DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Kubiak, Szymon Piotr: Odbudowa modernizmu - modernizm odbudowy: Interbau, urbanistyka i architektura Berlina lat 50. XX wieku
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.28197#0139
ODBUDOWA MODERNIZMU - MODERNIZM ODBUDOWY
137
17. P. Baumgarten, Taras na dachu „Eternithaus” (Paul Baumgarten. Schaffen aus dem
Charakter der Zeit, Berlin 1998)
W punktowcu van den Broeka i Bakemy, dzięki zastosowaniu kory-
tarzy raz po jednej, raz po drugiej stronie klatki schodowej, małe apar-
tamenty znajdują się albo od wschodu, albo od zachodu, ujęte sypialnymi
kondygnacjami większych mieszkań, których pokoje dzienne leżą po
drugiej stronie bloku. Konsekwencją jest wygląd wschodniej i zachodniej
elewacji, podzielonych alternacyjnie na trzy strefy trzech kondygnacji
z oknami wstęgowymi i trzy strefy dwóch kondygnacji z loggiami. Pię-
trom przyporządkowano mondrianowskie kolory - żółty, czerwony i błę-
kitny. Dana barwa dekoracyjnej płaszczyzny spełnia, w myśl zasad funk-
cjonalizmu, rolę komunikatu wizualnego: na elewacjach północnej i po-
łudniowej pojawia się dwukrotnie i oznacza piętra z korytarzami, na
elewacjach wschodniej bądź zachodniej - tylko raz i wskazuje na dwa
pokoje dzienne mieszkań dostępnych z tego samego korytarza.
Van den Broek i Bakema - nie jako jedyni projektanci czynni
w Hansaviertel - zaadaptowali wzór mieszkania marsylskiej jednostki
mieszkalnej Le Corbusiera, natomiast ich własna architektura zainspi-
rowała Ernsta Zinssera (Hanower) i Hansrudolfa Plarre (Berlin). Holen-
derskie biuro architektoniczne zasłynęło bowiem w latach 50. realizacją
137
17. P. Baumgarten, Taras na dachu „Eternithaus” (Paul Baumgarten. Schaffen aus dem
Charakter der Zeit, Berlin 1998)
W punktowcu van den Broeka i Bakemy, dzięki zastosowaniu kory-
tarzy raz po jednej, raz po drugiej stronie klatki schodowej, małe apar-
tamenty znajdują się albo od wschodu, albo od zachodu, ujęte sypialnymi
kondygnacjami większych mieszkań, których pokoje dzienne leżą po
drugiej stronie bloku. Konsekwencją jest wygląd wschodniej i zachodniej
elewacji, podzielonych alternacyjnie na trzy strefy trzech kondygnacji
z oknami wstęgowymi i trzy strefy dwóch kondygnacji z loggiami. Pię-
trom przyporządkowano mondrianowskie kolory - żółty, czerwony i błę-
kitny. Dana barwa dekoracyjnej płaszczyzny spełnia, w myśl zasad funk-
cjonalizmu, rolę komunikatu wizualnego: na elewacjach północnej i po-
łudniowej pojawia się dwukrotnie i oznacza piętra z korytarzami, na
elewacjach wschodniej bądź zachodniej - tylko raz i wskazuje na dwa
pokoje dzienne mieszkań dostępnych z tego samego korytarza.
Van den Broek i Bakema - nie jako jedyni projektanci czynni
w Hansaviertel - zaadaptowali wzór mieszkania marsylskiej jednostki
mieszkalnej Le Corbusiera, natomiast ich własna architektura zainspi-
rowała Ernsta Zinssera (Hanower) i Hansrudolfa Plarre (Berlin). Holen-
derskie biuro architektoniczne zasłynęło bowiem w latach 50. realizacją