DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0189
Θεοσαλικαί έπιγραφαί 179
γράμμα ϊχνη σαφή-Δ, έξ ών το Ευάνδρου καθίσταται πιθανώτατον. Τα γράμματα των
στίχ. 28-29 είναι οίκτρώς άποτετριμμένα, ανεπαρκή δέ τα σιοθέντα ϊχνη προς καθορισμόν
τοϋ τύπου της απελευθερώσεως Ε, όστις φαίνεται ών συντομώτερος του της Δ· ϊσως
υπόκειται έν στίχ. 28 ό στρατηγός Γένιππος, ή ήττον πιθανώς τύ [οτρατηγ]ο[ϋντος
Εύδήμ]ον [Γο]ν[(ν)έως]. Πάντο)ς εκεί είναι ή Οέσις τοϋ στρατηγού συμφώνως τοΐς ασφα-
λώς διαγνωσΟεϊσι προηγοιηιένοις τε και έ.τομένοις ϊχνεσί' μετ' αύτον ήρχετο ή αναγραφή
των ονομάτων ενός ή δύο άπελευθέροιν.
4-07" στίχ. 31-[35]. Και τής άπελευθεριόσεως ταύτης Κ πλείστα γράμματα άπετρί-
6ησαν. Το έν στίχ. .">1 Λύκου διεγνιυοθη ασφαλώς· κατ' αύτύ δύναμαι νά συμπληρώσω
έν στίχ. 32, ένθα αναμένεται ο στρατηγός, [Κεφάλου το δεύτερ]ον, λαμβανομένου τοΰδε
μεν τοϋ ταμίου ώς όντος τής προ'ηης έξαμήνου, τοϋ δέ έν στίχ. 22-23 τής δευτέρας, καθ*
ά διαρρήδην αναγράφεται" ή πρωθύστερος αναγραφή λυγον Οά είχε τήν καΟυστέρησιν της
έμφανίσείος τοϋ διαφερομένου άπε,.ευθέρου. Σημειωτέον ότι έν άρχή τοϋ στίχου 32 σώζεται
ΙΡΟΝ, πιΟανίότατα τό δεύτερον. Τύ έν τέλει τοϋ στίχ. .">2 ϋ'ρεπ^όν (τήν)] θεωρώ βέβαιον
οΰτω τό μεν Σ[υ---] ανήκει τώ ονόματι τοϋ άπελευθέρου, τό δ' έν τέλει τοϋ στίχ. .'!.">
πιθανόν Ν[ο]μτω τοϋ έλευΟερωτοΰ, ού ή έν άρχή τοϋ στίχ. 34 μετά πλείστης πιΟανύτητος
συγκομιζομένη Χαριξένη Εύμήλου ήτο σύζυγος- περαιτέρω έν στίχ. 34 άντί τοϋ άπιθάνου
/ξ]ε[νικήι] δύναται τις νά ύπονοήση έτερον τι όνομα, π. χ. Ξενολάου (καΐ δεινός), ήτοι
τέκνου των όνομασθέντων έλευΟεροηών.
4()7' στίχ. 3ΐ!-3Τ. ΤΙ άπελευΟέρωσις αυτή Ζ έγράφη διά λίαν μικρών γραμμάτων
και πυκνότατα- εσχε δέ δύο στίχους καί τι μέρος τρίτου. Τά κατ' αυτήν διεγνώσθησαν
ασφαλώς, τοϋ ύνόματος τοϋ ΕύφόρΟου όντος επίσης πιθανωτάτου, άν μή βεΰαίου.
408" στίχ. 1-5. 'Εν άρχή τοϋ στίχ· 1 διακρίνεται τι, ουχί λίαν σαφές, ϊχνος άνω λο_
ςής κεραίας, τοϋ Κ ϊσως. έν τέλει δέ αΰτοϋ μέσον καθέτου κεραίας, τοϋ I ϊσως* υπόκειται
λοιπόν πιθανώς το σύνηθες έν τοις τύποις τούτοις δνομά [Νεικ]άδου τον Νε[ικάδον].
Τύ έν στίχ. 2 προ τοϋ Ο Σ γράμμα ήτο ή Τ ή μάλλον Ρ' ϊσως λοιπόν υπόκειται τύ όνομα
τοϋ στρατηγού [Άγαϋ>άνορ]ος. Τύ έν στίχ. 3 βέβαιον άπελευ&έρωσε στερείται αυξή-
σεως, όπερ συμβαίνει κατά κανόνα έν τή νϋν ομιλούμενη παρ' ήμϊν γλώσσ0' έπίσης τύ έν
στίχ. 4 δούλαν δεικνύει ότι ήδη άπύ τής Α' ιι.Χ, έκατονταετηρίδος, ή ανήκει ή επιγραφή
αυτη, ήρξατο ή παρ'ήιιΐν έπικοατοΰσα έν τή κοινή γλώσση εκφορά τών τοιούτο)\ είς-α,
άνύ-η π./, δούλα, καλύβα, λεχώνα, ήτις φαίνεται όντως ούσα υπόλειμμα διαλεκτικόν, ώς
παρεδέχοντο οι παλαιότεροι γλωσσολόγοι, τών νεοηέρων έρμηνευόντίον τοΰτο άλλως.
408' στίχ. (Ί-14. Οτι έν στίχ. 7-8 υπόκειται ή τύ τέταρτον στρατηγία τοϋ περίφημου
Απολλοδώρου περί ού βλ. τά έν 'Αρχ. Έφημ. 1917 σελ. 24-25 καί 14(! σημεκυθέντα,
συμπεραίνομεν εκ τώνδε: έν στίχ. 22-23 υπόκειται σαφώς ό αυτός ταμίας τω έν άριθ. 4(17
στίχ. 16-18 καθωρισμένω έπί στρατΐ]γοϋ Λυκύφρονος' άλλ' έν 10 IX.. 544καίό4ό ορίζεται
τοϋ μεν Άπολλοδυ^ρου ή τύ τέταρτον στρατηγία. τω 41-42 μ.Χρ., ή δέ τοϋ Λυκύφρονος
ΐφ 44-4Γ) μ.Χ., ένθάδε δ'έν στίχ. 15-[21] περιέχεται τις στρατηγήσας έν τοΐς δυσιν έτεσι,
42-43 ή 43-44 μ.Χ., ού προηγείται μεν στρατηγός ΑπΟλΛΟ, έπεται δέ ό ταμιεύσας έπί
Λυκόφρονος· πρόκειται λοιπόν περί Απολλοδώρου το δ'. Τό έν στίχ. 10 είναι σαφώς έφ'
εΐοηι ήτοι έφ' ϊθ7}^έπϊ ίση, όπερ νϋν μεν τύ πρώτον άπαντα έν ταΐς θεσσαλικαϊς άπε-
λευθερικαΐς πράξεσιν, άπας δ' έν ψηφίσματι προξενιάς 10 ΙΧ2 1230 περί δόσεως πολι.·
ακ 1924
γράμμα ϊχνη σαφή-Δ, έξ ών το Ευάνδρου καθίσταται πιθανώτατον. Τα γράμματα των
στίχ. 28-29 είναι οίκτρώς άποτετριμμένα, ανεπαρκή δέ τα σιοθέντα ϊχνη προς καθορισμόν
τοϋ τύπου της απελευθερώσεως Ε, όστις φαίνεται ών συντομώτερος του της Δ· ϊσως
υπόκειται έν στίχ. 28 ό στρατηγός Γένιππος, ή ήττον πιθανώς τύ [οτρατηγ]ο[ϋντος
Εύδήμ]ον [Γο]ν[(ν)έως]. Πάντο)ς εκεί είναι ή Οέσις τοϋ στρατηγού συμφώνως τοΐς ασφα-
λώς διαγνωσΟεϊσι προηγοιηιένοις τε και έ.τομένοις ϊχνεσί' μετ' αύτον ήρχετο ή αναγραφή
των ονομάτων ενός ή δύο άπελευθέροιν.
4-07" στίχ. 31-[35]. Και τής άπελευθεριόσεως ταύτης Κ πλείστα γράμματα άπετρί-
6ησαν. Το έν στίχ. .">1 Λύκου διεγνιυοθη ασφαλώς· κατ' αύτύ δύναμαι νά συμπληρώσω
έν στίχ. 32, ένθα αναμένεται ο στρατηγός, [Κεφάλου το δεύτερ]ον, λαμβανομένου τοΰδε
μεν τοϋ ταμίου ώς όντος τής προ'ηης έξαμήνου, τοϋ δέ έν στίχ. 22-23 τής δευτέρας, καθ*
ά διαρρήδην αναγράφεται" ή πρωθύστερος αναγραφή λυγον Οά είχε τήν καΟυστέρησιν της
έμφανίσείος τοϋ διαφερομένου άπε,.ευθέρου. Σημειωτέον ότι έν άρχή τοϋ στίχου 32 σώζεται
ΙΡΟΝ, πιΟανίότατα τό δεύτερον. Τύ έν τέλει τοϋ στίχ. .">2 ϋ'ρεπ^όν (τήν)] θεωρώ βέβαιον
οΰτω τό μεν Σ[υ---] ανήκει τώ ονόματι τοϋ άπελευθέρου, τό δ' έν τέλει τοϋ στίχ. .'!.">
πιθανόν Ν[ο]μτω τοϋ έλευΟερωτοΰ, ού ή έν άρχή τοϋ στίχ. 34 μετά πλείστης πιΟανύτητος
συγκομιζομένη Χαριξένη Εύμήλου ήτο σύζυγος- περαιτέρω έν στίχ. 34 άντί τοϋ άπιθάνου
/ξ]ε[νικήι] δύναται τις νά ύπονοήση έτερον τι όνομα, π. χ. Ξενολάου (καΐ δεινός), ήτοι
τέκνου των όνομασθέντων έλευΟεροηών.
4()7' στίχ. 3ΐ!-3Τ. ΤΙ άπελευΟέρωσις αυτή Ζ έγράφη διά λίαν μικρών γραμμάτων
και πυκνότατα- εσχε δέ δύο στίχους καί τι μέρος τρίτου. Τά κατ' αυτήν διεγνώσθησαν
ασφαλώς, τοϋ ύνόματος τοϋ ΕύφόρΟου όντος επίσης πιθανωτάτου, άν μή βεΰαίου.
408" στίχ. 1-5. 'Εν άρχή τοϋ στίχ· 1 διακρίνεται τι, ουχί λίαν σαφές, ϊχνος άνω λο_
ςής κεραίας, τοϋ Κ ϊσως. έν τέλει δέ αΰτοϋ μέσον καθέτου κεραίας, τοϋ I ϊσως* υπόκειται
λοιπόν πιθανώς το σύνηθες έν τοις τύποις τούτοις δνομά [Νεικ]άδου τον Νε[ικάδον].
Τύ έν στίχ. 2 προ τοϋ Ο Σ γράμμα ήτο ή Τ ή μάλλον Ρ' ϊσως λοιπόν υπόκειται τύ όνομα
τοϋ στρατηγού [Άγαϋ>άνορ]ος. Τύ έν στίχ. 3 βέβαιον άπελευ&έρωσε στερείται αυξή-
σεως, όπερ συμβαίνει κατά κανόνα έν τή νϋν ομιλούμενη παρ' ήμϊν γλώσσ0' έπίσης τύ έν
στίχ. 4 δούλαν δεικνύει ότι ήδη άπύ τής Α' ιι.Χ, έκατονταετηρίδος, ή ανήκει ή επιγραφή
αυτη, ήρξατο ή παρ'ήιιΐν έπικοατοΰσα έν τή κοινή γλώσση εκφορά τών τοιούτο)\ είς-α,
άνύ-η π./, δούλα, καλύβα, λεχώνα, ήτις φαίνεται όντως ούσα υπόλειμμα διαλεκτικόν, ώς
παρεδέχοντο οι παλαιότεροι γλωσσολόγοι, τών νεοηέρων έρμηνευόντίον τοΰτο άλλως.
408' στίχ. (Ί-14. Οτι έν στίχ. 7-8 υπόκειται ή τύ τέταρτον στρατηγία τοϋ περίφημου
Απολλοδώρου περί ού βλ. τά έν 'Αρχ. Έφημ. 1917 σελ. 24-25 καί 14(! σημεκυθέντα,
συμπεραίνομεν εκ τώνδε: έν στίχ. 22-23 υπόκειται σαφώς ό αυτός ταμίας τω έν άριθ. 4(17
στίχ. 16-18 καθωρισμένω έπί στρατΐ]γοϋ Λυκύφρονος' άλλ' έν 10 IX.. 544καίό4ό ορίζεται
τοϋ μεν Άπολλοδυ^ρου ή τύ τέταρτον στρατηγία. τω 41-42 μ.Χρ., ή δέ τοϋ Λυκύφρονος
ΐφ 44-4Γ) μ.Χ., ένθάδε δ'έν στίχ. 15-[21] περιέχεται τις στρατηγήσας έν τοΐς δυσιν έτεσι,
42-43 ή 43-44 μ.Χ., ού προηγείται μεν στρατηγός ΑπΟλΛΟ, έπεται δέ ό ταμιεύσας έπί
Λυκόφρονος· πρόκειται λοιπόν περί Απολλοδώρου το δ'. Τό έν στίχ. 10 είναι σαφώς έφ'
εΐοηι ήτοι έφ' ϊθ7}^έπϊ ίση, όπερ νϋν μεν τύ πρώτον άπαντα έν ταΐς θεσσαλικαϊς άπε-
λευθερικαΐς πράξεσιν, άπας δ' έν ψηφίσματι προξενιάς 10 ΙΧ2 1230 περί δόσεως πολι.·
ακ 1924