DOI Artikel:
Philadelpheus, Alexandros: Tessares anaglyphoi protomai en tō Ethn. Archaiol. Mouseiō Athēnōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14279#0022
14 Τέσσαρες ανάγλυφοι προτομαι έν τω ' Εϋν. Άρχ. Μουσείψ· νπύ ' Α. Φάαδελφέως.
α ε 1916
μεν δτι μάλλον ενισχύει τους υπέρ
της γνησιότητος αύτών λόγους,διότι
συνήθως οί μιμητά1! άρχαίων έργων
ίέν μιμούνται τά όλως ασυνήθη,
άλλα μάλλον τά παρουσιάζοντα τον
κοινόν τύπον και ναρακτηρα, ϊνα
μή ακριβώς έςεγείρωσιν ΰπονοίας
περί της γνησιότητός των.
Γ χ ημέτερα τέσσαρα ανάγλυφα
ές ο'λων των απειραρίθμων αρχαίων
μνημείων παρουσιάζουσι καταπλη-
κτικήν ομοιότητα προς τάς Συρια-
κάς επιτύμβιους στήλας, ΐδιαίτατα
οε προς τας εκ της συριακής μεγά-
λης ποτέ πόλεως Παλμύρας, ατινα
πάντα έχουσιν ακριβώς το αϋτό τε-
τράγωνον μετά προτομής άνδρός ή
γυναικός σχήμα και ων πλείστα
άπόκεινται έν τω Οαι·ΐ8ϋθΐ·ί>·
Μουσείω της Γνοπεγχάγης. ΜεταΕϋ
άλλων λίαν /αρακτηριστικόν τών
ΙΊαλμυρικών τούτων ανάγλυφων
είναι ή παρουσία έπ' αύτών λεοντο-
κεφαλών ώς έν τώ ήμετέρω ύπ' α-
ριθ. 4 (προ. 8ηηοη8βη, δοαΙρΙαί'Θδ
κλπ. σ. 48 Ρ 7 πίνας" XVI, σειρά 1
άρ. 5 άριστ. και Ρ, ϊί έν τη αύτη
ΕΙΧι4. σελίδι και πίνακι. Επίσης "\¥οοά.
Ρ&1ιιιγι·α. π. V, XV, XVIII, XXIV,
καί'ή ασυνήθης όψις, τέλος οέ και αυτή ή μύστη- XXVI και Οβδδαδ, νογ&§θ'}άρ. 42,71, 106, 117
ριώδης έν τώ Τελωνείω έγκατάλειψις πολλάς και και 137). Άλλ' ή όμοιότης αυτη εινε μάλλον έξωτε-
οικαίας περ'ι της μή γνησιότητος αυτών διεγεί- ρική,οιότι ό/αοακτήρ τών είκονιζομένων εινε ό'λως
ρουσιν υπόνοιας, ιΐαρ ο/.ην ο ομως την πρωτην οιαφορος τών παλμυρικών στηλών, εφ ων αποτυ-
ταύτην έντύπωσιν ύπάρχουσιν έν αύτοΐς στοιχεία πουται τελείως ό συριακός τύπος και έν ταΐς φυσιο-
τινά, ατινα προκαλοΟσιν αμφιβολίας, διότι ώς προς γνωμίαις και έν τη περιβολή (πρβ. Ό. δίιηοηββη,
μέν :ό κακότεχνον παρατηροΰμεν ότι παρά την δοιιΐρίιιι-βί; βί ϊιΐδοπρίίοιίδ άβ Ρ&1ιιιγΐ'β Ά 1& 61γ-
έμφανη βαναυσουργίαν υποκρύπτεται ποιά τις έμ- ρίοΐΐιβφΐβ άβ 0&ι·1δΙ)Θΐ·§. Οορθίιΐια^ιιβ 1889,
πειροτεχνία και έπιμεμελημένη έν τοις καθέκαστα Ψοοά, Ρ&1ιιιγι·&. Ροιια!οιι 1853, Οαββαβ, ΥογΆ^β
έπεξεργασία, ήτις δεδομένου της σκληράτητος του ρϊίίχΗ'βδηιιβ άθ Ια 8γπβ, Ρ&ΓΪ8, 1798). Τών Παλ-
λίθου και του πολυδάπανου της τε'/νικής εργασίας, μυρικών τούτων μνημείων γίνονται πολλαί ψευδείς
δεν θα έόικαιολόγει την κατασκευήν έργων τοιού- απομιμήσεις, ό δέ διευθυντής τοΟ Γερμανικού" έν
των; άτινα Οπό έμπορικήν έ'ποψιν δέν δύνανται νά Ρώμη Ινστιτούτου κ. ϋβίοπΐοΐί, τη εύγενεΐ φρον-
εκποιηθώσιν εις τοιαύτας τιμάς, ώστε νάφήσωσι τίδι τοΰ διευθυντοΟ της ένταΰθα Γερμανικής Στό-
μέγα κεροος εις τους κιβδη7νοποιούς. Άλλ'είτα λής Καθηγητού κ. Κάρο, έπροθυμοποιήθη λίαν φι-
καϊ ή περίεργος και άσυνήθης αυτών οψις νομίζΌ- λοφρόνως νάποστείλη ήμϊν τάς φωτογραφίας τριών
α ε 1916
μεν δτι μάλλον ενισχύει τους υπέρ
της γνησιότητος αύτών λόγους,διότι
συνήθως οί μιμητά1! άρχαίων έργων
ίέν μιμούνται τά όλως ασυνήθη,
άλλα μάλλον τά παρουσιάζοντα τον
κοινόν τύπον και ναρακτηρα, ϊνα
μή ακριβώς έςεγείρωσιν ΰπονοίας
περί της γνησιότητός των.
Γ χ ημέτερα τέσσαρα ανάγλυφα
ές ο'λων των απειραρίθμων αρχαίων
μνημείων παρουσιάζουσι καταπλη-
κτικήν ομοιότητα προς τάς Συρια-
κάς επιτύμβιους στήλας, ΐδιαίτατα
οε προς τας εκ της συριακής μεγά-
λης ποτέ πόλεως Παλμύρας, ατινα
πάντα έχουσιν ακριβώς το αϋτό τε-
τράγωνον μετά προτομής άνδρός ή
γυναικός σχήμα και ων πλείστα
άπόκεινται έν τω Οαι·ΐ8ϋθΐ·ί>·
Μουσείω της Γνοπεγχάγης. ΜεταΕϋ
άλλων λίαν /αρακτηριστικόν τών
ΙΊαλμυρικών τούτων ανάγλυφων
είναι ή παρουσία έπ' αύτών λεοντο-
κεφαλών ώς έν τώ ήμετέρω ύπ' α-
ριθ. 4 (προ. 8ηηοη8βη, δοαΙρΙαί'Θδ
κλπ. σ. 48 Ρ 7 πίνας" XVI, σειρά 1
άρ. 5 άριστ. και Ρ, ϊί έν τη αύτη
ΕΙΧι4. σελίδι και πίνακι. Επίσης "\¥οοά.
Ρ&1ιιιγι·α. π. V, XV, XVIII, XXIV,
καί'ή ασυνήθης όψις, τέλος οέ και αυτή ή μύστη- XXVI και Οβδδαδ, νογ&§θ'}άρ. 42,71, 106, 117
ριώδης έν τώ Τελωνείω έγκατάλειψις πολλάς και και 137). Άλλ' ή όμοιότης αυτη εινε μάλλον έξωτε-
οικαίας περ'ι της μή γνησιότητος αυτών διεγεί- ρική,οιότι ό/αοακτήρ τών είκονιζομένων εινε ό'λως
ρουσιν υπόνοιας, ιΐαρ ο/.ην ο ομως την πρωτην οιαφορος τών παλμυρικών στηλών, εφ ων αποτυ-
ταύτην έντύπωσιν ύπάρχουσιν έν αύτοΐς στοιχεία πουται τελείως ό συριακός τύπος και έν ταΐς φυσιο-
τινά, ατινα προκαλοΟσιν αμφιβολίας, διότι ώς προς γνωμίαις και έν τη περιβολή (πρβ. Ό. δίιηοηββη,
μέν :ό κακότεχνον παρατηροΰμεν ότι παρά την δοιιΐρίιιι-βί; βί ϊιΐδοπρίίοιίδ άβ Ρ&1ιιιγΐ'β Ά 1& 61γ-
έμφανη βαναυσουργίαν υποκρύπτεται ποιά τις έμ- ρίοΐΐιβφΐβ άβ 0&ι·1δΙ)Θΐ·§. Οορθίιΐια^ιιβ 1889,
πειροτεχνία και έπιμεμελημένη έν τοις καθέκαστα Ψοοά, Ρ&1ιιιγι·&. Ροιια!οιι 1853, Οαββαβ, ΥογΆ^β
έπεξεργασία, ήτις δεδομένου της σκληράτητος του ρϊίίχΗ'βδηιιβ άθ Ια 8γπβ, Ρ&ΓΪ8, 1798). Τών Παλ-
λίθου και του πολυδάπανου της τε'/νικής εργασίας, μυρικών τούτων μνημείων γίνονται πολλαί ψευδείς
δεν θα έόικαιολόγει την κατασκευήν έργων τοιού- απομιμήσεις, ό δέ διευθυντής τοΟ Γερμανικού" έν
των; άτινα Οπό έμπορικήν έ'ποψιν δέν δύνανται νά Ρώμη Ινστιτούτου κ. ϋβίοπΐοΐί, τη εύγενεΐ φρον-
εκποιηθώσιν εις τοιαύτας τιμάς, ώστε νάφήσωσι τίδι τοΰ διευθυντοΟ της ένταΰθα Γερμανικής Στό-
μέγα κεροος εις τους κιβδη7νοποιούς. Άλλ'είτα λής Καθηγητού κ. Κάρο, έπροθυμοποιήθη λίαν φι-
καϊ ή περίεργος και άσυνήθης αυτών οψις νομίζΌ- λοφρόνως νάποστείλη ήμϊν τάς φωτογραφίας τριών