ τώρα έν ποτε έκεΐ χάραχθβν Ο, ύστερον ό'εμεινεν ό τόπος

τω προσεχώς έκοοΟησομένω τό δεύτερον πίνακι της κενός· όθεν πιΟανήν θεωροΰμεν τήν τοϋ Κιρχόφφίου

ανασκαφής νά όηλώσωμεν έπ' ακριβές τά σημεία, άνάγνωσιν Κλείβουλος, έκλαμβανομένου δηλ. τοϋ

οπού ευρέθησαν τά τρία τεμάχια. Τότε Οά φανή, -άπλοΰ Ε άντϊ της διφθόγγου. Ήμεΐς έντώ'ΑΟη-

νομίζομεν, ότι ό δεχόμενος, ώς ποιεί ό Κουρτιος, ναίω είχομεν συμπληρώσει Κλε(ό)βουλος.
την κνήμην χ«ί φ κεφαλήν ως προσανήκοντα ^ ,^.^ Γ 5 ^ ύΐΐ
αλλήλοίς, ευΛογον είναι να οεχϋη και τον συσχε-

τισμόν της όλης άναγλύπτου στήλης προς τήν Στέφανος Α. Κουμανουδης.

Αριθ. 441.
ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΤΑΦΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ.

Κατά τήν όδόν Κηφισιάς μεταξύ της 'Ριζαρείου άγγεΤα δέ ενέίχεν ή λάρναξ ένδεκα : εξ πήλινα

σχολής και τοΰ κτισ&έντος νΰν πτωχοκομείου οι τρία αλαβάστρινα, δύο χάλκινα,
ίσοπεοοΟντες τήν όδόν άνεΰρον τείχους ώς δέκα Των πήλινων δύο ήσαν ταπεινά ληκύθια μαύρου,

μέτρων λείψανον εκ πλίνθων λίθινων μεγάλων χρώματος, δυο πυξίόια ευτελή και εν σχήμα μέν

συγχείμενον, οποίοι οι μιγάδες τοΰ παλαιοΰ πε- υδρίας έχον τρίωτον, μικρότατον δέ καϊ εϋτελέ-

ριβόλου των "Αθηνών, και τάφους άρχαίους πηλί- στατον άνευ χρώματος καϊ γανώσεως. τό μέγΐ-

νους και λίθινους, τών λιθίνων τρεΤς ήσαν παρα- στον δέ και άριστον πάντων ήν μία πυξίς καλή

κείμενοι οϋχί κατά τήν αϋτήν φοράν, άλλ' οί μέν καϊ όλως σώα, έχουσα μορφήν ό'ισκοειόη, ης η ρια-

δύο είχαν Οέσιν άπό δυσμών πρός ανατολάς ό δέ μετρος 0,172 τοΰ γαλλ. μ. καϊ τό υψος ή πάχος

τρίτος άπό βορρά πρός μεσημβρίαν. έκαστος ό'ήν 0,08· πέριξ είχε κόσμημα άνθινον έρυθρόν τών

πεποιημένος έξ ενός πώρινου λίθου, τό δέ επίθεμα συνήθων, επάνω δέ τό σκέπασμα είχεν ερυθράς ει-

εκάστου συνέκειτο έκ δύο πλακών τοΰ αύτοΰ λίθου, κόνας ερώτων και γυναικών κοσμουμένων έπι με-

Τοΰ ενός τούτων τό περιεχόμενον, άνοιχΟέν- λανής βάσεως, έν τω κέντρω δέ τοΰ σκεπάσματος

:ή 19 τοΰ μηνός τούτου, είδα χθές και έκρι- τής πυξίδος ήν μετάλλινον δισκαριον μετα κρίκου, ο

V* άναγκαιον νά περιγράψω αυτό χάριν τών φι- άπέτριψέ τις άπροσέκτως λαβών τή χειρϊ μετά τήν

Λώμαθών, ώς παρέχον τι νεον τή επιστήμη, ειχεν εϋρεσιν, και νΰν κείται έν τω μέσω τοΰ πώματος

° τάφος εντός ολίγον χώμα και όστάρια ολίγα, τής πυξίδος ή Οίας αύτοΰ ή κυκλική μετά τρύπας

ες ων οέν ήδυνήθησαν ή δέ έπρόσεςαν νά διακρί- έν τω κέντρω μικρας, ώςπερ και εν άλλοις πολλοί;

νωσιν οι σκαλίσαντες τον τάφον τ:οΰ έκειτο ή εΐοαμεν. ένέ/.λειε δέ ή πυξις αύτη πολλά λευκά

*εφαλ·« τοΰ νεκροΰ ποός δυσμάς ή πρός ανατολάς, δυσκάρια ψιμυΟίου, λίαν κανανικώ; πεποιηίλένα, ως

6