Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1914)

Α Ε 1!Μ4

μικοά' βταν όμως έδοκίμασε νά άναπαραστήση σεις άπλουστέρων μορφών κα! άπλών γραμμικών

αύτήυ κατά γραφήν, έγεννήθησαν αμέσως μεγάλα! συμπλεγμάτων ή σχημάτων,

δυσκολίαι. Διότι το μέν έπεθύμει νά δει'ξη άπαντα Η εγχάραξις άπλών γραμμών ή σημείων είναι

τά μέλη του σώματος έν ταύτώ προ; έντονωτέραν το πρώτον άνθρώπινον διακοσμητικΌν δημιούρ-

άναπαράστασιν του ανθρώπου, το δέ δέν ήδύνατο γημα. Το προς διάσπασιν τοΟ υ,ονοτόνου όρμέμ-

νά εξοικονόμηση την θέσιν των μελών ώς μή κα- φυτον ήγαγε τον άνθρωπον νά έφαρμόση προς δια-

τέ/ων τους νόμους της προοπτικής. κόσμησιν το πρόχειρότερον και εύχερέστερον, το

Απεικονιζόμενης της μορφής ήρεμου και έντε- μηδεμίαν ίδιαιτέραν γνώσιν και χρήσιν ειδικών όρ-

λώς κατά γραφήν /.αϊ άνευ προοπτικής, τά άκρα γάνων άπαιτουν κόσμημα, τήν έγχάρακτον γραμ-

τοΰ ετέρου ήμίσεος του σώματος και άλλα μέλη μην.

θά έκαλΰπτοντο ύπό τών έπιπροσθούντων.Έκ του- Η ο έμφυτος νεωτερίζουσα ορμή κατέδειξεν

του έλυσε τάς δυσχέρειας ταύτας κατά τόν άνω αύτώ ενωρίς τάς προς χρήσιν αύτοΟ ιδιότητας τής

μνημονευθέντα τρόπον δημιουργήσας τήν κατά μιας ύλης έν σχέσει προς τήν έτέραν, και έν τη

συνθήκην σταθεράν παράστασιν τής κατά κρότα- άνάγκη τής οΐκειοποιήσεως τής τρυφερωτέρας προς

3ον μορφής έν τη άρ/αϊκή τέχνη. τήν στοιχειώδη αύτοΰ χρείαν, ή σκληροτέρα ύλη

Άλλα μήποος και ή εντελώς ήρεμος και κατε- έχρησίμευσεν αύτώ ώς έργαλεΐον. Άλλ' έκ τής

νώπιον στάσις τών άρ/α'ίκωτάτων άγαλμάτων προστριβής τής δευτέρας προς τήν πρώτην, πολ-

μετά τών συγκεκολλημένων ποδών και τών επί λάκις οέ έκ τυχαίας επαφής σώματος τίνος έπ! του

του σώματος συμπεφυκυιών χειρών προέκυψεν έκ εδάφους ή έκ τής παρατηρήσεως τών ύπό τής φύ-

τής τοιαύτης άντιλήψεως τής μορφής του άνθρώ- σεως δεδομένων σχημάτων, παράγονται άνεπαι-

που ή έξ αδυναμίας; Το οαινόμενον του ΐσοκεφα- σθήτως σημεία κα'ι γράμμα! διαφόρων διευθύνσεων,

λισμοΰ κα! ή έν ζωηρά κινήσει παράστασις τών ή γεννώνται κατά τήν τελευταίαν περίπτωσιν έν τη

μορφών προέκυψαν έκ τής αύτής άντιλήψεως ή εξ φαντασία του ανθρώπου αί προς διακόσμησιν στοι-

άνικανότητος του τε/νίτου, μή δυνηθέντος νά λύση χειώδεις παροτρύνσεις.

τά προβλήματα τής φυσικής αναπαραστάσεως,τών Η έγχάρακτος γραμμή ώς άπλουστάτη έμφά-

τύπων τούτων ή κατά συνθηματικήν άπεικόνισιν ; νισις τής διακοσμήσεως έπέδρασε φυσικώς εύαρέ-

Ειναι αδύνατον νά φαντασθή τις δτι ο μέχρι στως έπ! τής ανθρωπινής ψυχής, μεταβαλών δέ ό

τοΟ σημείου τούτου άναπτυχθείς τεχνίτης, ό εχων άνθρωπος τό τυχαίως κα! άσυνειδήτως γεννηθέν

ώς πρότυπον έαυτόν τοΟτον, ήδύνατο νά σχήμα- προϊόν εις σκόπιμον, μετεβίβασε τήν γραμμήν ώς

τίση τοσοΟτον τραγελαφικήν άντίληψιν τής ιδίας κόσμον ήδη έπ! του εμπράκτου πεδίου τής αισθη-

μορφής. Μόνον, αν ύποβιβασθή ό τεχνίτης εις τό τικής, δημιουργήσας διά τής έγχαράκτου γραμμής

διανοητικον έπίπεδον τών νηπίων κα! άγριων τινών τήν αρχήν πάσης διακοσμήσεως.

Φυλών, δυνάμεθα νά παραδεχθώμεν τοιαύτην άν- Η έξ άπλών γραμμών σύνθεσις κα! παραγωγή

τίληψιν.Άλλά τά έργα αύτοΰ δ'σον κακότεχνα κα! διαφόρων σχημάτων άπό του απλούστερου μέχρι

άν είναι, μαοτυροΟσιν ήδη ίκανήν άνάπτυξιν κα! του πολυσυθέτου βαίνει παραλλήλως προς τήν

πολιτισμόν. πνευματικήν κα! τεχνικήν άνάπτυξιν τοΟ τεχνίτου

κα! τήν έξωθεν εμπνευσιν.

Ή έγ/άρακτος μορφή 1 κα! 2 αποτελεί τήν τε- Ή έγχάρακτος γραμμική ή γεωμετρική διακό-

λίυταίαν δυνατήν άνάπτυξιν τής κατά τους χρό- σμησις, άπλή ή σύνθετος, είναι τό προϊόν τής νη-

νους τούτους έγχαρακτικής. Προ ταύτης κείται πιώδους τέχνης παντός χρόνου. Η διακάσμησις

βεβαίως σειρά ολόκληρος αποπειρών κα! κακοτέ- αύτη μένει και, όταν παρά τήν στοιχειώδη ταύτην

χνων αναπαραστάσεων τής ανθρωπινής μορφής κα! τεχνικήν έκφανσιν, άναπτύσσεται, είτε έξωθεν εί-

άλλων μυθολογικών όντων. Άλλα κα! προ τής σαγομένη, είτε άλλως πως γεννηθεισα, έτέρα ύπερ-

πρώτης άποπείρας άναπαραστάσεως τής άνθρωπί- τέρα τεχνική έκδήλωσις, ή έγχρωμος γραμμική

νην μοροής προηγούνται φυσιολογικώς άπεικονί- διακόσμησις" απορρέει αύτη άναρτιρρήτως έκ τής