DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Lipiński, Filip: "Obraz o krążeniu obrazów": "Jastrzębie nocy" Edwarda Hoppera pomiędzy rozproszeniem a pragnieniem
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.29069#0132
130
FILIP LIPIŃSKI
12. H. Ross, Grosz z nie&a (1981), kadr z filmu
W Grosza z ?ńeóa (il. 12) amerykański reżyser z dużą dbałością od-
tworzył ikonografię, przestrzeń i kadrowanie obrazu. Obraz Hoppera
został powtórzony w kostiumie filmowego ńrb/eaM Brigitte
Peuckner pisze, że „iaó/euM umcmi to miejsce spotkania kilku modusów
reprezentacji, tworzących palimpsest lub tekstualne nawarstwienie jed-
nocześnie przypominające malarstwo, sztukę teatralną i rzeźbę"^- tłu-
macząc płaskość obrazu na trójwymiar i wprowadzając żywe postaci
w przestrzeń obrazu, załamuje dystans pomiędzy znaczącym a znaczo-
nymi54. Noel Burch z kolei w kontekście kinowych żywych obrazów za-
uważa „niespodziewane, przejściowe współzamieszkiwanie dwóch trybów
reprezentacji"' oraz wynikające z tego „napięcie pomiędzy płaszczyzną
i głębią"i55. Z punktu widzenia tekstu filmowego taki cytat jawi się jako
152 Tradycja iaMean% Guanfs, czyli żywych obrazów, przede wszystkim malarskich
inscenizowanych przez żywych aktorów, narodziła się w XVIII w. we Francji (związana
jest z momentami zatrzymania w teatrze, które Diderot określał jako Addeanic) i rozpo-
wszechniła w XIX w. wraz z wynalazkiem fotografii. Początkowo miały one charakter
teatralny, później zaczęły również funkcjonować jako przedmiot fotograficznego utrwale-
nia, na powrót „uśmiercającego" żywy obraz; zob. B. Peuckner, Fdnuc TaMean PioanA
Permeer, 7nferni.gdiańfy, and tAe RgaA (w:) I. Marguiles (red.), Rdes o/Rgańsnu Rssays on
Corporea/ Cinenra, Durham, NC, London 2003.
153 B. Peuckner, DnicA Reańsm. Permeer, Grggnaioay, Wgnders, (w:) eadem, TAe Afa-
fe/naJ image. Ari and fAe Rea/ in Rd?n, Stanford 2007, s. 30.
154 Ibidem, s. 31.
155 N. Burch, Bnddinp a iiapńc Rpace, cyt. za: B. Peuckner, DnicA Readsm, Permeer,
Greenamay, Wenders, op. cit., s. 30.
FILIP LIPIŃSKI
12. H. Ross, Grosz z nie&a (1981), kadr z filmu
W Grosza z ?ńeóa (il. 12) amerykański reżyser z dużą dbałością od-
tworzył ikonografię, przestrzeń i kadrowanie obrazu. Obraz Hoppera
został powtórzony w kostiumie filmowego ńrb/eaM Brigitte
Peuckner pisze, że „iaó/euM umcmi to miejsce spotkania kilku modusów
reprezentacji, tworzących palimpsest lub tekstualne nawarstwienie jed-
nocześnie przypominające malarstwo, sztukę teatralną i rzeźbę"^- tłu-
macząc płaskość obrazu na trójwymiar i wprowadzając żywe postaci
w przestrzeń obrazu, załamuje dystans pomiędzy znaczącym a znaczo-
nymi54. Noel Burch z kolei w kontekście kinowych żywych obrazów za-
uważa „niespodziewane, przejściowe współzamieszkiwanie dwóch trybów
reprezentacji"' oraz wynikające z tego „napięcie pomiędzy płaszczyzną
i głębią"i55. Z punktu widzenia tekstu filmowego taki cytat jawi się jako
152 Tradycja iaMean% Guanfs, czyli żywych obrazów, przede wszystkim malarskich
inscenizowanych przez żywych aktorów, narodziła się w XVIII w. we Francji (związana
jest z momentami zatrzymania w teatrze, które Diderot określał jako Addeanic) i rozpo-
wszechniła w XIX w. wraz z wynalazkiem fotografii. Początkowo miały one charakter
teatralny, później zaczęły również funkcjonować jako przedmiot fotograficznego utrwale-
nia, na powrót „uśmiercającego" żywy obraz; zob. B. Peuckner, Fdnuc TaMean PioanA
Permeer, 7nferni.gdiańfy, and tAe RgaA (w:) I. Marguiles (red.), Rdes o/Rgańsnu Rssays on
Corporea/ Cinenra, Durham, NC, London 2003.
153 B. Peuckner, DnicA Reańsm. Permeer, Grggnaioay, Wgnders, (w:) eadem, TAe Afa-
fe/naJ image. Ari and fAe Rea/ in Rd?n, Stanford 2007, s. 30.
154 Ibidem, s. 31.
155 N. Burch, Bnddinp a iiapńc Rpace, cyt. za: B. Peuckner, DnicA Readsm, Permeer,
Greenamay, Wenders, op. cit., s. 30.