DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14279#0031
ΑΕ 1816
Θεσσαλικαι έπιγραφαί ΰπο Α. Σ. ^ Αρβανιτοπούλλου.
23
10 νοις ύπ' αυτών, και (τ)ού[[ς]] τ[ε] πρεσβευ[τ«ς
έτίμησαν ταϊς κ[α]θηκούσαις τι[μ-
αΐς, και έξέπεν[ψα]ν δικαστάς Άν-
δρόνικον Άντι[γ]όνου, Άριστοκρά[τ-
ην Έπινίκου, Μόνιμον Άνδρονίκο[υ,
15 και γραμματή [Κρ]ατήσ[ιπον] Άπολ-
λ]ωνίδου, οί'τ[ι]νε[ς] την τε [έ]νδημίαν
και Γίν[ασ]τρο[φ]ή[ν έ]πο[ι]ήσαντο άξίω-
ς αύ[τώ]ν τε και [της έ]ξαπ[ο]στειλ[ά-
ση[ς π]όλε[ω]ς και ημών, [κ]α[ί] έν τα[ϊς
20 κ[ρ]ίσεσιν τοΰ[ς] μ[έ]ν [πλεί]στους σ[υ-
νέλυσαν, τοις [δέ] έ[π]ήνενκ[α]ν τή[ν
δ]ικαίαν [ψήφ]ον, π[οιοΰ(ν)]τες άξιους ε-
κατέρων τώ[ν πόλε]ω[ν δε]δό[χ]θαι
τηι πόλει τ[Γμ Φαλ]ανν[α(ί)]ων 1παιν[έ-
25 σ]αι τε τους [δικαστά]ς [κα]Ί τ[ό]ν γραμ-
μ]ατή κ[α]ι Ε[ένια π]έ[νψ]αι α[ΰτοΐ]ς τά μέ-
γιστα π[άνιώ]ν απ[ό] στα[τ]ήρων δεκ-
απέντε" κα[λέο]α[ι] δ[έ αύ]τ[ο]ύς και [ε-
πί την κοινήν έ[σ]τ[ία]ν τους τα[γ]ο[ύς
30 τούς περί Θερσ[ι]μ[έ]νην Κ[λε]οξένου·
Άγαθηι τύχη ι · δε[δ]όσ[θαι Άν]δρονίκ[ωι
Ά]ντιγόνου, Άρισ[τ]ο[κ]ρ[ά]τ[ηι Έ]πι[ν]ί[κ]ου,
Μ]ονίμωι Άνδρον£ί2χο[υ και τώ]ι γραμμ[α-
τ]εϊ αυτών Κρατησίπ[πωι] Άπολλωνί-
35 δ]ου προ'ξ)ξενίαν, πο[λ]ιτ[είαν, α]συ[λ]ίαν,
έ'ν]κτησιν, άσφ[άλει]α[ν] κ[αί π]ολέμου [κ-
α]ι ειρήνης και αΰτοΐς [και 1κγό]νοις, καΟ[ά-
περ και Φαλανν[α]ίο[[ι^ς· [έ]δό9η ή [π]ροξενία κ-
α]ί ή πολιτεία ίερητεύοντ[ο]ς τοΰ Άσκληπ[ι-
40 οϋ Πολυμήλου τοΰ Άριστολ[ά]ο[υ], ταγευόν-
των Θερσιμένους τοΰ Κλεοξένου, Εύβιότου
τ]οϋ Εΰμήλου, Σωτίμου τοΰ Δημύλου, Κλεοφ-
άν]ους τοΰ Κλεοίτου, Διονυσίου τοΰ Άριστάρ-
χου]- επιμελές δέ γενέσθω τοις ταγοΐς τοις π-
45 ερι Θερ]σιμένην Κλεο(ξ)ένου, δπως ή προ[ξ]ε[νία
ήδε αν]α[γρα]φ[ήι εις κίονα λιθίνην και τεθήι
[έν τώι 'ΐερώι της Αθηνάς της Πολιάδος κτλ.].
Σφάλματα τοΰ /αράκτου ύπάρχουσί τινα ούχί
σπουδαία: έν στί/. ·» μαίνεται πιθανόν ότι εγραψεν
έν συμπιλήματι το ΝΜ τοΰ την Μητροπολειτών,
το δέ Ρ της λέξεως ταύτης είχε χαράξει ώς Ε καΐ
δ'.ώρΟωσεν' εν στ. 7 το Α του δικαστηρίου έγράοη
Λ, το οέ δεύτερον I έκ της τριοης φαίνεται άπατη-
λώς ώς Υ" έν στί/. 9 δέν άπεδόΟη ή στιγμή τοΰ Θ'
έν στί/. 10 τοΰ τούς το μέν Τ εγραψεν ώς Γ, το
οέ Σ παρέλιπε' το μετ' αύτο ΤΕ έ/άραξεν εκ δευ-
τέρας φροντίδος ύπεράνω έπ! τοΰ διαστί/ου ύπέρ το
ΡΡΕ' εν στί/. 12 το Υ τοΰ έξέπενψαν ή έγράφη ώς
Υ, ώς λέγει ό \ν<χχ1λν3Γά, ή μάλλον έγράφη καλώς,
άλλ' ή άνω κάθετος κεραία άπετρίίη' έν στί/. 15
διεκρίναμεν έν μόνον Π τοΰ Κρατήσιππον και μη
επαρκή /ώρον οι έτερον έν στί/. 17, έ'νθα ό
\νοοάΛΥ3ΓεΙ σημειοΐ παράλειψιν τοΰ δευτέρου Α
τοΰ άναστροφήν, ήμεϊς διεκρίναμεν ίχνη συγκε-
χυμένα αύτοΰ' ίσως το Σ, παραλειφΟέν έν καιρώ,
συνεσφηνώΟη παρ αύτο ή υπεράνω ίτά του διαστί-
/ου' ομοίως το I τοΰ έποιήσαντο έγρά^η έκ δευτέρας
φροντίδος παρά το Ο' έν στίγ. 22 το Ν τοΰ ποιοϋν-
τεζ, παραλειφθέν, φαίνεται δτ'ι έγράφη υπεράνω έπΐ
τοΰ διαστί/ου και άπετρίοη" έν στίν. 24 το I τοΰ
Φαλανναίων εγραψεν ώς Ν και διώρθιυσεν ώς Γ έν
στί/. 34 το δεύτερον Δ τοΰ δεδόσϋαι μαίνεται ότι
έγράφη ώς Α, το δέ Ο, παραλειφΟέν έν καιρώ, έ/α-
ράχΟη μεταξύ Σ και Α και άπετρίοη, σωθέντων μό-
λις ϊ/νών τίνων" ό \¥οοά\ν3Γά σημειοΐ παράλειψιν
τοΰ Θ' έν στί/. 32 είναι άμφίβολον, άν Ιχαράνθη
τελικόν I τοΰ Αριστοκράτης έν στί/. 33 παρέλιπεν
ό /αρά/της το I τοΰ Ανδρόνικου, ή ίσως προσέΟη-
κεν ύπεράνιο έπί τοΰ διαστί/ου, ένθα δμιυς δέν δια-
κρίνεται" έν στίχ. 35 έγραψε δις το Ξ καϊ έν μέρει
άπέξεσε το πρώτον" έν στί/. 38 παρέλιπε το δεύ-
τερον I τοΰ Φαλανναίοις, πιθανώς δέ κα'ι την πρώ-
την κάΟετον κεραίαν τοΰ Π της λέξεως προξενιά-
έν στί/· 45 το Ξ τοΰ Κλεοξένου εγραψεν ώς Γ ή
Π ή Ε και κατόπιν συνήνωσε πάντα εις □.
Στίχ. 1-5. Το άγαΰήι τύχηι (-ρο. στί/. 31),
ή όμοιόν τι προ της αρχής τοΰ ψηφίσματος, οίον
ύπάρ/ει έν έτέρω της αύτης πόλεο^ς έν 16 IX2
1228 στί/· 1-2, δέν βε£αιοΰται, άν ήτο κε/αρα-
γμένον ύπέρ τον στί/. 1 έπ'ι της κορωνίδος ή επί
τοΰ γείσου" κατα το σύστημα ένίων τών ψηα,ισμά-
τιον τών Γοννέων (τ.ρζ.'Αρχ.Έφημ. 1911 σ. 129
άριΟ. (34 στί/. Α 4 και Β1 και 1914 σελ. 172
αριθ. 233) ήδύνατο νά κείται εκεί Μητροπολιτών
δικαστών. Οί πρεσοευταί τών Φαλανναίων τελοΰσιν
έργον δικασταγωγοϋ, ώς καλείται ό απεσταλμένος
τών Λημητριέων και Μαγνήτιυν προς την Άρκα-
δικήν πόλιν Κλείτορα και τάς Άχαϊκάς Πάτρας έν
ΙΟ V2 567 II στίχ. 2 (πρβ. και IV στί/. 31-32).
Ιόν πρώτον πρεσοευτήν Θαύμανδρον Παυσανίου
θεωρεί ό \νοοά\ν3Γά ε. ά. σελ. 335 ότι Γηΐ§ΙΐΙ 1)β
Θεσσαλικαι έπιγραφαί ΰπο Α. Σ. ^ Αρβανιτοπούλλου.
23
10 νοις ύπ' αυτών, και (τ)ού[[ς]] τ[ε] πρεσβευ[τ«ς
έτίμησαν ταϊς κ[α]θηκούσαις τι[μ-
αΐς, και έξέπεν[ψα]ν δικαστάς Άν-
δρόνικον Άντι[γ]όνου, Άριστοκρά[τ-
ην Έπινίκου, Μόνιμον Άνδρονίκο[υ,
15 και γραμματή [Κρ]ατήσ[ιπον] Άπολ-
λ]ωνίδου, οί'τ[ι]νε[ς] την τε [έ]νδημίαν
και Γίν[ασ]τρο[φ]ή[ν έ]πο[ι]ήσαντο άξίω-
ς αύ[τώ]ν τε και [της έ]ξαπ[ο]στειλ[ά-
ση[ς π]όλε[ω]ς και ημών, [κ]α[ί] έν τα[ϊς
20 κ[ρ]ίσεσιν τοΰ[ς] μ[έ]ν [πλεί]στους σ[υ-
νέλυσαν, τοις [δέ] έ[π]ήνενκ[α]ν τή[ν
δ]ικαίαν [ψήφ]ον, π[οιοΰ(ν)]τες άξιους ε-
κατέρων τώ[ν πόλε]ω[ν δε]δό[χ]θαι
τηι πόλει τ[Γμ Φαλ]ανν[α(ί)]ων 1παιν[έ-
25 σ]αι τε τους [δικαστά]ς [κα]Ί τ[ό]ν γραμ-
μ]ατή κ[α]ι Ε[ένια π]έ[νψ]αι α[ΰτοΐ]ς τά μέ-
γιστα π[άνιώ]ν απ[ό] στα[τ]ήρων δεκ-
απέντε" κα[λέο]α[ι] δ[έ αύ]τ[ο]ύς και [ε-
πί την κοινήν έ[σ]τ[ία]ν τους τα[γ]ο[ύς
30 τούς περί Θερσ[ι]μ[έ]νην Κ[λε]οξένου·
Άγαθηι τύχη ι · δε[δ]όσ[θαι Άν]δρονίκ[ωι
Ά]ντιγόνου, Άρισ[τ]ο[κ]ρ[ά]τ[ηι Έ]πι[ν]ί[κ]ου,
Μ]ονίμωι Άνδρον£ί2χο[υ και τώ]ι γραμμ[α-
τ]εϊ αυτών Κρατησίπ[πωι] Άπολλωνί-
35 δ]ου προ'ξ)ξενίαν, πο[λ]ιτ[είαν, α]συ[λ]ίαν,
έ'ν]κτησιν, άσφ[άλει]α[ν] κ[αί π]ολέμου [κ-
α]ι ειρήνης και αΰτοΐς [και 1κγό]νοις, καΟ[ά-
περ και Φαλανν[α]ίο[[ι^ς· [έ]δό9η ή [π]ροξενία κ-
α]ί ή πολιτεία ίερητεύοντ[ο]ς τοΰ Άσκληπ[ι-
40 οϋ Πολυμήλου τοΰ Άριστολ[ά]ο[υ], ταγευόν-
των Θερσιμένους τοΰ Κλεοξένου, Εύβιότου
τ]οϋ Εΰμήλου, Σωτίμου τοΰ Δημύλου, Κλεοφ-
άν]ους τοΰ Κλεοίτου, Διονυσίου τοΰ Άριστάρ-
χου]- επιμελές δέ γενέσθω τοις ταγοΐς τοις π-
45 ερι Θερ]σιμένην Κλεο(ξ)ένου, δπως ή προ[ξ]ε[νία
ήδε αν]α[γρα]φ[ήι εις κίονα λιθίνην και τεθήι
[έν τώι 'ΐερώι της Αθηνάς της Πολιάδος κτλ.].
Σφάλματα τοΰ /αράκτου ύπάρχουσί τινα ούχί
σπουδαία: έν στί/. ·» μαίνεται πιθανόν ότι εγραψεν
έν συμπιλήματι το ΝΜ τοΰ την Μητροπολειτών,
το δέ Ρ της λέξεως ταύτης είχε χαράξει ώς Ε καΐ
δ'.ώρΟωσεν' εν στ. 7 το Α του δικαστηρίου έγράοη
Λ, το οέ δεύτερον I έκ της τριοης φαίνεται άπατη-
λώς ώς Υ" έν στί/. 9 δέν άπεδόΟη ή στιγμή τοΰ Θ'
έν στί/. 10 τοΰ τούς το μέν Τ εγραψεν ώς Γ, το
οέ Σ παρέλιπε' το μετ' αύτο ΤΕ έ/άραξεν εκ δευ-
τέρας φροντίδος ύπεράνω έπ! τοΰ διαστί/ου ύπέρ το
ΡΡΕ' εν στί/. 12 το Υ τοΰ έξέπενψαν ή έγράφη ώς
Υ, ώς λέγει ό \ν<χχ1λν3Γά, ή μάλλον έγράφη καλώς,
άλλ' ή άνω κάθετος κεραία άπετρίίη' έν στί/. 15
διεκρίναμεν έν μόνον Π τοΰ Κρατήσιππον και μη
επαρκή /ώρον οι έτερον έν στί/. 17, έ'νθα ό
\νοοάΛΥ3ΓεΙ σημειοΐ παράλειψιν τοΰ δευτέρου Α
τοΰ άναστροφήν, ήμεϊς διεκρίναμεν ίχνη συγκε-
χυμένα αύτοΰ' ίσως το Σ, παραλειφΟέν έν καιρώ,
συνεσφηνώΟη παρ αύτο ή υπεράνω ίτά του διαστί-
/ου' ομοίως το I τοΰ έποιήσαντο έγρά^η έκ δευτέρας
φροντίδος παρά το Ο' έν στίγ. 22 το Ν τοΰ ποιοϋν-
τεζ, παραλειφθέν, φαίνεται δτ'ι έγράφη υπεράνω έπΐ
τοΰ διαστί/ου και άπετρίοη" έν στίν. 24 το I τοΰ
Φαλανναίων εγραψεν ώς Ν και διώρθιυσεν ώς Γ έν
στί/. 34 το δεύτερον Δ τοΰ δεδόσϋαι μαίνεται ότι
έγράφη ώς Α, το δέ Ο, παραλειφΟέν έν καιρώ, έ/α-
ράχΟη μεταξύ Σ και Α και άπετρίοη, σωθέντων μό-
λις ϊ/νών τίνων" ό \¥οοά\ν3Γά σημειοΐ παράλειψιν
τοΰ Θ' έν στί/. 32 είναι άμφίβολον, άν Ιχαράνθη
τελικόν I τοΰ Αριστοκράτης έν στί/. 33 παρέλιπεν
ό /αρά/της το I τοΰ Ανδρόνικου, ή ίσως προσέΟη-
κεν ύπεράνιο έπί τοΰ διαστί/ου, ένθα δμιυς δέν δια-
κρίνεται" έν στίχ. 35 έγραψε δις το Ξ καϊ έν μέρει
άπέξεσε το πρώτον" έν στί/. 38 παρέλιπε το δεύ-
τερον I τοΰ Φαλανναίοις, πιθανώς δέ κα'ι την πρώ-
την κάΟετον κεραίαν τοΰ Π της λέξεως προξενιά-
έν στί/· 45 το Ξ τοΰ Κλεοξένου εγραψεν ώς Γ ή
Π ή Ε και κατόπιν συνήνωσε πάντα εις □.
Στίχ. 1-5. Το άγαΰήι τύχηι (-ρο. στί/. 31),
ή όμοιόν τι προ της αρχής τοΰ ψηφίσματος, οίον
ύπάρ/ει έν έτέρω της αύτης πόλεο^ς έν 16 IX2
1228 στί/· 1-2, δέν βε£αιοΰται, άν ήτο κε/αρα-
γμένον ύπέρ τον στί/. 1 έπ'ι της κορωνίδος ή επί
τοΰ γείσου" κατα το σύστημα ένίων τών ψηα,ισμά-
τιον τών Γοννέων (τ.ρζ.'Αρχ.Έφημ. 1911 σ. 129
άριΟ. (34 στί/. Α 4 και Β1 και 1914 σελ. 172
αριθ. 233) ήδύνατο νά κείται εκεί Μητροπολιτών
δικαστών. Οί πρεσοευταί τών Φαλανναίων τελοΰσιν
έργον δικασταγωγοϋ, ώς καλείται ό απεσταλμένος
τών Λημητριέων και Μαγνήτιυν προς την Άρκα-
δικήν πόλιν Κλείτορα και τάς Άχαϊκάς Πάτρας έν
ΙΟ V2 567 II στίχ. 2 (πρβ. και IV στί/. 31-32).
Ιόν πρώτον πρεσοευτήν Θαύμανδρον Παυσανίου
θεωρεί ό \νοοά\ν3Γά ε. ά. σελ. 335 ότι Γηΐ§ΙΐΙ 1)β