DOI Heft:
Przekłady
DOI Artikel:Wilson, Sarah; Wilczyński, Marek [Übers.]: Maskarady-kobiecości
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28184#0183
MASKARADY-KOBIECOŚCI
181
mężczyzną jako baleriną w paczce z gazy i blond peruce z loczkami Lyle
Ashtona Harrisa. Przyrównanie czarnego mężczyzny do kobiety (dokonał
tego już w r. 1860 Theodore Tildon82) jest z pewnością następstwem
hipermaskulinizacji czarnej kultury rapu, sportu i kina83. Zorganizowana
przez Whitney Museum of American Art w 1994 r. wystawa Black Małe
ukazała zarówno właściwe dla pokolenia Harrisa przesunięcie ku odwra-
calnej zmienności wyglądu, jak i równoległy zwrot ku rzeczywistości jako
„symulacji”. Granice między muzeum, kulturą popularną, dokumenta-
listyką i systemem gwiazd uległy zatarciu wraz z zaliczeniem do tele-
wizyjnego materiału zdjęciowego taśm video ze sceną pobicia Rodneya
Kinga, sprawy O. J. Simpsona i zeznań Anity Hill i Clarence’a Thomasa
na forum Senatu. W ten sposób wyznaczenie obszaru „kultury mu-
zealnej” stało się niemożliwe — Arthur i Marilouise Kroker wykaza-
li, że mieści się ona w obrębie „ekspozycji paniki”, która z kolei przynale-
ży do „rozwichrzonego zbioru” symulakrów kultury amerykańskiej84.
Czy w takim kontekście apele o nową autentyczność mogą mieć jakikol-
wiek sens?85
GUERILLA GIRLS?
Niestety, w „świecie penisów” wyrastającym pośród dżungli sztuki
i kultury popularnej chodzi o wykluczenie. W końcu - o czym dobrze wie-
dział Genet - celem męskiej maskarady jest wchłanianie i zacieranie
wciąż na nowo odradzającej się kobiecości86. Już w roku 1969 apel o woj-
nę partyzancką wystosowała w swej powieści Les Guerillieres87 - prekursor-
skim i nasyconym saficką poezją tekście, zanadto może przywodzącym na
82 Patrz E. Lebovici, A quel debat „Black Małe” s’expose-t-il a New York?, „Libera-
tion.”, 1994 z 10-11 grudnia, s. 32.
83 Przeprowadzoną przez Simpsona miażdżącą analizę futbolu pod kątem ukrytego
w nim elementu kobiecego (Małe Impersonators, s. 69-93) można by z dobrym skutkiem
rozciągnąć na problematykę „czarnego mężczyzny”.
84 Na temat pojęcia „paniki” i jej związków z kulturą „symulakrów”, patrz A. i M. Kro-
ker, Panic Sex in America i Theses on the Disappearing Body in the Hyper-Modern Condi-
tion, w: Body Inuaders: Panic Sex in America, red. A. i M. Kroker, New York 1987, s. 10-19,
20-34.
8,1 Uważam, że kluczowym przykładem tego „ramowego” problemu jest tekst beli hook
z r. 1992 - Reconstructing Black Masculinity, w: The Masculine Masąuerade: Masculinity
and Representation, kat. wyst., red. A. Perchuck i H. Posner, Cambridge 1995, s. 67-88.
86 The Masculine Masąuerade jest wzorcową analizą nowej literatury i ikonosfery, ale
bez wątpienia początki męskiej maskarady sięgają popisów w „chacie mężczyzn” i samych
początków androkracji.
87 M. Wittig, Les Guerillieres (1969), przeł. D. Le Vay, New York 1971.
181
mężczyzną jako baleriną w paczce z gazy i blond peruce z loczkami Lyle
Ashtona Harrisa. Przyrównanie czarnego mężczyzny do kobiety (dokonał
tego już w r. 1860 Theodore Tildon82) jest z pewnością następstwem
hipermaskulinizacji czarnej kultury rapu, sportu i kina83. Zorganizowana
przez Whitney Museum of American Art w 1994 r. wystawa Black Małe
ukazała zarówno właściwe dla pokolenia Harrisa przesunięcie ku odwra-
calnej zmienności wyglądu, jak i równoległy zwrot ku rzeczywistości jako
„symulacji”. Granice między muzeum, kulturą popularną, dokumenta-
listyką i systemem gwiazd uległy zatarciu wraz z zaliczeniem do tele-
wizyjnego materiału zdjęciowego taśm video ze sceną pobicia Rodneya
Kinga, sprawy O. J. Simpsona i zeznań Anity Hill i Clarence’a Thomasa
na forum Senatu. W ten sposób wyznaczenie obszaru „kultury mu-
zealnej” stało się niemożliwe — Arthur i Marilouise Kroker wykaza-
li, że mieści się ona w obrębie „ekspozycji paniki”, która z kolei przynale-
ży do „rozwichrzonego zbioru” symulakrów kultury amerykańskiej84.
Czy w takim kontekście apele o nową autentyczność mogą mieć jakikol-
wiek sens?85
GUERILLA GIRLS?
Niestety, w „świecie penisów” wyrastającym pośród dżungli sztuki
i kultury popularnej chodzi o wykluczenie. W końcu - o czym dobrze wie-
dział Genet - celem męskiej maskarady jest wchłanianie i zacieranie
wciąż na nowo odradzającej się kobiecości86. Już w roku 1969 apel o woj-
nę partyzancką wystosowała w swej powieści Les Guerillieres87 - prekursor-
skim i nasyconym saficką poezją tekście, zanadto może przywodzącym na
82 Patrz E. Lebovici, A quel debat „Black Małe” s’expose-t-il a New York?, „Libera-
tion.”, 1994 z 10-11 grudnia, s. 32.
83 Przeprowadzoną przez Simpsona miażdżącą analizę futbolu pod kątem ukrytego
w nim elementu kobiecego (Małe Impersonators, s. 69-93) można by z dobrym skutkiem
rozciągnąć na problematykę „czarnego mężczyzny”.
84 Na temat pojęcia „paniki” i jej związków z kulturą „symulakrów”, patrz A. i M. Kro-
ker, Panic Sex in America i Theses on the Disappearing Body in the Hyper-Modern Condi-
tion, w: Body Inuaders: Panic Sex in America, red. A. i M. Kroker, New York 1987, s. 10-19,
20-34.
8,1 Uważam, że kluczowym przykładem tego „ramowego” problemu jest tekst beli hook
z r. 1992 - Reconstructing Black Masculinity, w: The Masculine Masąuerade: Masculinity
and Representation, kat. wyst., red. A. Perchuck i H. Posner, Cambridge 1995, s. 67-88.
86 The Masculine Masąuerade jest wzorcową analizą nowej literatury i ikonosfery, ale
bez wątpienia początki męskiej maskarady sięgają popisów w „chacie mężczyzn” i samych
początków androkracji.
87 M. Wittig, Les Guerillieres (1969), przeł. D. Le Vay, New York 1971.