Instytut Historii Sztuki <Posen> [Hrsg.]: Artium Quaestiones (13.2002)

NAD MAPĄ NEOAWANGARDY EUROPY ŚRODKOWEJ LAT SIEDEMDZIESIĄTYCH XX WIEKU

215

pliwie jednak w latach siedemdziesiątych oś Zagrzeb-Belgrad wydaje się
dla kultury artystycznej lat siedemdziesiątych w Jugosławii kluczowa.
Zacznijmy więc od zarysowania sytuacji w Chorwacji164.
Przede wszystkim należy jeszcze raz przypomnieć tradycje Zagrzebia,
sięgające powołania grupy EXAT ’51, późniejszych Nowych Tendencji,
biennale sztuki neokonstruktywistycznej, zwłaszcza jednak działalności
grupy Gorgona (1959-1966), gdyż stanowi ona bezpośrednie zaplecze neo-
awangardy lat siedemdziesiątych165. Zasadniczą problematyką Gorgony
była krytyka obrazu166. Jak się jednak wydaje, podstawowym zagadnienie
sztuki następnego pokolenia artystów - jak pisze Marijan Susovski - sta-


36. Żelimir Kośćević, Mail-Items, 1972, Galerija studentskog centra Zagreb; repr. The New
Art Practice in Yugoslavia, 1966-1978, red. M. Susovski, Zagreb: Galerija suvremene um-
jetnosti, 1978

164 Nieocenionym źródłem są tu opracowania Marijana Susovskiego, Inouacije
u Hruatskoj urnjetnosti sedemdesetih godina, op. cit. oraz The New Art Practice in Yugosla-
via, 1966-1978, op. cit. (w tej ostatniej publikacji pod red. M. Susovskiego por.: D. Ma-
tićević, op. cit. oraz teksty Neny Baljković, s. 29-35).
165 N. Dimitrij ević, Gorgona, Zagreb: Galerija suvremene urnjetnosti, 1977. Por. też:
Gorgona Gorgonesco Gorgonico, red. M. Gattin, Venezia: A.I.A.P. UNESCO Comitato Ita-
liano/ Zagreb: Museo d’Arte Contemporanea, 1997.
166 Por. P. Piotrowski, Krytyka obrazu..., op. cit.