DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0172
Αποστόλου Σ. 'Δρβανιτοσΐούλου αε 1924
άρα Διότιμος, νΰν τό πρώτον επίσης καθιστάμενος γνωστός, ανήκει τω προηγουμένη
μάλλον τοϋ Δέοντος έτει, ήττον τω έπομένω. Άπαντα δέ δις νικητής Διότιμος Παντάλ-
κονς έν 10· IX 2 άριθ. 529, πιθανώς Λαρισαίος, εν τοις ολίγον μετά τό 80 π. Χ. χρόνοις·
ίσως ό στρατηγός είναι εγγονός τούτου- διότι πολλ,οί νικηταί και τούτων απόγονοι άπαντώ-
σιν ώς στρατηγοί- βλ. περί τούτου τά εις αριθ. 401 σημειούμενα εις στίχ. 8-12. Τό έν στίχ.
26 δνομα δέν συνάγεται ασφαλώς εξ ύπολειφθέντών ιχνών μετά τό ΔΡΙΜ τό μεν πρώ-
τον είναι πιθανότατα Α, τό δε μετ' αυτό ή I ή Ρ ή Κ, εξ ων προκύπτει Δριμάίος, Δρί-
μαρος, Δρίμακος· τά ίχνη εύνοοΰσι μάλλον τό πρώτον, παρά τό δριμύς ίσως σχηματισθέν,
ή μάλλον παρά τό δρίμαι —"ψύχος τοϋ Ησυχίου. Ό απελεύθερος ούτος είναι εμφανώς
φυσικός υιός τοϋ έλευθερωτοΰ· διό κατά τι είδος υιοθεσίας εύκαιρου επιτάσσεται ή παρα-
μονή αύτοϋ παρά τοις έλευθερωταΐς, έφ' όσον ζήσωσι, και δή ποιοΰντος τά δίκαια.
ήτοι σεβόμενου και άλλως περιθάλποντος τους έλευθερωτάς. Τό έν στίχ. 27-28 πατρι-
κόν συνάγεται εξ ίχνους λοξής κεραίας προ τοϋ ου και τοϋ χώρου, όστις ευνοεί μάλλον
Αντιφίλου, ήττον Αντιπάτρου, ή τι δμοιον.
400 Α- στίχ. 30-35* Τό έν στίχ. .">2 όνομα τοϋ έλευθερωτοΰ εϊναι σαφώς Δή-
μοφλος, άντί Δημόφιλος- ουχί δυσχερώς όμως δύναται,νά κατανοηθΐ) τό έκ τοϋ όφλεΐν
και δήμος όνομα, εάν τις άναλογισθή ότι σήμερον «τάζονται^ βρέφη εις έκκλησίας και
μοναστήρια, ίνα, διασο)ζόμενα έξ απειλουμένου θανάτου, ύπηρετήσοοσιν έν αύτοΐς- κα-
λείται δέ ό οΰτο) τρόπον τινά πωλούμενος παις Ποϋλος παρ' ήμϊν έν Αρκαδία- ίσως
λοιπόν Δήμοφλος θά ήτο ό τω δήμω οφειλόμενος υπό την σημασίαν ταύτην. Πάντων
όμως άπαλλαττόμεθα, άναγινώσκοντες Δημόφ(ι)λος. Τοϋ έν στίχ. 33 ονόματος της άπε-
λευθέρας έσώθη ίχνος σαφές λοξής κεραίας, μεθ' ενωτικής έσωτερικής γραμμής, έξ Α
βεβαίως προερχόμενον υπολείπεται δ'έτι χώρος 3—4 γραμμάτων·
400 Β- στίχ. 1-4. Ότι υπόκειται ό αυτός στρατηγός Λέων, δηλοϋσιν ίχνη σαφή
γι τοϋ έθνικοϋ. Οί έλευθερωταί δεν δύνανται άλλως νά κατανοηθώσιν, έλλειπόντων
πατρικών, ή ώς τρεις μεν αδελφοί, ών ό μεν Λυααγόρας και Εϋδημος, ή ομοίως ανα-
πληρούμενοι, διετηρήθησαν έν στίχ. 2 και 3, ό δέ τρίτος έπιβάλλεται έν τφ έλλείποντι
αριστερά τοϋ στίχ. 3 χώρω, μία δέ αδελφή, ής έν στίχ. 3 έσώθησαν τά γράμματα
ΚΡΙΜί 1ΑΊ, έξ ών προκύπτει Κριμματώ, Κριμματίς, παρά τό κρίμνον (κρίμμον;)" ή
λέξις αύτη σώζεται έν Αρκαδία, ένθα, εάν καλώς ένθυμώμαι, καλοΰμεν εΐδός τι δημη-
τριακού καρπού, προσομοίου κριθΓ], ή πυρω κατωτέρας τάξεως, κριμνίταα ή κρεμνίτσα-
δέν αποκλείεται βεβαίως νά δηλοϊ ή λέξις τέταρτον άδελφόν ούτοι πάντες ήσαν πιθα-
νώς τέκνα τοϋ Ξενολάου- διότι έν άριθ. 401 στίχ. 19-20 άπαντα Ξενόλαος Εύδήμον
ελευθερωτής, ϊσως υιός τοϋ τρίτου αδελφού Εύδήμου. Ό έλευθερούμενος Δάζος ήτο
Ιλλυριός, ή έξ Τλλυρίδος γυναικός- πρβ. τά έν Άρχ. Έφημ. 1917 σελ. 125 εις άριθ.
339 στίχ. 3 λεχθέντα. Έκ τών έν τέλει τοϋ στίχ. 4 σωθέντων γραμμάτων ΞΕ έμφαίνε-
ται ό Λάζος ώς ών φυσικός υιός τοϋ Ξενολάου, ήτοι άδε?^φύς τών έλευθερωτών. Ση-
μειωτέον δτι επί πληρεστέρου τοϋ ένθάδε εικονιζόμενου έκτύπου διακρίνονται τά έν ττ^
αρχή τών στίχ. 2 και 3 έκτος αγκυλών τεθέντα γράμματα έπί τίνος άρμοζούσης έν τη,
στήλη σχίζης.
400 Β· στίχ. 5-8. Τών γραμμάτων ΙΑΝΧοΝΤος ΔΑΖοΥΧΑΡΙΖΕΣΟ όντων σαφών,
υπάρχοντος δ' έν άρχή ίχνους κεραίας έξ π. άλ'οικτοΰ ή I προερχομένης συνάγεται άσφα-
162
άρα Διότιμος, νΰν τό πρώτον επίσης καθιστάμενος γνωστός, ανήκει τω προηγουμένη
μάλλον τοϋ Δέοντος έτει, ήττον τω έπομένω. Άπαντα δέ δις νικητής Διότιμος Παντάλ-
κονς έν 10· IX 2 άριθ. 529, πιθανώς Λαρισαίος, εν τοις ολίγον μετά τό 80 π. Χ. χρόνοις·
ίσως ό στρατηγός είναι εγγονός τούτου- διότι πολλ,οί νικηταί και τούτων απόγονοι άπαντώ-
σιν ώς στρατηγοί- βλ. περί τούτου τά εις αριθ. 401 σημειούμενα εις στίχ. 8-12. Τό έν στίχ.
26 δνομα δέν συνάγεται ασφαλώς εξ ύπολειφθέντών ιχνών μετά τό ΔΡΙΜ τό μεν πρώ-
τον είναι πιθανότατα Α, τό δε μετ' αυτό ή I ή Ρ ή Κ, εξ ων προκύπτει Δριμάίος, Δρί-
μαρος, Δρίμακος· τά ίχνη εύνοοΰσι μάλλον τό πρώτον, παρά τό δριμύς ίσως σχηματισθέν,
ή μάλλον παρά τό δρίμαι —"ψύχος τοϋ Ησυχίου. Ό απελεύθερος ούτος είναι εμφανώς
φυσικός υιός τοϋ έλευθερωτοΰ· διό κατά τι είδος υιοθεσίας εύκαιρου επιτάσσεται ή παρα-
μονή αύτοϋ παρά τοις έλευθερωταΐς, έφ' όσον ζήσωσι, και δή ποιοΰντος τά δίκαια.
ήτοι σεβόμενου και άλλως περιθάλποντος τους έλευθερωτάς. Τό έν στίχ. 27-28 πατρι-
κόν συνάγεται εξ ίχνους λοξής κεραίας προ τοϋ ου και τοϋ χώρου, όστις ευνοεί μάλλον
Αντιφίλου, ήττον Αντιπάτρου, ή τι δμοιον.
400 Α- στίχ. 30-35* Τό έν στίχ. .">2 όνομα τοϋ έλευθερωτοΰ εϊναι σαφώς Δή-
μοφλος, άντί Δημόφιλος- ουχί δυσχερώς όμως δύναται,νά κατανοηθΐ) τό έκ τοϋ όφλεΐν
και δήμος όνομα, εάν τις άναλογισθή ότι σήμερον «τάζονται^ βρέφη εις έκκλησίας και
μοναστήρια, ίνα, διασο)ζόμενα έξ απειλουμένου θανάτου, ύπηρετήσοοσιν έν αύτοΐς- κα-
λείται δέ ό οΰτο) τρόπον τινά πωλούμενος παις Ποϋλος παρ' ήμϊν έν Αρκαδία- ίσως
λοιπόν Δήμοφλος θά ήτο ό τω δήμω οφειλόμενος υπό την σημασίαν ταύτην. Πάντων
όμως άπαλλαττόμεθα, άναγινώσκοντες Δημόφ(ι)λος. Τοϋ έν στίχ. 33 ονόματος της άπε-
λευθέρας έσώθη ίχνος σαφές λοξής κεραίας, μεθ' ενωτικής έσωτερικής γραμμής, έξ Α
βεβαίως προερχόμενον υπολείπεται δ'έτι χώρος 3—4 γραμμάτων·
400 Β- στίχ. 1-4. Ότι υπόκειται ό αυτός στρατηγός Λέων, δηλοϋσιν ίχνη σαφή
γι τοϋ έθνικοϋ. Οί έλευθερωταί δεν δύνανται άλλως νά κατανοηθώσιν, έλλειπόντων
πατρικών, ή ώς τρεις μεν αδελφοί, ών ό μεν Λυααγόρας και Εϋδημος, ή ομοίως ανα-
πληρούμενοι, διετηρήθησαν έν στίχ. 2 και 3, ό δέ τρίτος έπιβάλλεται έν τφ έλλείποντι
αριστερά τοϋ στίχ. 3 χώρω, μία δέ αδελφή, ής έν στίχ. 3 έσώθησαν τά γράμματα
ΚΡΙΜί 1ΑΊ, έξ ών προκύπτει Κριμματώ, Κριμματίς, παρά τό κρίμνον (κρίμμον;)" ή
λέξις αύτη σώζεται έν Αρκαδία, ένθα, εάν καλώς ένθυμώμαι, καλοΰμεν εΐδός τι δημη-
τριακού καρπού, προσομοίου κριθΓ], ή πυρω κατωτέρας τάξεως, κριμνίταα ή κρεμνίτσα-
δέν αποκλείεται βεβαίως νά δηλοϊ ή λέξις τέταρτον άδελφόν ούτοι πάντες ήσαν πιθα-
νώς τέκνα τοϋ Ξενολάου- διότι έν άριθ. 401 στίχ. 19-20 άπαντα Ξενόλαος Εύδήμον
ελευθερωτής, ϊσως υιός τοϋ τρίτου αδελφού Εύδήμου. Ό έλευθερούμενος Δάζος ήτο
Ιλλυριός, ή έξ Τλλυρίδος γυναικός- πρβ. τά έν Άρχ. Έφημ. 1917 σελ. 125 εις άριθ.
339 στίχ. 3 λεχθέντα. Έκ τών έν τέλει τοϋ στίχ. 4 σωθέντων γραμμάτων ΞΕ έμφαίνε-
ται ό Λάζος ώς ών φυσικός υιός τοϋ Ξενολάου, ήτοι άδε?^φύς τών έλευθερωτών. Ση-
μειωτέον δτι επί πληρεστέρου τοϋ ένθάδε εικονιζόμενου έκτύπου διακρίνονται τά έν ττ^
αρχή τών στίχ. 2 και 3 έκτος αγκυλών τεθέντα γράμματα έπί τίνος άρμοζούσης έν τη,
στήλη σχίζης.
400 Β· στίχ. 5-8. Τών γραμμάτων ΙΑΝΧοΝΤος ΔΑΖοΥΧΑΡΙΖΕΣΟ όντων σαφών,
υπάρχοντος δ' έν άρχή ίχνους κεραίας έξ π. άλ'οικτοΰ ή I προερχομένης συνάγεται άσφα-
162