DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0146
136 Άρβανιτόπουλος: Θεσσαλικά! έπιγραφαί.
αε 1923
εκατέρωθεν εις εμφασιν ναίσκου' έν αυτώ παρε-
στάθη άνάγλυφος ίππεύς νεαρός, φορών χιτώνα
έζωσμένον και χλαμύδα, ου όπισθεν ί'σταται παι-
δίον, φορούν βραχϋν χιτώνα" ή τέχνη είναι βάναυ-
σος.—"Τψ. μετά τοΟ γόμφου 0.55, πλάτ. 0.48,
πάχ. 0.07.'
Άπετείχισα μετά της ύπ' άριθ. 357.
Τη 'Αζώρω ανήκει και ή έν 16 IX,- 1305 επι-
γραφή, ην δέν επανεΟρον, καίπερ άναζητήσας
(365£), [Χρν]σόγονος Πανααν[ίου (ή - ίαιος)
ΚθΓΠ].
Αί ύπ' άρ ιθ. 1292-1317 τών ΙΟ ΙΧ2 έπι-
γραφαί, ών ή ακριβής άπόδοσις τη Άζ'όρω ή τη
Όλοοοσόνι δεν κατέστη δυνατή τώ Κθπι, διότι οί
μοναχοί της έν Έλασσάνι μονής Παναγίας της
Όλυμπιωτίσσης άνεκοίνωσαν αύτώ, ώς καί έτέ-
ροις προ αύτοΟ περιηγηταΐς, δτι αί έκεϊ έντετει-
χισμέναι άρχαϊαι έπιγραφαί έκομίσθησαν έκ Βου-
βάλας και Βούρμπας, δύνανται νά διευκρινηθώ-
σιν, ώς διετάχθησαν ένθάδε τε καί έν ΑΕ 1916
σελ. 91, μετά πλείστης πιθανίτητος. Διότι και
έμοί μεν διηγήθησαν τά αυτά οί προειρημένοι μο-
να/οί, αλλά δεν καθίσταντο πιστευτοί, έπειδή ό
μέν έντειχισμός τών έκεϊ άρχαίων μνημείων έτε-
λέσθη προ αιώνων ικανών, καθ' ους δεν ήτο δυ-
νατόν νά διατηρηθή λεπτομερής παράδοσις περί
λίθων, ή δέ μονή εχει κτισθή επί της ακροπόλεως
της αρχαίας Όλοοσσάνος, καί δή έπι έρειπίων και
διά λίθων τοΟ έκεϊ προϋπάρχοντος ναοΟ της πολι-
ούχου Ελληνικής θεότητος" παρακειμένων λοιπόν
προχείρων λίθων παντοειδών και κατειργασμένων,
δεν θά ήτο εύ'λογον νά κομισθώσιν έκ τοσαύτης
άποστάσεως καί δι' όδοΰ δυσχερέστατα άμαξευσί-
μου, έτεροι λίθοι" το δέ μέγιστον είναι ό'τι εν τώ
άνήκοντι τη μονή ταύτη χωρίω Βουβάλα υπάρχει
μετόχων, παλαιόν και μέγα, εφ' ού ήδη ευρέθησαν
άρχαϊα μνημεία έντετειχισμένα' δεν ΰπήρχεν άρα
λόγος νά μή έντειχίσωσιν έπ' αύτοΟ καί τοϋς λί-
θους, ους θά εΰρισκον έν τοϊς παρακειμένοις έοει-
πίοις της Άζώρου, άλλά νά κομίσωσιν αυτούς
τοσούτον μακράν εις τήνΌλοοσσόνα, καί ταύτην
ούσαν οΰχ'ι πεδινήν άλλά πετρώδη.
β') έπιγραφαί Δολίχης.
άρι&. 366-386».
Ότι ή αρχαία Αολίχη, ής το όνομα φαίνεται.
έκ του συμβεβηκότος προελθόν, ώς ούσης της θέ-
' σεως της πόλεως έπιμήκους καί παρεκτεταμένης,
περίπου δολιχής, κείται έν τώ λεγομένω Καστρί
παρά το νυν χωρίον Δονχλιστα, οπερ παρηχεΐ το-
σοΟτον ισχυρώς προς τό άρχαϊον όνομα, ώστε νά
θεωρηθή ταΰτον έκείνω, παραφθαρέντι διά τών αι-
ώνων, ανέγραψα έν τοις Πρακτικοϊς της Άρχαιολ.
Εταιρείας 1914 σελ. 205" αί ίσχυραί άμφιβολίαι
αί έν ΙΟ ΙΧ2 σελ. 258-261 σημειουμεναι περι
της όρθής άποδόσεως τών έκεϊ ύπ' άριθ. 1268-
1280 (πλήν τής δΐϊ' άριθ. 1275, περί ής βλ. τον
ήμέτερον άριθ. 388) έπιγραφών τή Δολίχη, φαί-
νεται βέβαιον ό'τι αίρονται οριστικώς εκ τών προ-
εκτεθέντων.
Εύρηνται δέ νΟν αί κάτω σημειούμεναι έπι-
γραφαί έν τώ προσωρινώ Μουσείω Ελάσσονος" τό-
πον ευρέσεως αυτών άναγράφω έκασταχοΟ.
Άρι§. 366 (ΜΕ 33, ΙΟ ΙΧ2· 1278 ΑΕ 1913
163). Στήλη ομέλανος, ακέραιος,
έν μέσω καταλήγουσα εις γόμφον, τά πολλά άπο~
κοπέντα' άνω λήγει εις ήπίως προεξέχον όριζόν-
τιον γεϊσον. —Τψ. 0.35, πλάτ. 0.31, πάχ.
0.045.
Άπετείχισα αύτήν έκ τοΟ γυναικωνίτου τής:
έν Δούχλιστα έκκλησίας τής "Αγίας Σωτήρας.
Έπι τοΟ γείσου έχαράχθη άβαθώς καί ουχί
επιμελώς ή έπιγραφή, ήτις καί άπετρίβη ισχυ-
ρώς" ΰψ. γραμμ. 0.012-0.017, δ ιάστιχ. 0.006.
Ά]νφω[τις θρασ]υλάο[υ] Χά(ι)ρι[σι.
Ό Κθγπ, ό'στις ειδεν έν βελτίονι καταστάσει.
την στήλην ταύτην, άνέγνω χαίρε- όντως δέ τά
τελευταία γράμματα ειναί πως τοιάδε ΧΑΙΡΙ*", έξ
ών καί χαίρε δύναται τις νά συναγάγη" ύπάρχει.
ό'μως μέγα κώλυμα αύτό τό σχήμα τής στήλης,,
πεποιημένης λεπτής καί σχεδόν τετραγώνου, ομοι-
ότατα ταΐς έπι τοΟ άντρου τών Νυμφών "Οσσης,.
έν Γόννοις μάλιστα καί που έν Ομολίω εύρεθείσαις.
πολλαϊς άναθηματικαϊς στήλαις" τουναντίον έπι-
τυμβίου στήλης ομοιον σχήμα δεν εΰρον ούδαμοΟ·
26 9 25
αε 1923
εκατέρωθεν εις εμφασιν ναίσκου' έν αυτώ παρε-
στάθη άνάγλυφος ίππεύς νεαρός, φορών χιτώνα
έζωσμένον και χλαμύδα, ου όπισθεν ί'σταται παι-
δίον, φορούν βραχϋν χιτώνα" ή τέχνη είναι βάναυ-
σος.—"Τψ. μετά τοΟ γόμφου 0.55, πλάτ. 0.48,
πάχ. 0.07.'
Άπετείχισα μετά της ύπ' άριθ. 357.
Τη 'Αζώρω ανήκει και ή έν 16 IX,- 1305 επι-
γραφή, ην δέν επανεΟρον, καίπερ άναζητήσας
(365£), [Χρν]σόγονος Πανααν[ίου (ή - ίαιος)
ΚθΓΠ].
Αί ύπ' άρ ιθ. 1292-1317 τών ΙΟ ΙΧ2 έπι-
γραφαί, ών ή ακριβής άπόδοσις τη Άζ'όρω ή τη
Όλοοοσόνι δεν κατέστη δυνατή τώ Κθπι, διότι οί
μοναχοί της έν Έλασσάνι μονής Παναγίας της
Όλυμπιωτίσσης άνεκοίνωσαν αύτώ, ώς καί έτέ-
ροις προ αύτοΟ περιηγηταΐς, δτι αί έκεϊ έντετει-
χισμέναι άρχαϊαι έπιγραφαί έκομίσθησαν έκ Βου-
βάλας και Βούρμπας, δύνανται νά διευκρινηθώ-
σιν, ώς διετάχθησαν ένθάδε τε καί έν ΑΕ 1916
σελ. 91, μετά πλείστης πιθανίτητος. Διότι και
έμοί μεν διηγήθησαν τά αυτά οί προειρημένοι μο-
να/οί, αλλά δεν καθίσταντο πιστευτοί, έπειδή ό
μέν έντειχισμός τών έκεϊ άρχαίων μνημείων έτε-
λέσθη προ αιώνων ικανών, καθ' ους δεν ήτο δυ-
νατόν νά διατηρηθή λεπτομερής παράδοσις περί
λίθων, ή δέ μονή εχει κτισθή επί της ακροπόλεως
της αρχαίας Όλοοσσάνος, καί δή έπι έρειπίων και
διά λίθων τοΟ έκεϊ προϋπάρχοντος ναοΟ της πολι-
ούχου Ελληνικής θεότητος" παρακειμένων λοιπόν
προχείρων λίθων παντοειδών και κατειργασμένων,
δεν θά ήτο εύ'λογον νά κομισθώσιν έκ τοσαύτης
άποστάσεως καί δι' όδοΰ δυσχερέστατα άμαξευσί-
μου, έτεροι λίθοι" το δέ μέγιστον είναι ό'τι εν τώ
άνήκοντι τη μονή ταύτη χωρίω Βουβάλα υπάρχει
μετόχων, παλαιόν και μέγα, εφ' ού ήδη ευρέθησαν
άρχαϊα μνημεία έντετειχισμένα' δεν ΰπήρχεν άρα
λόγος νά μή έντειχίσωσιν έπ' αύτοΟ καί τοϋς λί-
θους, ους θά εΰρισκον έν τοϊς παρακειμένοις έοει-
πίοις της Άζώρου, άλλά νά κομίσωσιν αυτούς
τοσούτον μακράν εις τήνΌλοοσσόνα, καί ταύτην
ούσαν οΰχ'ι πεδινήν άλλά πετρώδη.
β') έπιγραφαί Δολίχης.
άρι&. 366-386».
Ότι ή αρχαία Αολίχη, ής το όνομα φαίνεται.
έκ του συμβεβηκότος προελθόν, ώς ούσης της θέ-
' σεως της πόλεως έπιμήκους καί παρεκτεταμένης,
περίπου δολιχής, κείται έν τώ λεγομένω Καστρί
παρά το νυν χωρίον Δονχλιστα, οπερ παρηχεΐ το-
σοΟτον ισχυρώς προς τό άρχαϊον όνομα, ώστε νά
θεωρηθή ταΰτον έκείνω, παραφθαρέντι διά τών αι-
ώνων, ανέγραψα έν τοις Πρακτικοϊς της Άρχαιολ.
Εταιρείας 1914 σελ. 205" αί ίσχυραί άμφιβολίαι
αί έν ΙΟ ΙΧ2 σελ. 258-261 σημειουμεναι περι
της όρθής άποδόσεως τών έκεϊ ύπ' άριθ. 1268-
1280 (πλήν τής δΐϊ' άριθ. 1275, περί ής βλ. τον
ήμέτερον άριθ. 388) έπιγραφών τή Δολίχη, φαί-
νεται βέβαιον ό'τι αίρονται οριστικώς εκ τών προ-
εκτεθέντων.
Εύρηνται δέ νΟν αί κάτω σημειούμεναι έπι-
γραφαί έν τώ προσωρινώ Μουσείω Ελάσσονος" τό-
πον ευρέσεως αυτών άναγράφω έκασταχοΟ.
Άρι§. 366 (ΜΕ 33, ΙΟ ΙΧ2· 1278 ΑΕ 1913
163). Στήλη ομέλανος, ακέραιος,
έν μέσω καταλήγουσα εις γόμφον, τά πολλά άπο~
κοπέντα' άνω λήγει εις ήπίως προεξέχον όριζόν-
τιον γεϊσον. —Τψ. 0.35, πλάτ. 0.31, πάχ.
0.045.
Άπετείχισα αύτήν έκ τοΟ γυναικωνίτου τής:
έν Δούχλιστα έκκλησίας τής "Αγίας Σωτήρας.
Έπι τοΟ γείσου έχαράχθη άβαθώς καί ουχί
επιμελώς ή έπιγραφή, ήτις καί άπετρίβη ισχυ-
ρώς" ΰψ. γραμμ. 0.012-0.017, δ ιάστιχ. 0.006.
Ά]νφω[τις θρασ]υλάο[υ] Χά(ι)ρι[σι.
Ό Κθγπ, ό'στις ειδεν έν βελτίονι καταστάσει.
την στήλην ταύτην, άνέγνω χαίρε- όντως δέ τά
τελευταία γράμματα ειναί πως τοιάδε ΧΑΙΡΙ*", έξ
ών καί χαίρε δύναται τις νά συναγάγη" ύπάρχει.
ό'μως μέγα κώλυμα αύτό τό σχήμα τής στήλης,,
πεποιημένης λεπτής καί σχεδόν τετραγώνου, ομοι-
ότατα ταΐς έπι τοΟ άντρου τών Νυμφών "Οσσης,.
έν Γόννοις μάλιστα καί που έν Ομολίω εύρεθείσαις.
πολλαϊς άναθηματικαϊς στήλαις" τουναντίον έπι-
τυμβίου στήλης ομοιον σχήμα δεν εΰρον ούδαμοΟ·
26 9 25