DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14280#0025
ΑΕ 1915
Θεσσαλικοί έπιγραφαί' υπό Α. Σ. Αρβαναοπούλλου. 17
έκ τίνος ολίγον ύπερκειαένης αποτόμου κορυφής
οοους, ήν σήμερον καλοΟσιν Άλά - Μπουρνοϋ, όπερ
έστί μεθερμηνευόμενον'-Ρϊς τοϋ Θεοϋ, ήτις δεσπό-
ζει των διόδων έςηλληνίσθη δ'ή λέξις ύπό των
ημετέρων καϊ λέγεται ενίοτε Λάμπρου, της ονο-
αασίας γραφείσης ούτω καϊ εν τω πινάκι της χαρ-
τογραφικής υπηρεσίας" ήτο άρα ο -ΖΓόΐ'^υλος των
Ροννων αύτη, ήτοι ή κατά εισβάλλοντος εκ Βορρά
εχθρού αμυντική της πόλεως απειλή..
II δε λέξις έσχηματίσθη κανονικώς, ό τοϋ 2%>-
του κόνδυλος = Γοννοκόνδυλος, ου/1 έν είδε ι περι-
εκτικού ή μεγεθυντικού, ώς άλλαχοΟ ηκασα, γρα-
ίας Γοννοκονόνλών, -ώνος.
Έκ τών θέσεων τούτων αμφοτέρων προέρχονται
καθ'άς έλάβου,εν πληροφορίας παρ' αξιόπιστων και
αυτόπτων μαρτύρων, ο'ίτινες περισυνέλεξαν μάλι-
στα πολλά αρχαία άπο της προσαρτήσεως τής
Θεσσαλίας εις την Νοτίαν Ελλάδα, αί έπιγραφαΐ
ΙΟ IX- 1040- 1041· 1042· 1043 και ίσως 1055
μνημονεύεται δέ και λέων μαρμάρινος, μετακομι-
σθείς έντεΟθεν εις Αάριταν, καταβάλλων ταΟρον,
όστις έπϊ μακρά έτη ήτο ιδρυμένος κατά χώραν,
καϊ ές ού ώνομάσθη ή Οέσις Αρκούδα, ήτοι Αρ-
κτος, του λέοντος έρμηνευθέντος ούτως υπό τών
έπιχωρίων' λέγεται δε ότι έπέκειτο ούτο; έπϊ με-
γάλου βάθρου, φέροντος έπϊ τών τεσσάρων εδρών
μακράς καϊ ευδιάκριτους έπιγραφάς- καϊ του μέν
συμπλέγματος τμήματα ύπάρχουσιν έν τω Μου-
σείου Λαρίσης, το δέ βάθρον ούχί.
Περαιτέρω παρ1 αύτό το νυν χωρίον Νεζερδς
ύπάρχουσιν ερείπια ετέρας αρχαίας πόλεως, άτινα
οέν έςηρευνήσαμεν άχρι τούδε' ένταΰθα βεβαίως
κείται ό Λαττα$οϋς, ό λεγόμενος καϊ Χάραξ, ύπό
του Λιβίου επίσης μνημονευόμενος έν 44, ()" ή διω-
νυμία Οά έχη καϊ ενταύθα λόγον, οίον περίπου ή
προηγουμένη" διεσώΟη δέ καϊ σήμερον τό πρώτον
τών ονομάτων, διότι οί έπιχώριοι διακρίνουσι την
λίμνην άπό τοΟ χωρίου, άποκαλοΰντες την μέν Λ^ε
ζερόν, τό δέ Ααπατάν (ό Λαπατας, ού έθνικον Λα-
παϋιώτη;)· εντεύθεν προέρχεται ή επιγραφή ΙβΙΧ2
1044 1 καϊ αί παρά ΡΗη^ΒΗβίηι ΑΜ 1909 89.
στί/. 1-2 τοϋ \} αυτής άνάγνωθι Πολυκράτης ' Ηρακλεΐ.
ου/ι Ηρακλεί[δον, διότι ή επιγραφή φαίνεται ουσα άναθηαατική'
πιθανώς ό άναθείς είναι ό αυτός τω ένταΰθα έν αριθ. 257 άναφερομένω;
ίσως δε ζαί ό λίθος ούτος έντεΰθεν άπεζοαίσθη εϊς Νεζεοόν Οπό τών
/ωρικών, οτε έζτίζετο ή έζεϊ εκκλησία.
"Απασαι αί μνημονευθεΐσαι έπιγραφαΐ έκ Γον-
νοκονδύλου καϊ Λαπαΰοϋντος φαίνονται όρθώ;
έλλογούμεναι ταϊς τών Γόννων" διότι τά πολί-
σματα ταύτα ανήκον πιΟανώτατα τοις Γόννοις, ών
ή έκτασις αποδεικνύεται έκ τών εύρεθεισών επιγρα-
φών σημαντικώς μεγάλη" βλ. τά έν αριθ. 16ο λε-
χθέντα, μάλιστα ΑΕ 1913 2ο- τούτου ένεκα καϊ
ήμεΐς συγκαταριθμοΟμεν τάς κάτω έπιγραφάς ταΐς
τών Γόννων, άλλ' ύπό ίδιον κεφάλαιον προς τινα
διάκρισιν.
Άρι&. 257(είκ. 8· 8α· 8β· καταλ. άρι&. 223)·
Στήλη μαρμάρου λευκοφαίου κάλου, έκ τεσσάρων
τμημάτων, ανηκόντων άλλήλοις, σχηματισθείσα,
ής έλλείπει ίκανόν κάτω καϊ άριστεοά, ένθα διετη-
ρήθη όμως μέρος του τέρματο·: τή^ πλαγίας έδρας,
διορίζον το όλον πλάτος της στήλης" άνω λήγει
εις διπλούν γεϊσον καϊ άέτωμα μετ' ακρωτηρίων,
άποκοπέντων τά πολλά ή άποσχισθέντων. Ύψ.
057, πλ. 0-39, πάχ. 0 125.
Εύρέθη έπϊ του τοίχου άσβεστοκτίστου και έν
έρειπίοις οντος οικοδομήματος, παρακειμένου ναώ
άρχαίω' ήτο δέ πλήρης άσβεστου, ισχυρώς έπικε-
κολλημένης, και λειχήνων, επικειμένων έπϊ τών
προς τόύπαιθρον εκτεθειμένων μερών, άτινα τούτου
ένεκα καϊ έαελάνθησαν.
Υπό το γεϊσον μετά διάστημα ύψ. 0"102 ύπάρ-
'/ει ή άρχήθεν αναθηματική επιγραφή, άβαθώς και
λίαν επιμελώς κεχαραγμένη, υψ. γραμμ. 0Ό14-
0Ό17, ανήκουσα τοις περί το 300 τουλάχιστον
πΧ χρόνοις, Ζ7ο λυκρά[τ?/]ς] \4#^νι α]ί" ύπέρ αυ-
τήν δεξιά διακρίνονται ικανά ίχνη βαΐών, άπολι-
θωθέντα αετά κόνεως, ίόχρων, ύπερύθρων και πρα-
σίνων, προερχομένων βεβαίως έκ πλατείας, γρα-
πτής, πολύχρωμου κορωνίδος' ό δέ άναθεϊς φαίνε-
ται ών ό αύτος τω ευθύς άνω μνημονευθέντι έν
σημ. 1, διότι καϊ ή επιγραφή εκείνη είναι τών αυ-
τών χρόνων της περϊ ής ό λόγος.
Ύπό τήν έπιγραφήν ταύτην υπάρχει βάθυσμα,
άφΐνον έκατέοωθεν πλαίσιον έν είδει παοαστάδων
υ,ετά προχείρως δεδηλωμένων κιονόκρανων, ένθα
παοίσταται άβαθώς άναγεγλυμμένη έν δεξιά τω
θεατή ή ΆΦηνα, κατά τον άριστερον κρόταφον κα-
θήμενη έπϊ βράχου, ώς είκάζομεν έκ της μή δη-
λώσεως λεπτομερειών έδρας ή κλισμοΰ' φορεί χι-
3
Θεσσαλικοί έπιγραφαί' υπό Α. Σ. Αρβαναοπούλλου. 17
έκ τίνος ολίγον ύπερκειαένης αποτόμου κορυφής
οοους, ήν σήμερον καλοΟσιν Άλά - Μπουρνοϋ, όπερ
έστί μεθερμηνευόμενον'-Ρϊς τοϋ Θεοϋ, ήτις δεσπό-
ζει των διόδων έςηλληνίσθη δ'ή λέξις ύπό των
ημετέρων καϊ λέγεται ενίοτε Λάμπρου, της ονο-
αασίας γραφείσης ούτω καϊ εν τω πινάκι της χαρ-
τογραφικής υπηρεσίας" ήτο άρα ο -ΖΓόΐ'^υλος των
Ροννων αύτη, ήτοι ή κατά εισβάλλοντος εκ Βορρά
εχθρού αμυντική της πόλεως απειλή..
II δε λέξις έσχηματίσθη κανονικώς, ό τοϋ 2%>-
του κόνδυλος = Γοννοκόνδυλος, ου/1 έν είδε ι περι-
εκτικού ή μεγεθυντικού, ώς άλλαχοΟ ηκασα, γρα-
ίας Γοννοκονόνλών, -ώνος.
Έκ τών θέσεων τούτων αμφοτέρων προέρχονται
καθ'άς έλάβου,εν πληροφορίας παρ' αξιόπιστων και
αυτόπτων μαρτύρων, ο'ίτινες περισυνέλεξαν μάλι-
στα πολλά αρχαία άπο της προσαρτήσεως τής
Θεσσαλίας εις την Νοτίαν Ελλάδα, αί έπιγραφαΐ
ΙΟ IX- 1040- 1041· 1042· 1043 και ίσως 1055
μνημονεύεται δέ και λέων μαρμάρινος, μετακομι-
σθείς έντεΟθεν εις Αάριταν, καταβάλλων ταΟρον,
όστις έπϊ μακρά έτη ήτο ιδρυμένος κατά χώραν,
καϊ ές ού ώνομάσθη ή Οέσις Αρκούδα, ήτοι Αρ-
κτος, του λέοντος έρμηνευθέντος ούτως υπό τών
έπιχωρίων' λέγεται δε ότι έπέκειτο ούτο; έπϊ με-
γάλου βάθρου, φέροντος έπϊ τών τεσσάρων εδρών
μακράς καϊ ευδιάκριτους έπιγραφάς- καϊ του μέν
συμπλέγματος τμήματα ύπάρχουσιν έν τω Μου-
σείου Λαρίσης, το δέ βάθρον ούχί.
Περαιτέρω παρ1 αύτό το νυν χωρίον Νεζερδς
ύπάρχουσιν ερείπια ετέρας αρχαίας πόλεως, άτινα
οέν έςηρευνήσαμεν άχρι τούδε' ένταΰθα βεβαίως
κείται ό Λαττα$οϋς, ό λεγόμενος καϊ Χάραξ, ύπό
του Λιβίου επίσης μνημονευόμενος έν 44, ()" ή διω-
νυμία Οά έχη καϊ ενταύθα λόγον, οίον περίπου ή
προηγουμένη" διεσώΟη δέ καϊ σήμερον τό πρώτον
τών ονομάτων, διότι οί έπιχώριοι διακρίνουσι την
λίμνην άπό τοΟ χωρίου, άποκαλοΰντες την μέν Λ^ε
ζερόν, τό δέ Ααπατάν (ό Λαπατας, ού έθνικον Λα-
παϋιώτη;)· εντεύθεν προέρχεται ή επιγραφή ΙβΙΧ2
1044 1 καϊ αί παρά ΡΗη^ΒΗβίηι ΑΜ 1909 89.
στί/. 1-2 τοϋ \} αυτής άνάγνωθι Πολυκράτης ' Ηρακλεΐ.
ου/ι Ηρακλεί[δον, διότι ή επιγραφή φαίνεται ουσα άναθηαατική'
πιθανώς ό άναθείς είναι ό αυτός τω ένταΰθα έν αριθ. 257 άναφερομένω;
ίσως δε ζαί ό λίθος ούτος έντεΰθεν άπεζοαίσθη εϊς Νεζεοόν Οπό τών
/ωρικών, οτε έζτίζετο ή έζεϊ εκκλησία.
"Απασαι αί μνημονευθεΐσαι έπιγραφαΐ έκ Γον-
νοκονδύλου καϊ Λαπαΰοϋντος φαίνονται όρθώ;
έλλογούμεναι ταϊς τών Γόννων" διότι τά πολί-
σματα ταύτα ανήκον πιΟανώτατα τοις Γόννοις, ών
ή έκτασις αποδεικνύεται έκ τών εύρεθεισών επιγρα-
φών σημαντικώς μεγάλη" βλ. τά έν αριθ. 16ο λε-
χθέντα, μάλιστα ΑΕ 1913 2ο- τούτου ένεκα καϊ
ήμεΐς συγκαταριθμοΟμεν τάς κάτω έπιγραφάς ταΐς
τών Γόννων, άλλ' ύπό ίδιον κεφάλαιον προς τινα
διάκρισιν.
Άρι&. 257(είκ. 8· 8α· 8β· καταλ. άρι&. 223)·
Στήλη μαρμάρου λευκοφαίου κάλου, έκ τεσσάρων
τμημάτων, ανηκόντων άλλήλοις, σχηματισθείσα,
ής έλλείπει ίκανόν κάτω καϊ άριστεοά, ένθα διετη-
ρήθη όμως μέρος του τέρματο·: τή^ πλαγίας έδρας,
διορίζον το όλον πλάτος της στήλης" άνω λήγει
εις διπλούν γεϊσον καϊ άέτωμα μετ' ακρωτηρίων,
άποκοπέντων τά πολλά ή άποσχισθέντων. Ύψ.
057, πλ. 0-39, πάχ. 0 125.
Εύρέθη έπϊ του τοίχου άσβεστοκτίστου και έν
έρειπίοις οντος οικοδομήματος, παρακειμένου ναώ
άρχαίω' ήτο δέ πλήρης άσβεστου, ισχυρώς έπικε-
κολλημένης, και λειχήνων, επικειμένων έπϊ τών
προς τόύπαιθρον εκτεθειμένων μερών, άτινα τούτου
ένεκα καϊ έαελάνθησαν.
Υπό το γεϊσον μετά διάστημα ύψ. 0"102 ύπάρ-
'/ει ή άρχήθεν αναθηματική επιγραφή, άβαθώς και
λίαν επιμελώς κεχαραγμένη, υψ. γραμμ. 0Ό14-
0Ό17, ανήκουσα τοις περί το 300 τουλάχιστον
πΧ χρόνοις, Ζ7ο λυκρά[τ?/]ς] \4#^νι α]ί" ύπέρ αυ-
τήν δεξιά διακρίνονται ικανά ίχνη βαΐών, άπολι-
θωθέντα αετά κόνεως, ίόχρων, ύπερύθρων και πρα-
σίνων, προερχομένων βεβαίως έκ πλατείας, γρα-
πτής, πολύχρωμου κορωνίδος' ό δέ άναθεϊς φαίνε-
ται ών ό αύτος τω ευθύς άνω μνημονευθέντι έν
σημ. 1, διότι καϊ ή επιγραφή εκείνη είναι τών αυ-
τών χρόνων της περϊ ής ό λόγος.
Ύπό τήν έπιγραφήν ταύτην υπάρχει βάθυσμα,
άφΐνον έκατέοωθεν πλαίσιον έν είδει παοαστάδων
υ,ετά προχείρως δεδηλωμένων κιονόκρανων, ένθα
παοίσταται άβαθώς άναγεγλυμμένη έν δεξιά τω
θεατή ή ΆΦηνα, κατά τον άριστερον κρόταφον κα-
θήμενη έπϊ βράχου, ώς είκάζομεν έκ της μή δη-
λώσεως λεπτομερειών έδρας ή κλισμοΰ' φορεί χι-
3