200 01 απολογισμοί της οίκοδομίας τον Παρθενώνος· νπδ Ά. Κεραμοπούλλου.
ΑΕ 1914
Ε
25
Ε
Ν
ά ν
α λ] Ο [μ
«
τ α
λ] ι
Θ
Ο
[τόμο
ι
ς
II
ε
ν
Γ
ε
λ
ε
- ·
- -
-
V I
Θ
Α
λ [ο γ ο
Υ
ί
α
ς
Π
ε
ν
τ
ε
λ
θ
ε
ν
^ I
Θ
Ο
Ι» [κ ί (Χ
ς
30
Τ Ε
Κ
Τ
Ο £ [ι μ
ι
σ
θ
ό
ς
Ο Ν
Ε
Μ
Α Τ 0 [ν
Η Υ
Π
Ο
Ρ Λ [ο ϊ
ς
κ] Α
Τ
Α
Μ Ε [ν ι
0
ν
π] Ε
Ρ
I
Ε Λ I [ν
ε
τ
0
τ
0
ε
ν
ι
(Χ
υ
τ
0
τ
0
υ τ
35
χ] °
Υ
Ο € Τ [α
τ
ε
ρ
ε
ς
λ
α
μ
φ
σ
α
κ
ε
ν
ο ι
* Η Ε
Κ
Τ Ε
χ ρ
υ]
Ο € [τ α
τ
ε
ρ
ε
ς
κ
υ
ζ
ι
κ
ε
ν
0
ι
Ε Ρ I Τ
I [ί τ
ρ
ι γ ε ς α
ρ χ ε
ς] Η
ΕΙ Ε[ύ θ
έ
μ
0
ν
ε
Υ
ρ
α
μ
μ
ά
τ
ε
υ
ε
Γ
Η Α 1- Α
I [ε υ
ς
ε π ι Λ υ
σ ι μ α
χ]
I
Δ 0 [α ρ
χ
0
ν
τ
0
ς
Ά
θ
ε
ν
ί
0
ι
σ ι
£ΤΡΑΤ[οκλες
40 £ Α Λ Α Μ [ι ν ι ο ς
Τ I Ο * Κ
Κ Α I Η Ο
Ρ Ο I € I [
& & - -
45 £
β» * < Η Ε Κ Τ Ε]
50
— — π α ρ ά τ
δ
ν
π
ρ
0
τ ε
ο
ν
ε
π
ι
σ
τ
(Χ
τ ο] Ν (κενόν)
Χ
ρ
υ
σ
0
σ
τ
α
τ]ΕΡ Ε £ Ι^Α[μφ
σ
α
κ
ε
ν
ο ι
Χ
ρ
υ
σ
0
σ
τ
(Χ
τ] Ε Ρ Ε ζ Κ Υ [ζ ι
κ
ε
ν
0
ι
π
α
ρ
(Χ
τ
ΓΧ
μ
ι
ο]Ν Η Ο I Τ[α τ ε σ
ι1)
ε
ο
9
ε
τ
α
μ
ί
ε
υ
0
ν] Η Ο I £ Ε Χ[σ ε χ
ε
α
τ
ό
ς
3
ε
Υ
ρ
α
μ
μ
α
τ
ε] Υ Ε Α Θ Μ θ[ν ε υ
ς
π
α
ρ
(Ι
τ
α
μ
ι
ο] Ν Η Ο I Τ / [τ ε ς
ε
0
ε
τ
α μ
ι
ε
υ
ο
ν
Η
0
ι
<| Ε Χ ί Ε Υ [ε σ τ ο
ς
ε
γ
ρ
α
μ
μ
ά
τ
ε
υ
ε
Ά
θ
μ] Ο Ν Ε Υ [ς
ΑΠΟ
Ν Ε
στίχων, εν δέ τί] ετέρα τριών. πέντε θέσεων. Ή πέμπτη θέσις δεν ευρίσκω, ότι
Τους στίχους 29-38 περιέχοντας κοινοτοπίας δύναται νά καταληφθή ύπ' άλλου γράμματος ή το
των λογαριασμών τοΟ' ενδεκάτου κα'ι του δωδεκά- Μ, οι ου σχηματίζεται μετά τών επομένων το
του έτους της οίκοδομίας συνεπλήρωσεν ό Οϊηβ- δνομα Μ]ενδαΐος ως έθνικόν ή ώς κύριον όνομα
ιώοογ ορθώς. Άπο τοΰ στ. 37 ταράσσεται ή στοι- (πρ£· Γίοΐί-Βθοίιίβΐ ΡβΤ8οηβηηαηιβη 2 333 κέ.).
'/ηδ'ον γραφή. Το έν άρχη του στίχου 39 /άσμα Αί λοιπαϊ τέσσαρες θέσεις θά κατείχοντο τότε ύπο
λέξεων δύναται νά συμπληρωθή παρά πρακτόρον. λέξεως τίνος, οίον 'όσοις, Όίον, Όπόσα, Όσιων, 'ό-
Μή όντος βέβαιου τοΰ πρώτου γράμματος, θά ήδύ- πλον, 'όρμον, 'όρκον, δνεκα, Όή'&εν κττ.' το τε-
νατό τις νά σκεφθη άλλην τινά λέξιν, ώς φ]όρον λευταϊον μάλιστα δημοτικον Όή'&εν θά ήρμοζεν,
ή π]όρον (δασμοφόρων, μισθοφόρων, σιτοφόρων αν ή προηγουμένη λέξις ήτο κύριον δνομα Ιέρων.
κλ.) ή ψρα\τόρων. "Επεται έφθαρμένη πως ή λέξις "Αν τό Μενδαΐος έκληφθη ώς κύριον δνομα ανδρός
Ηιερον, ήτις έν απορία θά ήδύνατο νά έκληφθη ώς Αθηναίου, τότε πρέπει νά ακόλουθη το δημοτικον
καλύπτουσα έτερον τι οίον Κ\^]ερον. *Αν πρέπη νά έν τή άρχη του επομένου στίχου, καταλήγον εις Ν.
τονίσωμεν ίερδν ή ίερδν μοί εϊνε επίσης άδηλον. Τά μάνα δέ δημοτικά, άτινα πληροΟσιν ούτω το
Μετά τά επόμενα δύο γράμματα ΗΟ είνε κενόν χάσμα, εινε \Κεφαλήϋ,ε]ν ή \Ξυπεταιώ]ν. Αν δέ
ΑΕ 1914
Ε
25
Ε
Ν
ά ν
α λ] Ο [μ
«
τ α
λ] ι
Θ
Ο
[τόμο
ι
ς
II
ε
ν
Γ
ε
λ
ε
- ·
- -
-
V I
Θ
Α
λ [ο γ ο
Υ
ί
α
ς
Π
ε
ν
τ
ε
λ
θ
ε
ν
^ I
Θ
Ο
Ι» [κ ί (Χ
ς
30
Τ Ε
Κ
Τ
Ο £ [ι μ
ι
σ
θ
ό
ς
Ο Ν
Ε
Μ
Α Τ 0 [ν
Η Υ
Π
Ο
Ρ Λ [ο ϊ
ς
κ] Α
Τ
Α
Μ Ε [ν ι
0
ν
π] Ε
Ρ
I
Ε Λ I [ν
ε
τ
0
τ
0
ε
ν
ι
(Χ
υ
τ
0
τ
0
υ τ
35
χ] °
Υ
Ο € Τ [α
τ
ε
ρ
ε
ς
λ
α
μ
φ
σ
α
κ
ε
ν
ο ι
* Η Ε
Κ
Τ Ε
χ ρ
υ]
Ο € [τ α
τ
ε
ρ
ε
ς
κ
υ
ζ
ι
κ
ε
ν
0
ι
Ε Ρ I Τ
I [ί τ
ρ
ι γ ε ς α
ρ χ ε
ς] Η
ΕΙ Ε[ύ θ
έ
μ
0
ν
ε
Υ
ρ
α
μ
μ
ά
τ
ε
υ
ε
Γ
Η Α 1- Α
I [ε υ
ς
ε π ι Λ υ
σ ι μ α
χ]
I
Δ 0 [α ρ
χ
0
ν
τ
0
ς
Ά
θ
ε
ν
ί
0
ι
σ ι
£ΤΡΑΤ[οκλες
40 £ Α Λ Α Μ [ι ν ι ο ς
Τ I Ο * Κ
Κ Α I Η Ο
Ρ Ο I € I [
& & - -
45 £
β» * < Η Ε Κ Τ Ε]
50
— — π α ρ ά τ
δ
ν
π
ρ
0
τ ε
ο
ν
ε
π
ι
σ
τ
(Χ
τ ο] Ν (κενόν)
Χ
ρ
υ
σ
0
σ
τ
α
τ]ΕΡ Ε £ Ι^Α[μφ
σ
α
κ
ε
ν
ο ι
Χ
ρ
υ
σ
0
σ
τ
(Χ
τ] Ε Ρ Ε ζ Κ Υ [ζ ι
κ
ε
ν
0
ι
π
α
ρ
(Χ
τ
ΓΧ
μ
ι
ο]Ν Η Ο I Τ[α τ ε σ
ι1)
ε
ο
9
ε
τ
α
μ
ί
ε
υ
0
ν] Η Ο I £ Ε Χ[σ ε χ
ε
α
τ
ό
ς
3
ε
Υ
ρ
α
μ
μ
α
τ
ε] Υ Ε Α Θ Μ θ[ν ε υ
ς
π
α
ρ
(Ι
τ
α
μ
ι
ο] Ν Η Ο I Τ / [τ ε ς
ε
0
ε
τ
α μ
ι
ε
υ
ο
ν
Η
0
ι
<| Ε Χ ί Ε Υ [ε σ τ ο
ς
ε
γ
ρ
α
μ
μ
ά
τ
ε
υ
ε
Ά
θ
μ] Ο Ν Ε Υ [ς
ΑΠΟ
Ν Ε
στίχων, εν δέ τί] ετέρα τριών. πέντε θέσεων. Ή πέμπτη θέσις δεν ευρίσκω, ότι
Τους στίχους 29-38 περιέχοντας κοινοτοπίας δύναται νά καταληφθή ύπ' άλλου γράμματος ή το
των λογαριασμών τοΟ' ενδεκάτου κα'ι του δωδεκά- Μ, οι ου σχηματίζεται μετά τών επομένων το
του έτους της οίκοδομίας συνεπλήρωσεν ό Οϊηβ- δνομα Μ]ενδαΐος ως έθνικόν ή ώς κύριον όνομα
ιώοογ ορθώς. Άπο τοΰ στ. 37 ταράσσεται ή στοι- (πρ£· Γίοΐί-Βθοίιίβΐ ΡβΤ8οηβηηαηιβη 2 333 κέ.).
'/ηδ'ον γραφή. Το έν άρχη του στίχου 39 /άσμα Αί λοιπαϊ τέσσαρες θέσεις θά κατείχοντο τότε ύπο
λέξεων δύναται νά συμπληρωθή παρά πρακτόρον. λέξεως τίνος, οίον 'όσοις, Όίον, Όπόσα, Όσιων, 'ό-
Μή όντος βέβαιου τοΰ πρώτου γράμματος, θά ήδύ- πλον, 'όρμον, 'όρκον, δνεκα, Όή'&εν κττ.' το τε-
νατό τις νά σκεφθη άλλην τινά λέξιν, ώς φ]όρον λευταϊον μάλιστα δημοτικον Όή'&εν θά ήρμοζεν,
ή π]όρον (δασμοφόρων, μισθοφόρων, σιτοφόρων αν ή προηγουμένη λέξις ήτο κύριον δνομα Ιέρων.
κλ.) ή ψρα\τόρων. "Επεται έφθαρμένη πως ή λέξις "Αν τό Μενδαΐος έκληφθη ώς κύριον δνομα ανδρός
Ηιερον, ήτις έν απορία θά ήδύνατο νά έκληφθη ώς Αθηναίου, τότε πρέπει νά ακόλουθη το δημοτικον
καλύπτουσα έτερον τι οίον Κ\^]ερον. *Αν πρέπη νά έν τή άρχη του επομένου στίχου, καταλήγον εις Ν.
τονίσωμεν ίερδν ή ίερδν μοί εϊνε επίσης άδηλον. Τά μάνα δέ δημοτικά, άτινα πληροΟσιν ούτω το
Μετά τά επόμενα δύο γράμματα ΗΟ είνε κενόν χάσμα, εινε \Κεφαλήϋ,ε]ν ή \Ξυπεταιώ]ν. Αν δέ