Instytut Historii Sztuki <Posen> [Hrsg.]: Artium Quaestiones (2.1983)

90

A. TUROWSKI

odrębny pododdział moskiewskiego IZO zajmujący się pracami artystycz-
nymi (Podotdeł Chudożestwennych Rabot)2, który proponował nowe
spojrzenie na całokształt spraw muzealnych. Zasadniczym założeniem
wypracowanego tam programu był podział p<rac w dziedzinie muzealnic-
twa na „naukowo-artystyczne” i „artystyczne”; pierwsze należały do
kompetencji powołanych komisji muzealnych, drugie artystycznych. Rów-
nocześnie moskiewskie kolegia Oddziału IZO przyjęły projekt zapropo-
nowany przez W. Tatiina i S. Dymszic-Tołstoj w sprawie organizacji
Miizeum Szttulkii Współczesnej 3. Natornliiaist sekojia ibudiowfliamia (pododdzia-
łu, w pierwszym półroczu 1918 roku, przystąpiła do opracowania pla-
nów oentaiulm .artystycznego przy Muzeum .Sztuki Nołwocziesnej — w któ-
rym projektowano, prócz wystaw czasowych, pomieszczenia na sale wy-
kładowe, sale przeznaczone na mitingi artystyczne, mieszkania i pra-
cownie twórców, laboratoria badawcze technologii produkcji farb, a także
specjalne pracownie eksperymentalne w dziedzinie sztuki współczes-
nej4.
Ta żywa już od początku 1918 roku dyskusja nad kształtem nowego
muzeum sztuki i centrum artystycznego przebiegała w kontekście nie-
wiele ją wyprzedzających projektów reformy nauczania artystycznego
i była zawsze powiązana z ideą tworzenia instytutów naukowo-arty-
stycznych zajmujących się badaniami w dziedzinie sztuki5. Pomysł mo-
IZoibraziternoe Iskulslstvo, 19(1®, .mr 1, is. 50- 52; Spravoémk Otdela Nar. K. po Pr..
Mofeifcva 19120, s>. 9 -13. W. Tatłiin był kierownikiem tego Oddziału od marca
1913 roku do rnalja 1919 roku a po przeniesieniu oigółno.ro'syjskfch IZO do Moskwy
stał na czele molskiewsikich kolegiów IZO, które z czasem też były uważane za
ogólnorosyjskie.
2. Przez krótki iczas w 19dt8 roku pododdziałem tym kierował K. Malewioz.
3 S. Dymśic-Tolstaja, op. ciit., s. 73.
■*; libid.
1 5 Związki ite były podtrzymywane i realizowane aż po lata trzydzieste z co-
raz wyraźniejszą tendencją do preferencji instytutów na niekorzyść muzeów. Prob-
lem współdziałania postawiony w pierwszych miesiącach po Rewolucji miał na
celu iróżne rozłożenie akcentów między instytucjami. Wczesne dyskusje .na ten te-
mat żdsitaiy omówione w cytowanym wyżej artykule Dymszic-Tołstoj, później
problem ten powracał choćby w dyskusjach o ścisłym powiązaniu „Wełuitemasu”
i „Inchuku” w Moiskwde, .a także w omawianym niżej pr z ekszta łc eniu Muzeum
Kultury Artystycznej w Piotnogrodzie na Instytut Kultury Artystycznej. Miejsce
Mulzeum w .strukturze moskiewskiego „I-nchuku” i „Wiohutemaśu” było przedmio-
tem jednego z zebrań Roboczej Grupy Obiektywnej Analizy „Inchuku” w maju
1921 roku, .na którym A. Rodiczenko wygłosił wykład „O Muzeum Kultury Arty-
stycznej”, a dyskusja ciągnęła się jeszcze przez dwa kolejne posiedzenia. Między
innymi wzdęli w niej udział : B. Steparaowa, N. Udalcowa, D. Sternberg, I. Klimm,
L. Popowa, N. Tarabukin. Por.: S. O, C h a n - M a g o m e d o v, Raboćaja Gruppa
Ob”ek.tivnogo Analiza Ine huka. Problemy istori! sovetsikoj architektury^ Sbor-
niile nauönych truldov, Moskva 1978, nr 3, s. 55.