DOI Artikel:
Zengelēs, Kōnstantinos D.: Paratērēseis peri tōn ek brounzou archaiōn antikeimenōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0099
Α Ε 1924
Παρατηρήσεις περί των έχ βρούνξον αρχαίων αντικειμένων
89
μενον καΐ μέ λεπτόν στρώμα διάφανους βερνικίου (ζαπονίου), ουδέν δια τοΰ χρόνου
δύναται νά πάθη. Εννοείται δτι δεν θέλει παύσει να έπιτηρήται μετά προσοχής επί
τινας μήνας, ίνα αν που παρατηρηθϊ) έξίδρωμά τι, δπερ λίαν άμφί6ολον, έφαρμοσθώσι τα
δέοντα και προληφθη πάσα βαθύτερα τοϋ βρούνζου φθορά.
Τύ κράμα τοϋ αγάλματος υπο-
βληθέν εις άνάλυσιν έδοοσε τα ακό-
λουθα αποτελέσματα: χαλκός 88.5°/0
κασσίτερος 9.2 °/0» θείον 2 %, ϊχνη
ψευδαργύρου καΐ μολύβδου και ελά-
χιστα ϊχνη αργύρου και σιδήρου.
Είς διάφορα μέρη τοΰ αγάλμα-
τος διασιυζεται εν εΐδει έπιφλοιώματος
μέλαν, στιλπνόλ', ένιαχοΰ πορφυρίζον,
επίχρισμα. Πολλοί ύπέλαβον ότι τοΰτο
προήρχετο έκ μελανιοΟέντος υπό της
επήρειας θειούχων ατμών δια τοΰ χρό-
νου άργυροϋ έπενδύματος και δτι πι-
θανώς αρχικώς το άγαλμα ήτο έπάρ-
γυρον τό πλείστον δε τοϋ αργυρού εΐχε
διαλυϋΓ] και παρασυρΟη, υπό τοΰ θα-
λασσίου ύδατος. Προς έξακρίβωσιν
τοϋ πράγματος αφήρεσα μικρόν τι μέ-
ρος αύτοΰ και υπέβαλαν εις χηιιικήν
άνάλυσιν.
Τό πάχος τοΰ έπιφλοιάηιατος
τούτου ήτο ελάχιστον, μικρύτερον τοΰ
ήιιίσεος χιλιοστο(ΐέτρου και τούτου ή
επιφάνεια μόνον άπετελεΐτο έκ τοϋ με-
λανού επιχρίσματος, τό λοιπόν άπετε-
λεΐτο έκ γαιωδών ουσιών έν στενή
συμφύσει. ΑΙ γαιώδεις αύται ούσίαι
συνίσταντο κυρίως έκ πυριτικοΰ οξέος
και ανθρακικού ασβεστίου. Τύ άναλυ-
Οέν μέρος περιείχε κατά 44 °; 0 τοιαύ-
τας ουσίας και κατά τά ό6°/0 άπετε-
λεΐτο έκ τοΰ μεταλλικοΰ επιχρίσματος,
τοϋ οποίου ή άνάλυσις έδειξε την
άκόλουΟον σύστασιν: 89,6°/0 χαλκός,
(> °/υκασσίτερος, 4,2°/0 Οεΐον, ίχνη ψευ-
δαργύρου, σιδήρου, άργύρου,μολύβδου. 2. -0 ^ |βΒ Μαρα9ώ,.ος „„ά ,·„ κα5αοισ/(0-„.
Τύ κράμα άρα ποιοτικώς έδειξε
τήν αότην σόστασιν μέ το τοΰ άγάλιιατος, ποσοτικώς δμως ουχί, καΟ' όσον περιείχε ύπερ.
12
Παρατηρήσεις περί των έχ βρούνξον αρχαίων αντικειμένων
89
μενον καΐ μέ λεπτόν στρώμα διάφανους βερνικίου (ζαπονίου), ουδέν δια τοΰ χρόνου
δύναται νά πάθη. Εννοείται δτι δεν θέλει παύσει να έπιτηρήται μετά προσοχής επί
τινας μήνας, ίνα αν που παρατηρηθϊ) έξίδρωμά τι, δπερ λίαν άμφί6ολον, έφαρμοσθώσι τα
δέοντα και προληφθη πάσα βαθύτερα τοϋ βρούνζου φθορά.
Τύ κράμα τοϋ αγάλματος υπο-
βληθέν εις άνάλυσιν έδοοσε τα ακό-
λουθα αποτελέσματα: χαλκός 88.5°/0
κασσίτερος 9.2 °/0» θείον 2 %, ϊχνη
ψευδαργύρου καΐ μολύβδου και ελά-
χιστα ϊχνη αργύρου και σιδήρου.
Είς διάφορα μέρη τοΰ αγάλμα-
τος διασιυζεται εν εΐδει έπιφλοιώματος
μέλαν, στιλπνόλ', ένιαχοΰ πορφυρίζον,
επίχρισμα. Πολλοί ύπέλαβον ότι τοΰτο
προήρχετο έκ μελανιοΟέντος υπό της
επήρειας θειούχων ατμών δια τοΰ χρό-
νου άργυροϋ έπενδύματος και δτι πι-
θανώς αρχικώς το άγαλμα ήτο έπάρ-
γυρον τό πλείστον δε τοϋ αργυρού εΐχε
διαλυϋΓ] και παρασυρΟη, υπό τοΰ θα-
λασσίου ύδατος. Προς έξακρίβωσιν
τοϋ πράγματος αφήρεσα μικρόν τι μέ-
ρος αύτοΰ και υπέβαλαν εις χηιιικήν
άνάλυσιν.
Τό πάχος τοΰ έπιφλοιάηιατος
τούτου ήτο ελάχιστον, μικρύτερον τοΰ
ήιιίσεος χιλιοστο(ΐέτρου και τούτου ή
επιφάνεια μόνον άπετελεΐτο έκ τοϋ με-
λανού επιχρίσματος, τό λοιπόν άπετε-
λεΐτο έκ γαιωδών ουσιών έν στενή
συμφύσει. ΑΙ γαιώδεις αύται ούσίαι
συνίσταντο κυρίως έκ πυριτικοΰ οξέος
και ανθρακικού ασβεστίου. Τύ άναλυ-
Οέν μέρος περιείχε κατά 44 °; 0 τοιαύ-
τας ουσίας και κατά τά ό6°/0 άπετε-
λεΐτο έκ τοΰ μεταλλικοΰ επιχρίσματος,
τοϋ οποίου ή άνάλυσις έδειξε την
άκόλουΟον σύστασιν: 89,6°/0 χαλκός,
(> °/υκασσίτερος, 4,2°/0 Οεΐον, ίχνη ψευ-
δαργύρου, σιδήρου, άργύρου,μολύβδου. 2. -0 ^ |βΒ Μαρα9ώ,.ος „„ά ,·„ κα5αοισ/(0-„.
Τύ κράμα άρα ποιοτικώς έδειξε
τήν αότην σόστασιν μέ το τοΰ άγάλιιατος, ποσοτικώς δμως ουχί, καΟ' όσον περιείχε ύπερ.
12