DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Bernatowicz, Piotr: Picasso w Polsce zaraz po wojnie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28179#0170
168
PIOTR BERNATOWICZ
Picasso zostaje też zapytany o stosunek do kopiowania jego własnego sty-
lu. Artysta o kopistach wyraża się dosyć łagodnie, żeby nie powiedzieć
przychylnie, zastrzegając tylko, że musi być to kopiowanie wierne i nie-
długie. W procesie kopiowania może ukazać się talent naśladującego -
mówi Picasso. Pytanie to jest, jak widzimy, jak najbardziej aktualne, wo-
bec faktu istnienia licznych naśladowców nie tylko we Francji, ale także
w Polsce.
Echa wystaw z udziałem Picassa i dyskusji, które one prowokowały,
odnajdujemy w kolejnym numerze „Przeglądu”. W zamieszczonej na
ostatniej stronie nocie informującej o wystawie „Sztuka i ruch oporu” czy-
tamy:
Artystą, który najpełniej realizuje ducha czasu i umie go uzgodnić ze swą wizją
artystyczną, jest Picasso, który według krytyki po prostu króluje na wystawie. Je-
go przedwojenna Guernika ciągle jeszcze egzaltuje krytykę. Wydaje się, że Picasso
jeden jest zdolny wyrazić cały ogrom cierpień dzisiejszej ludzkości - stwierdza
krytyka francuska40.
Autor noty mówi nie tylko o pozytywnych reakcjach na sztukę Picas-
sa, ale przypomina też o antypicassowskich wystąpieniach. We fragmen-
cie o znamiennym tytule Picasso na latarnię (takie okrzyki wznosili nie-
którzy młodzi artyści podczas prezentacji dzieł mistrza) opisuje
wydarzenie zaistniałe podczas wykładu X. Morela na temat sztuki Hisz-
pana. Morel wypowiadał się o artyście z aprobatą, ceniąc go przede wszy-
stkim za dokonania czysto artystyczne: „Powtórzyły się manifestacje za i
przeciw twórcy kubizmu z jesieni ubiegłego roku, gdy zdarzały się nawet
zrzucenia płócien na ziemię”.
Autor nie podaje merytorycznej krytyki Picassa, ale raczej akcentuje
atmosferę skandalu krążącą wokół jego prac. Picasso jawi się polskiemu
czytelnikowi jako osoba kontrowersyjna i przez to ciekawa, jako ktoś „na
fali”. Notatkom towarzyszy reprodukcja obrazu Picassa - Martwa natura
z trupią czaszką, który był eksponowany, jak głosi podpis, na londyńskiej
wystawie Picassa i Matisse’a w 1945 roku.
Podobne wzmianki o wydarzeniach towarzyszących wystawie Picassa
w Londynie odnajdujemy także w „Przekroju” z roku 1946 (nr 40).
Sensacją Londynu jest obecnie w Muzeum Alberta i Wiktorii wystawa prac z
okresu okupacji słynnego malarza francuskiego, pochodzenia hiszpańskiego -
Pablo Picasso. (...) Dziś jest (on) w sztuce nieledwie klasykiem, w życiu - jednym
z czołowych członków Komunistycznej Partii Francji41.
40 Sztuka i ruch oporu, „Przegląd Artystyczny” 1946, nr 5.
41 „Przekrój” 1946, nr 40.
PIOTR BERNATOWICZ
Picasso zostaje też zapytany o stosunek do kopiowania jego własnego sty-
lu. Artysta o kopistach wyraża się dosyć łagodnie, żeby nie powiedzieć
przychylnie, zastrzegając tylko, że musi być to kopiowanie wierne i nie-
długie. W procesie kopiowania może ukazać się talent naśladującego -
mówi Picasso. Pytanie to jest, jak widzimy, jak najbardziej aktualne, wo-
bec faktu istnienia licznych naśladowców nie tylko we Francji, ale także
w Polsce.
Echa wystaw z udziałem Picassa i dyskusji, które one prowokowały,
odnajdujemy w kolejnym numerze „Przeglądu”. W zamieszczonej na
ostatniej stronie nocie informującej o wystawie „Sztuka i ruch oporu” czy-
tamy:
Artystą, który najpełniej realizuje ducha czasu i umie go uzgodnić ze swą wizją
artystyczną, jest Picasso, który według krytyki po prostu króluje na wystawie. Je-
go przedwojenna Guernika ciągle jeszcze egzaltuje krytykę. Wydaje się, że Picasso
jeden jest zdolny wyrazić cały ogrom cierpień dzisiejszej ludzkości - stwierdza
krytyka francuska40.
Autor noty mówi nie tylko o pozytywnych reakcjach na sztukę Picas-
sa, ale przypomina też o antypicassowskich wystąpieniach. We fragmen-
cie o znamiennym tytule Picasso na latarnię (takie okrzyki wznosili nie-
którzy młodzi artyści podczas prezentacji dzieł mistrza) opisuje
wydarzenie zaistniałe podczas wykładu X. Morela na temat sztuki Hisz-
pana. Morel wypowiadał się o artyście z aprobatą, ceniąc go przede wszy-
stkim za dokonania czysto artystyczne: „Powtórzyły się manifestacje za i
przeciw twórcy kubizmu z jesieni ubiegłego roku, gdy zdarzały się nawet
zrzucenia płócien na ziemię”.
Autor nie podaje merytorycznej krytyki Picassa, ale raczej akcentuje
atmosferę skandalu krążącą wokół jego prac. Picasso jawi się polskiemu
czytelnikowi jako osoba kontrowersyjna i przez to ciekawa, jako ktoś „na
fali”. Notatkom towarzyszy reprodukcja obrazu Picassa - Martwa natura
z trupią czaszką, który był eksponowany, jak głosi podpis, na londyńskiej
wystawie Picassa i Matisse’a w 1945 roku.
Podobne wzmianki o wydarzeniach towarzyszących wystawie Picassa
w Londynie odnajdujemy także w „Przekroju” z roku 1946 (nr 40).
Sensacją Londynu jest obecnie w Muzeum Alberta i Wiktorii wystawa prac z
okresu okupacji słynnego malarza francuskiego, pochodzenia hiszpańskiego -
Pablo Picasso. (...) Dziś jest (on) w sztuce nieledwie klasykiem, w życiu - jednym
z czołowych członków Komunistycznej Partii Francji41.
40 Sztuka i ruch oporu, „Przegląd Artystyczny” 1946, nr 5.
41 „Przekrój” 1946, nr 40.