118

LECHOSŁAW OLSZEWSKI

wej28. Nie oznaczało to oczywiście, że dysponenci kultury PRL stracili
nad nią kontrolę. Władza zawsze mogła manipulować młodymi twórcami.
Grając kartą fabularnego debiutu, pozostawiała absolwentów szkoły fil-
mowej w niepewności i w ten sposób wpływała na ich wybory.
W takiej perspektywie zupełnie inaczej niż dotychczas należy ocenić
decyzję dotyczącą rozpoczęcia działalności łódzkiej grupy. Warsztat po-


Ryc. 1. Zdjęcie grupowe (collage J. Robakowski). Od lewej stoją: J. Polom, W. Bruszewski,
W. Antczak, J. Łomnicki, T. Junak, A. Mikołajczyk. Od lewej siedzą: L. Członowski, Z. So-
wiński, J. Robakowski, P. Kwiek, K. Bendkowski, Z. Rybczyński, A. Różycki, R. Waśko.
Wszystkie zdjęcia pochodzą ze zbiorów Exchange Galery - Łódź
28 „Chcemy wyrazić nasze oburzenie z powodu postawy części wykładowców i słuchaczy
Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi. Domagamy się ukarania win-
nych. Domagamy się również wprowadzenia takiej atmosfery pracy tej placówki, aby gwaran-
towała ona wychowanie przyszłych twórców filmowych na artystów zaangażowanych w spra-
wy naszego budownictwa socjalistycznego. Jesteśmy przeciwni cieplarnianej aurze, w której
dominantą zainteresowań są nowinki i modne zachodnie eksperymenty filmowe, często wąt-
pliwego autoramentu, nie tylko pod względem ideowym, lecz także i artystycznym” (Rezolucja
POP PZPR Naczelnego Związku Kinematografii, „Film” 1968, nr 16; zob. inne rezolucje POP
PZPR przy różnych ciałach: „Film” 1968, nr 14,19, 20, 23).