DOI Artikel:
Bersakēs, Friderikos: Boiōtias skyphos ektypos epigegrammenos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0062
ΑΕ 1914
Βοιωτίας σκνφος εκτνπος επιγεγ ραμμένος· ΰπδ Φ. Βερσάκη.
3, 4 μορφών. Διότι ή γενική γυμνότης ουδόλως εν-
δείκνυται προς παράστασιν της γυναικός, έχομεν
δέ προς ένίσχυσιν της γνώμης ότι γυναίκες παρί-
στανται έν δεξιά τών εϊκ. 3 4 5, και την καμπυ-
λότητα τών γραμμών,τό θηλυπρεπές τών μορφών,
την κάμμωσιν και τό γεγονός ότι έπι της προκειμέ-
νης μορφής έν είκ. 5 διακρίνεται ύπό την άριστεράν
μασχάλην έξόγκωσίς τις δηλουσα τον μαστόν.
Ή χρήσις γυναικών έν τώ μυλώνι μαρτυρεϊται
και ΰπο τών πηγών (Εύστάθ. εις Όδ. ζ 1571 39.
Σχολ. Άριστοφ. Εϊρ. 258. Άριστοφ. Νεφ. 1358·
αδειν τε πινον& ώσπερεϊ κάχρνς γνναικ άλοϋοαν.
θεόφρ.Τμν. 4' καϊ τήν σιτοποιδν πειράν λαΦεΐν,
κατ άλέσαι μετ αυτής τοις ένδον πάσι και αντώ τα
επιτήδεια. Εύστάθ. εις Όδ. κ 106 1885 25· έπι-
μύλιος ω δή, ήν περι τους άλετούς ήδον, αντη δέ
και μυλωϋ'ρδς έλεγετο όμωνύμως άνδρι ή γυναικι
ά'&ροϋοι την μύλην. Ήσύχ. έν λ. άλετρι'ς. Πλούτ.
ηβ βααν. ςυ. νίν. ρ. 8βο. Επίκ. 21 1101 Ρ' πα-
χνοκελής άλετρις προς μύλην κινούμενη). Εκ τοΟ
τελευταίου χωρίου δύναται τις να συμπεράνη ότι
ένεκα της βραχύτητος και της λεπτότητος του χι-
τώνος της άλετρίδος διεφαίνοντο πλήρως αί γράμ-
μα! τών σκελών, και ότι ή χωρίζουσα τα σκέλη
γραμμή της κυρτής έν δεξιά μορφής τής εϊκ. 5
δηλοΐ το έκ τής προσαρμογής τοΟ υφάσματος δια-
φαινόμενον περίγραμμα τών μηρών γυναικός.
Εκ τής προς τά δεξιά στροφής τής κεφαλής και
έκ τής φοράς τής χειρός τής μορφής ταύτης εμ-
φαίνεται ή προς την παράστασιν ταύτην σχέσις
τής παρακειμένης έν δεξιά ανδρικής μορφής (αρι-
στερά μορφή τής είκ. 6) όμοιαζούσης καθ' όλου
προς την πρώτην μορφήν τής εϊκ. 4. Κρατεί δέ και
αύτη πίθον ή σάκκον, ος εξ αδυναμίας του τεχνί-
του φαίνεται μεταφερόμενος κεκλιμένος και μόλις
έρειδόμενος έπ'ι τοΟ άριστεροΟ ώμου, έν ώ έσκο-
πεΐτο πράγματι νά δηλωθή ή διά τοΟ δεξιού ώμου
μεταφορά αύτοΟ. Ή θέσις αύτη όμως θά έδείκνυεν
έκ τής προοπτικής μικρόν μόνον μέρος του αντι-
κειμένου κα'ι θά έκινδύνευεν έν τοιαύτη περιπτώσει
νά καταστή τοΟτο κατά την άντίληψιν τοΟ τεχνί-
του δυσδιάκριτον. Έκ τής προοπτικής λοιπόν αδυ-
ναμίας αύτοϋ' και έκ τής αφελούς ταύτης προσπά-
θειας, ύπομιμνησκούσης πολύ παλαιοτέρους χρό-
νους, έσχεδιάσθησαν ούτω ο σάκκος και αί μύλαι
τών λοιπών παραστάσεων.
Η άγνοια τής προοπτικής προυκάλεσε και την
στρέβλωσιν τών μορφών. Ή έν δεξιοί τής είκ. 5
και ή παρά τον όνον τής είκ. 2 εχουσι τό άνω
σώμα κατενώπιον καϊ το κάτω κατά κρόταφον, έν ω
όκόκληρον έδει νά έ'χη την τελευταίαν στάσιν' ή
πρώτη μορφή τής είκ. 3 έ'χει κατενώπιον τό άνω
σώμα καϊ τον δεξιόν πόδα, κατά κρόταφον δέ τον
έτερον.Τό άνω σώμα τής πρώτης μορφής τής είκ.6
βλέπει κατενώπιον, ό δέ αριστερός πους άπεικονί-
σθη κατά γραφήν, ό δέ δεξιός έντελώς βεβιασμέ-
νως.'Εκ τής αυτής δεξιότητος φαίνεται ότι ό σάκ-
κος τής μορφής ταύτης άποτελεϊ συνέχειαν του
προς ού έφάπτεται κωνικοί) πίλου τής δευτέρας μορ-
φής τής είκ. 6.
Έκ τής κινήσεως τής πρώτης μορφής τής είκ.6
και έκ τής στροφής τής κεφαλής αύτής προς την
παράστασιν είκ. 5 ύποτίθεται ότι μεταφέρει άλευ-
ρον έκ τής έν αύτη μύλης. Τό έν τή άριστερα
χειρί κρατούμενον φαίνεται σχοινίον τι προς σνε-
τικήν τινα χρήσιν τής έν τώ μυλώνι έργασίας.
Μετά τήν περιγραφεϊσαν μορφήν τής είκ. 6 ακο-
λουθεί σύμπλεγμα τριών άλλων μορφών, όπερ από
ίχνογραφικής απόψεως παρέχει μείζονά πως ζωη-
ρότητα καϊ δεξιότητα τών άλλων συμπλεγμάτων.
Το σύμπλεγμα τοΟτο είναι μεμονωμένον, άνευ δη-
λονότι σχέσεως τίνος προς τάς άλλας σκηνάς του"
αγγείου.
Αί έν αύτώ μορφαί βαίνουσιν έξ αριστερών προς
τά δεξιά, ή δέ πρώτη είναι αγένειος, γενειώσαι αί
λοιπαί.
Ή πρώτη μορφή περιβάλλει διά τών βραχιό-
νων τήν οσφύν τής έτέρας, παρεμβάλλουσα δέ τον
άριστερον πόδα μεταξύ τών σκελών έκείνης προ-
τείνει αύτόν προς τά δεξιά και στηριζομένη έπ'αΰ-
τοΟ άνέχει είς τι ΰψος τήν μορφήν ταύτην, έν ώ ό
έτερος πούς καμπτόμενος έν τώ γάνατι φέρεται
προς τά οπίσω είς εντασιν τής προσπαθείας. Τήν
γραγμήν του αριστερού ποδός ακολουθούν τό σώμα
κλίνει και αύτό ποός τά οπίσω.
Ό αριστερός βραχίων τής μέσης μορφής φέρεται
προς τινα έπι βάθρου κίονα, ού όπισθεν παρίσταται
ή τρίτη μορφή. Αύτη στηριζομένη έπί του κίονος
σύρει προς αυτήν τον τεταμένον βραχίονα τής οιο-
νεί άνθισταμένης ανωτέρω μορφής.
Βοιωτίας σκνφος εκτνπος επιγεγ ραμμένος· ΰπδ Φ. Βερσάκη.
3, 4 μορφών. Διότι ή γενική γυμνότης ουδόλως εν-
δείκνυται προς παράστασιν της γυναικός, έχομεν
δέ προς ένίσχυσιν της γνώμης ότι γυναίκες παρί-
στανται έν δεξιά τών εϊκ. 3 4 5, και την καμπυ-
λότητα τών γραμμών,τό θηλυπρεπές τών μορφών,
την κάμμωσιν και τό γεγονός ότι έπι της προκειμέ-
νης μορφής έν είκ. 5 διακρίνεται ύπό την άριστεράν
μασχάλην έξόγκωσίς τις δηλουσα τον μαστόν.
Ή χρήσις γυναικών έν τώ μυλώνι μαρτυρεϊται
και ΰπο τών πηγών (Εύστάθ. εις Όδ. ζ 1571 39.
Σχολ. Άριστοφ. Εϊρ. 258. Άριστοφ. Νεφ. 1358·
αδειν τε πινον& ώσπερεϊ κάχρνς γνναικ άλοϋοαν.
θεόφρ.Τμν. 4' καϊ τήν σιτοποιδν πειράν λαΦεΐν,
κατ άλέσαι μετ αυτής τοις ένδον πάσι και αντώ τα
επιτήδεια. Εύστάθ. εις Όδ. κ 106 1885 25· έπι-
μύλιος ω δή, ήν περι τους άλετούς ήδον, αντη δέ
και μυλωϋ'ρδς έλεγετο όμωνύμως άνδρι ή γυναικι
ά'&ροϋοι την μύλην. Ήσύχ. έν λ. άλετρι'ς. Πλούτ.
ηβ βααν. ςυ. νίν. ρ. 8βο. Επίκ. 21 1101 Ρ' πα-
χνοκελής άλετρις προς μύλην κινούμενη). Εκ τοΟ
τελευταίου χωρίου δύναται τις να συμπεράνη ότι
ένεκα της βραχύτητος και της λεπτότητος του χι-
τώνος της άλετρίδος διεφαίνοντο πλήρως αί γράμ-
μα! τών σκελών, και ότι ή χωρίζουσα τα σκέλη
γραμμή της κυρτής έν δεξιά μορφής τής εϊκ. 5
δηλοΐ το έκ τής προσαρμογής τοΟ υφάσματος δια-
φαινόμενον περίγραμμα τών μηρών γυναικός.
Εκ τής προς τά δεξιά στροφής τής κεφαλής και
έκ τής φοράς τής χειρός τής μορφής ταύτης εμ-
φαίνεται ή προς την παράστασιν ταύτην σχέσις
τής παρακειμένης έν δεξιά ανδρικής μορφής (αρι-
στερά μορφή τής είκ. 6) όμοιαζούσης καθ' όλου
προς την πρώτην μορφήν τής εϊκ. 4. Κρατεί δέ και
αύτη πίθον ή σάκκον, ος εξ αδυναμίας του τεχνί-
του φαίνεται μεταφερόμενος κεκλιμένος και μόλις
έρειδόμενος έπ'ι τοΟ άριστεροΟ ώμου, έν ώ έσκο-
πεΐτο πράγματι νά δηλωθή ή διά τοΟ δεξιού ώμου
μεταφορά αύτοΟ. Ή θέσις αύτη όμως θά έδείκνυεν
έκ τής προοπτικής μικρόν μόνον μέρος του αντι-
κειμένου κα'ι θά έκινδύνευεν έν τοιαύτη περιπτώσει
νά καταστή τοΟτο κατά την άντίληψιν τοΟ τεχνί-
του δυσδιάκριτον. Έκ τής προοπτικής λοιπόν αδυ-
ναμίας αύτοϋ' και έκ τής αφελούς ταύτης προσπά-
θειας, ύπομιμνησκούσης πολύ παλαιοτέρους χρό-
νους, έσχεδιάσθησαν ούτω ο σάκκος και αί μύλαι
τών λοιπών παραστάσεων.
Η άγνοια τής προοπτικής προυκάλεσε και την
στρέβλωσιν τών μορφών. Ή έν δεξιοί τής είκ. 5
και ή παρά τον όνον τής είκ. 2 εχουσι τό άνω
σώμα κατενώπιον καϊ το κάτω κατά κρόταφον, έν ω
όκόκληρον έδει νά έ'χη την τελευταίαν στάσιν' ή
πρώτη μορφή τής είκ. 3 έ'χει κατενώπιον τό άνω
σώμα καϊ τον δεξιόν πόδα, κατά κρόταφον δέ τον
έτερον.Τό άνω σώμα τής πρώτης μορφής τής είκ.6
βλέπει κατενώπιον, ό δέ αριστερός πους άπεικονί-
σθη κατά γραφήν, ό δέ δεξιός έντελώς βεβιασμέ-
νως.'Εκ τής αυτής δεξιότητος φαίνεται ότι ό σάκ-
κος τής μορφής ταύτης άποτελεϊ συνέχειαν του
προς ού έφάπτεται κωνικοί) πίλου τής δευτέρας μορ-
φής τής είκ. 6.
Έκ τής κινήσεως τής πρώτης μορφής τής είκ.6
και έκ τής στροφής τής κεφαλής αύτής προς την
παράστασιν είκ. 5 ύποτίθεται ότι μεταφέρει άλευ-
ρον έκ τής έν αύτη μύλης. Τό έν τή άριστερα
χειρί κρατούμενον φαίνεται σχοινίον τι προς σνε-
τικήν τινα χρήσιν τής έν τώ μυλώνι έργασίας.
Μετά τήν περιγραφεϊσαν μορφήν τής είκ. 6 ακο-
λουθεί σύμπλεγμα τριών άλλων μορφών, όπερ από
ίχνογραφικής απόψεως παρέχει μείζονά πως ζωη-
ρότητα καϊ δεξιότητα τών άλλων συμπλεγμάτων.
Το σύμπλεγμα τοΟτο είναι μεμονωμένον, άνευ δη-
λονότι σχέσεως τίνος προς τάς άλλας σκηνάς του"
αγγείου.
Αί έν αύτώ μορφαί βαίνουσιν έξ αριστερών προς
τά δεξιά, ή δέ πρώτη είναι αγένειος, γενειώσαι αί
λοιπαί.
Ή πρώτη μορφή περιβάλλει διά τών βραχιό-
νων τήν οσφύν τής έτέρας, παρεμβάλλουσα δέ τον
άριστερον πόδα μεταξύ τών σκελών έκείνης προ-
τείνει αύτόν προς τά δεξιά και στηριζομένη έπ'αΰ-
τοΟ άνέχει είς τι ΰψος τήν μορφήν ταύτην, έν ώ ό
έτερος πούς καμπτόμενος έν τώ γάνατι φέρεται
προς τά οπίσω είς εντασιν τής προσπαθείας. Τήν
γραγμήν του αριστερού ποδός ακολουθούν τό σώμα
κλίνει και αύτό ποός τά οπίσω.
Ό αριστερός βραχίων τής μέσης μορφής φέρεται
προς τινα έπι βάθρου κίονα, ού όπισθεν παρίσταται
ή τρίτη μορφή. Αύτη στηριζομένη έπί του κίονος
σύρει προς αυτήν τον τεταμένον βραχίονα τής οιο-
νεί άνθισταμένης ανωτέρω μορφής.