DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14280#0033
ΑΕ 1915
Θεσσαλικαι έπιγραφαί- νπο Α. Σ. Άρβανιτοπούλλου. 25
μάρου ακέραιος" άνω έχει έςεργασθή δια της σφύ-
ρας άμελώς πρός τίνα σχηματισμόν άνθεμίου, ούχ'ι
όμως κυκλοτερους, άλλα πολυγωνικοΰ' κάτω λήγει
εις μέγαν γόμφον, ύψους 0'50, άμελέστερον είργα-
σμένον' ή έμπροσθεν επιφάνεια εχει άποσχισθή
ίκανώς άνωτάτω και κάτω παρά τάς γωνίας υπέρ
τον γόμφον. "Γψ. μετά του γόμφου 1 19, πλάτ.
0-565, πάχ. 0 31.
Εύρέθη έντος τοΟ παρακειμένου τω μαυσσωλλείω
ρεύματος των Δύο Δένδρων, περί το μέσον τοΟ επι-
κλινούς και βαθέος επιπέδου της άριστεράς όχθης,
καταπεσουσα εμφανώς έκ των εγγύτατα τοΟ μαυ-
σσωλλείου μερών, ένθα βεβαίως θά εκειντο οί τάφοι
τών εν αύτη μνημονευομένων άφείθη δε κατ' ά-
νάγκην και αύτη κατά χώραν έκεΐ, ού'σης ετι μάλ-
λον άδυνάτου έν τω παρόντι της μεταφοράς (βλ.
ΠΑΕ 1911 323-324).
Η επιγραφή έχαράχθη βαθέως και καλώς, άλ-
λ άπετρίβη και έξηφανίσθη ίκανώς ένεκα της πά-
λαι έν ύπαίθρω εκθέσεως" παραθέτομεν εικόνα 1 και
μεταγραφήν τών γραμάτων, δσα ήδυνήθημεν νά
διαγνώσωμεν' ΰψ. γρ. 0"0 1 6-0 021, διάστ. 0Ό1.
Ειχ. 22 (επιγρ. άριϋ·. 263)· επιτύμβιος επιγραφή τον Δημο-
κράτονς (;) εν Γοννοκονδνλω.
λε
οι i )
')ΥΤΟΔί!/
ΜΝΗΜ Ν \ί.'.".ΡΛΙ
5 ';εδ;κλιογατρλι ,
\ΕΝΕΚΙ
..........- -]Με[νέκ-
κου; ------- ]ο[ν]ο[υ - -
ο]υ τό Δη[μο-
κράτους] μνήμ[μα έ]π[αν-
5 ήγειρ;]ε Δ[ι]κ(χιοπάιρα [ή;
Μ]ενέκ[κου.
Σημειωτέον 'ύτι ή ένθάδε παρατιθεμένη είκών άνη'κει τη ύπ' άρ.
224 αναθηματική επιγραφή, δημοσιευθείσα έν ΑΕ 1914 19' η 8*έκεΐ
είκών 8 άνη'κει τϊ} ένθάδε, περί ή; 6 λόγος- έτυπώθη ό'μω; αντεστραμ-
μένη· θεώρησον άρα αϋτήν έκ των κάτω προ; τά άνω.
Προσεπάθησα διά τίνων συμπληρώσεων, ούχ'ι
καθ όλα ασφαλών εννοείται, νά προσαρμόσω τά
σωθέντα πρός τινα νοΟν' είναι ό'μως βέβαιον ότι
έποίησέ τι ή Δικαιοπάτρα, θυγάτηρ ίσως τοΟ Με-
νέκκον, όστις φαίνεται δ'ις άναφερόμενος, έν στ. 1
καΐ 6' τό έργον της Δικαιοπάτρας άναφέρεται πρός
τι μνήμμα του Δη[μοκράτονς ίσως" έκ τοΟ τελευ-
ταίου τούτου δύναται νά σχετισθή ή στήλη πρός
τόν οϊκογενειακόν τάφον Δαμοκράτους τοΟ πάνυ,
τοΟ έν άοιθ. 261.
Ή επιγραφή αύτη φαίνεται άρχ_αιοτέρα τών δύο
προηγουμένων" ή λέςις μνήμμα είναι πιθανώτατον
ό'τι έγράφη διά ΜΜ κατά τόν θεσσαλικον τρόπον,
ώς έν ΙΟ IX2 427" ο οέ Μενέκκας είναι ύποκορι-
στικον ή θωπευτικον όνομα έκ τοΟ Μενεκράτης,
καθ' ά το Δαμόκκας, Κλεόκκας, Νικόκκας, Φιλόκ-
κας (πρβ. ΚΡΙι 1911 282), έτι δε Ναυσίκχας -
Ναυσικράτης, Βερέκκας (Φερέκκας) = Φ[Β)ερε-
κράτης (ΙΟ IX 2 1228-517) κττ.' ευρέθη και άνω
ύπ' άριθ. 196 καϊ έν επιγραφή του Πυθίου, έν ΑΕ
1913 164 οημοσιευθείση, το αύτο δνομα, άπαντα
δ' έμφανέστερον καϊ κάτω έν άριθ. 264, όν βλέπε.
Η εις μέτρον αναγωγή τών περισωθέντων φαί-
νεται απίθανος.
Άριϋ'. 2Θ4. Στήλη μεγάλη, μαρμάρου λίαν
ΰπομέλανος, έκ δύο τμημάτων συναρμοζομένη,
άκέραιος τά τμήματα άνήκουσιν έμοανώς άλλή-
λοις, άλλα δεν έδοκιμάσθησαν προς πλήρη βεβαί-
ωσιν' άνω λήγει εί: άνθέμιον μετά κοσμημάτων
άβαθώς, άλλ' έντέχνως άναγεγλυμμένων. Τψ. όλι-
κόν 1-81, πλάτ. 0-625, πάχ. 0 16.
Ευρέθη παρερριμμένη έπι του σημερινού έδά-
φους περί τά εκατόν μέτρα Βορείως του μαυσσωλ-
λείου, άφείθη δε κατά χώραν διά το νΟν άδύνατον
της μεταφορά:.
'Τπο το γεΐσον ύπάρχουσί τινα σκιώδη έκ της
φθορά; ίχνη γραμμάτων, άτινα πρός αύτη συνε-
χύθησαν μετά χαραγμάτων, ποιηθέντων ούχϊ προ
πολλών έτών δι' αιχμηρών οργάνων ΰπό ποιμένων
καϊ άλλων χωρικών καϊ κυνηγών, άποπειρωμένων
νά άναγνώσωσιν ή νά άπομιμηθώσιν αύτά.
Όλίγον ύπ' αύτά ύπάρχουσι δύο άβαθώς και
1 Αναφέρεται έν ΠΑΕ 1911 323, άλλ' ουχί όρθιο; άναγινώσκεται
'Αριοτίω\ν I θεο\μνήοτον.
4
Θεσσαλικαι έπιγραφαί- νπο Α. Σ. Άρβανιτοπούλλου. 25
μάρου ακέραιος" άνω έχει έςεργασθή δια της σφύ-
ρας άμελώς πρός τίνα σχηματισμόν άνθεμίου, ούχ'ι
όμως κυκλοτερους, άλλα πολυγωνικοΰ' κάτω λήγει
εις μέγαν γόμφον, ύψους 0'50, άμελέστερον είργα-
σμένον' ή έμπροσθεν επιφάνεια εχει άποσχισθή
ίκανώς άνωτάτω και κάτω παρά τάς γωνίας υπέρ
τον γόμφον. "Γψ. μετά του γόμφου 1 19, πλάτ.
0-565, πάχ. 0 31.
Εύρέθη έντος τοΟ παρακειμένου τω μαυσσωλλείω
ρεύματος των Δύο Δένδρων, περί το μέσον τοΟ επι-
κλινούς και βαθέος επιπέδου της άριστεράς όχθης,
καταπεσουσα εμφανώς έκ των εγγύτατα τοΟ μαυ-
σσωλλείου μερών, ένθα βεβαίως θά εκειντο οί τάφοι
τών εν αύτη μνημονευομένων άφείθη δε κατ' ά-
νάγκην και αύτη κατά χώραν έκεΐ, ού'σης ετι μάλ-
λον άδυνάτου έν τω παρόντι της μεταφοράς (βλ.
ΠΑΕ 1911 323-324).
Η επιγραφή έχαράχθη βαθέως και καλώς, άλ-
λ άπετρίβη και έξηφανίσθη ίκανώς ένεκα της πά-
λαι έν ύπαίθρω εκθέσεως" παραθέτομεν εικόνα 1 και
μεταγραφήν τών γραμάτων, δσα ήδυνήθημεν νά
διαγνώσωμεν' ΰψ. γρ. 0"0 1 6-0 021, διάστ. 0Ό1.
Ειχ. 22 (επιγρ. άριϋ·. 263)· επιτύμβιος επιγραφή τον Δημο-
κράτονς (;) εν Γοννοκονδνλω.
λε
οι i )
')ΥΤΟΔί!/
ΜΝΗΜ Ν \ί.'.".ΡΛΙ
5 ';εδ;κλιογατρλι ,
\ΕΝΕΚΙ
..........- -]Με[νέκ-
κου; ------- ]ο[ν]ο[υ - -
ο]υ τό Δη[μο-
κράτους] μνήμ[μα έ]π[αν-
5 ήγειρ;]ε Δ[ι]κ(χιοπάιρα [ή;
Μ]ενέκ[κου.
Σημειωτέον 'ύτι ή ένθάδε παρατιθεμένη είκών άνη'κει τη ύπ' άρ.
224 αναθηματική επιγραφή, δημοσιευθείσα έν ΑΕ 1914 19' η 8*έκεΐ
είκών 8 άνη'κει τϊ} ένθάδε, περί ή; 6 λόγος- έτυπώθη ό'μω; αντεστραμ-
μένη· θεώρησον άρα αϋτήν έκ των κάτω προ; τά άνω.
Προσεπάθησα διά τίνων συμπληρώσεων, ούχ'ι
καθ όλα ασφαλών εννοείται, νά προσαρμόσω τά
σωθέντα πρός τινα νοΟν' είναι ό'μως βέβαιον ότι
έποίησέ τι ή Δικαιοπάτρα, θυγάτηρ ίσως τοΟ Με-
νέκκον, όστις φαίνεται δ'ις άναφερόμενος, έν στ. 1
καΐ 6' τό έργον της Δικαιοπάτρας άναφέρεται πρός
τι μνήμμα του Δη[μοκράτονς ίσως" έκ τοΟ τελευ-
ταίου τούτου δύναται νά σχετισθή ή στήλη πρός
τόν οϊκογενειακόν τάφον Δαμοκράτους τοΟ πάνυ,
τοΟ έν άοιθ. 261.
Ή επιγραφή αύτη φαίνεται άρχ_αιοτέρα τών δύο
προηγουμένων" ή λέςις μνήμμα είναι πιθανώτατον
ό'τι έγράφη διά ΜΜ κατά τόν θεσσαλικον τρόπον,
ώς έν ΙΟ IX2 427" ο οέ Μενέκκας είναι ύποκορι-
στικον ή θωπευτικον όνομα έκ τοΟ Μενεκράτης,
καθ' ά το Δαμόκκας, Κλεόκκας, Νικόκκας, Φιλόκ-
κας (πρβ. ΚΡΙι 1911 282), έτι δε Ναυσίκχας -
Ναυσικράτης, Βερέκκας (Φερέκκας) = Φ[Β)ερε-
κράτης (ΙΟ IX 2 1228-517) κττ.' ευρέθη και άνω
ύπ' άριθ. 196 καϊ έν επιγραφή του Πυθίου, έν ΑΕ
1913 164 οημοσιευθείση, το αύτο δνομα, άπαντα
δ' έμφανέστερον καϊ κάτω έν άριθ. 264, όν βλέπε.
Η εις μέτρον αναγωγή τών περισωθέντων φαί-
νεται απίθανος.
Άριϋ'. 2Θ4. Στήλη μεγάλη, μαρμάρου λίαν
ΰπομέλανος, έκ δύο τμημάτων συναρμοζομένη,
άκέραιος τά τμήματα άνήκουσιν έμοανώς άλλή-
λοις, άλλα δεν έδοκιμάσθησαν προς πλήρη βεβαί-
ωσιν' άνω λήγει εί: άνθέμιον μετά κοσμημάτων
άβαθώς, άλλ' έντέχνως άναγεγλυμμένων. Τψ. όλι-
κόν 1-81, πλάτ. 0-625, πάχ. 0 16.
Ευρέθη παρερριμμένη έπι του σημερινού έδά-
φους περί τά εκατόν μέτρα Βορείως του μαυσσωλ-
λείου, άφείθη δε κατά χώραν διά το νΟν άδύνατον
της μεταφορά:.
'Τπο το γεΐσον ύπάρχουσί τινα σκιώδη έκ της
φθορά; ίχνη γραμμάτων, άτινα πρός αύτη συνε-
χύθησαν μετά χαραγμάτων, ποιηθέντων ούχϊ προ
πολλών έτών δι' αιχμηρών οργάνων ΰπό ποιμένων
καϊ άλλων χωρικών καϊ κυνηγών, άποπειρωμένων
νά άναγνώσωσιν ή νά άπομιμηθώσιν αύτά.
Όλίγον ύπ' αύτά ύπάρχουσι δύο άβαθώς και
1 Αναφέρεται έν ΠΑΕ 1911 323, άλλ' ουχί όρθιο; άναγινώσκεται
'Αριοτίω\ν I θεο\μνήοτον.
4