DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14364#0147
ΑΕ 1923
Αρβανιτόπονλος: ΘεοσαλικαΙ έπιγραφαί. 137
ϋ
τη; ("'εσσαλίας άχρι τοθδε διό θεωρώ εύ'λογον νά Ίής αύτής οικογενείας είναι πολΐται έλευθε-
όβελίσω το πρώτον Γ διέκρινα δε μετά το Ρ ίχνη ρωτα'ι έν Πυθίω Πιερίων και Νικάδας υίοϊ Θρα-
μάλλον ΙΣ, ήττον δε Ε' φαίνεται προς τούτοις πι- ουλάου κάτω εν αριθ. 402 στίχ. 10-11 τών χρό-
θανόν το ότι υπήρχε καϊ δεύτερος στίχος, οΰ άβέ- νων τοΟ Αυγούστου- ούτοι φαίνονται απόγονοι
βαια ίχνη, ίσως ά[νέϋηκεν κτλ.] διακρίνονται δυ- τη* οικογενείας τ°0 άναθέτου τούτου,
σχερώς" πρβ. καί της επομένης στήλης την πε- Το όνομα Πιερίων, σχηματισθέν εμφανώς
ριγραφήν. παρά την παρακειμένην Πιερίαν καϊ τά Πιερία
Έπϊ της ύπό τό γεϊσον λείας επιφανείας δια- ϊρη, άπαντα καϊ έν άλλαις έπιγραφαϊς τών τό-
τηρεϊται φθορά, ήν άφίνουσιν έγκαεΐσαι βαφαΐ πων τούτων. Περί τών χρόνων αυτής βλ. τά έν
γραπτής ποτε πολύχρωμου παραστάσεως. τώ προηγουμένω άριΟμώ λεχθέντα.
Η επομένη έπιγραφή δηλοϊ πιθανώς συγγενή Ύπο την έπιγραφήν υπάρχει λεϊον διάστημα
τής 'Ανφωτίδος ταύτης ίσως πατέρα, διότι κατά προς ύποδοχήν συμβόλου τινός γραπτού, π. χ.
τους χρόνους δέν αφίστανται αλλήλων, τών γραμ- τριαίνης ή ζώου, τοΟ χώρου όντος μικρότερου ή
μάτων αμφοτέρων ανηκόντων τοις περί το 200 ώστε νά περιλάβη γραπτήν παράστασιν.
π. Χ. χράνοις, ώς διέγνω και ό Κθγπ.
Άριΰ.368(είκ 8. ΜΕ 66). "Ανω δεξιά γω-
Αριϋ·. 367 (είκ. 7ΜΕ43). Στήλη μαρμά- νία βάθρου άνδριάντος, μαρμάρου ύπομέλανος,
άποτετριμμενη και ολισθηρά εκ τίνος
χρήσεως ίχνη του συνήθους γείσου και
τοΟ είσέχοντος κυματίου διετηρήθη-
σαν.—Τψ. 0.16, πλάτ. 0,36 (τούτων
015 άπεσχισμένου αριστερά διαστή-
ματος), πάχ. 0.31.
Άπετείχισα εκ του μετοχίου τής
μονής Άγιου Αντωνίου τοΰ χωρίου
Ντεμιράδες.
7: έγγραφη άριΰ. 367. Ή έπιγραφή έχαράχθη βαθέως και
καλώς, άλλ' άπετρίβη ισχυρώς" υψ.
ρου ύπομέλανος, ακέραιος, πλήν άποσχίσεως άρι- γραμμ. 0.03, διάστιχ. 0.013:
στερά κατά τό μέσον καταλήγει έν μέσω εις γόμ-
φον υψ. 0Ό7, άνω δέ λήγει εις ήπίως προεξέχον
δριζόντιον γεϊσον τοΟ συνήθους τύπου τών ανα-
θηματικών στηλών, πολλαχοΟ άποσχισθέν.— Ύψ·
0 39, πλάτ. 0"30, πάχ. 0"045.
Άπετείχισα αύτήν έκ τής έν Δούχλιστα οι-
κίας Δημητρίου Βαλιώτου, δ'στις λέγει ότι εύρεν
αύτήν έν τοις άρχαίοις έρειπίοις τοΰ Καστρίου
τώ 1911. 8: *Λ,^α^ &β,θ· 368■
Ή έπιγραφή έχαράχθη ευθύς ύπο τό γεϊσον
βαθέως και επιμελώς" ύψ. γραμμ. 0 007-0 015,
διάστιχ. 0Ό04.
Π]ιερ£ων Θρασυλ[ά]ο[υ Τ« τών γραμμάτων του στίχ. 1 είναι
6πέρ τοΰ υί[ο]ϋ Θρασυ- ασαφή.
λάου εύξάμενος Πρόκειται βεβαίως περί συνήθους άναθέσεως
Ποσιδώνι. άνδριάντος εν τοις περί τό 50 προ Χρ. γρόνοις.
18
.......]*η[.....
ψηφισαμέν]ου τοΰ δ[ήμου.
Αρβανιτόπονλος: ΘεοσαλικαΙ έπιγραφαί. 137
ϋ
τη; ("'εσσαλίας άχρι τοθδε διό θεωρώ εύ'λογον νά Ίής αύτής οικογενείας είναι πολΐται έλευθε-
όβελίσω το πρώτον Γ διέκρινα δε μετά το Ρ ίχνη ρωτα'ι έν Πυθίω Πιερίων και Νικάδας υίοϊ Θρα-
μάλλον ΙΣ, ήττον δε Ε' φαίνεται προς τούτοις πι- ουλάου κάτω εν αριθ. 402 στίχ. 10-11 τών χρό-
θανόν το ότι υπήρχε καϊ δεύτερος στίχος, οΰ άβέ- νων τοΟ Αυγούστου- ούτοι φαίνονται απόγονοι
βαια ίχνη, ίσως ά[νέϋηκεν κτλ.] διακρίνονται δυ- τη* οικογενείας τ°0 άναθέτου τούτου,
σχερώς" πρβ. καί της επομένης στήλης την πε- Το όνομα Πιερίων, σχηματισθέν εμφανώς
ριγραφήν. παρά την παρακειμένην Πιερίαν καϊ τά Πιερία
Έπϊ της ύπό τό γεϊσον λείας επιφανείας δια- ϊρη, άπαντα καϊ έν άλλαις έπιγραφαϊς τών τό-
τηρεϊται φθορά, ήν άφίνουσιν έγκαεΐσαι βαφαΐ πων τούτων. Περί τών χρόνων αυτής βλ. τά έν
γραπτής ποτε πολύχρωμου παραστάσεως. τώ προηγουμένω άριΟμώ λεχθέντα.
Η επομένη έπιγραφή δηλοϊ πιθανώς συγγενή Ύπο την έπιγραφήν υπάρχει λεϊον διάστημα
τής 'Ανφωτίδος ταύτης ίσως πατέρα, διότι κατά προς ύποδοχήν συμβόλου τινός γραπτού, π. χ.
τους χρόνους δέν αφίστανται αλλήλων, τών γραμ- τριαίνης ή ζώου, τοΟ χώρου όντος μικρότερου ή
μάτων αμφοτέρων ανηκόντων τοις περί το 200 ώστε νά περιλάβη γραπτήν παράστασιν.
π. Χ. χράνοις, ώς διέγνω και ό Κθγπ.
Άριΰ.368(είκ 8. ΜΕ 66). "Ανω δεξιά γω-
Αριϋ·. 367 (είκ. 7ΜΕ43). Στήλη μαρμά- νία βάθρου άνδριάντος, μαρμάρου ύπομέλανος,
άποτετριμμενη και ολισθηρά εκ τίνος
χρήσεως ίχνη του συνήθους γείσου και
τοΟ είσέχοντος κυματίου διετηρήθη-
σαν.—Τψ. 0.16, πλάτ. 0,36 (τούτων
015 άπεσχισμένου αριστερά διαστή-
ματος), πάχ. 0.31.
Άπετείχισα εκ του μετοχίου τής
μονής Άγιου Αντωνίου τοΰ χωρίου
Ντεμιράδες.
7: έγγραφη άριΰ. 367. Ή έπιγραφή έχαράχθη βαθέως και
καλώς, άλλ' άπετρίβη ισχυρώς" υψ.
ρου ύπομέλανος, ακέραιος, πλήν άποσχίσεως άρι- γραμμ. 0.03, διάστιχ. 0.013:
στερά κατά τό μέσον καταλήγει έν μέσω εις γόμ-
φον υψ. 0Ό7, άνω δέ λήγει εις ήπίως προεξέχον
δριζόντιον γεϊσον τοΟ συνήθους τύπου τών ανα-
θηματικών στηλών, πολλαχοΟ άποσχισθέν.— Ύψ·
0 39, πλάτ. 0"30, πάχ. 0"045.
Άπετείχισα αύτήν έκ τής έν Δούχλιστα οι-
κίας Δημητρίου Βαλιώτου, δ'στις λέγει ότι εύρεν
αύτήν έν τοις άρχαίοις έρειπίοις τοΰ Καστρίου
τώ 1911. 8: *Λ,^α^ &β,θ· 368■
Ή έπιγραφή έχαράχθη ευθύς ύπο τό γεϊσον
βαθέως και επιμελώς" ύψ. γραμμ. 0 007-0 015,
διάστιχ. 0Ό04.
Π]ιερ£ων Θρασυλ[ά]ο[υ Τ« τών γραμμάτων του στίχ. 1 είναι
6πέρ τοΰ υί[ο]ϋ Θρασυ- ασαφή.
λάου εύξάμενος Πρόκειται βεβαίως περί συνήθους άναθέσεως
Ποσιδώνι. άνδριάντος εν τοις περί τό 50 προ Χρ. γρόνοις.
18
.......]*η[.....
ψηφισαμέν]ου τοΰ δ[ήμου.