DOI Heft:
Recenzje i omówienia
DOI Artikel:Piechowiak, Ryszard [Hrsg.]: Prace drukowane księdza profesora Szczęsnego Dettlofa (1878-1961): próba rekonstrukcji bibliografii
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.42378#0318
316
PRACE DRUKOWANE KSIĘDZA PROFESORA SZCZĘSNEGO DETTLOFFA (1878-1961)
na w r. 1904, a zamknięta ogłoszoną już pośmiertnie w r. 1971 publika-
cją zawartą w księdze pamiątkowej ku czci prof. Karla Heinza Clasena,
liczy już 173 pozycje. Do tej liczby autorskich dokonań Dettloffa docho-
dzą jeszcze - wg ks. Banaszaka - publikowane anonimowo artykuły, ja-
kie niewątpliwie musiał On zamieszczać w pismach „Robotnik” (którego
był redaktorem) i „Straż św. Józefa”. Jednak mimo widocznej różnicy
w ilości prac wykazanych w ustaleniach Piotra Skubiszewskiego i ks.
Mariana Banaszaka, wypada zauważyć, iż bezpośrednio po śmierci ks.
Dettloffa, bibliografia opracowana przez Piotra Skubiszewskiego miała
prawo być uważana przez tego ostatniego jako spełniająca kryterium
kompletności, bowiem sam ks. Dettloff w jednej z kilku własnych wersji
swoich bibliografii, jakie zachowały się w Jego archiwum osobowym
w Bibliotece Kórnickiej PAN, podał informację, że „pełna bibliografia
obejmuje ok. 160 pozycji, nie licząc ponad 400 haseł artykułów - mo-
nografii artystów zamieszczonych w Encyklopedii Powszechnej Ultima
Thule”.
Ta osobista wypowiedź ks. Szczęsnego Dettloffa nie wydaje się jed-
nak ostatecznie rozstrzygać i przesądzać odpowiedzi na pytanie o rze-
czywisty stan ilościowy Jego publikacji. Alicja Karłowska (-Kamzowa)
w poświęconym uczonemu wspomnieniu pośmiertnym opublikowanym
w r. 1962 w periodyku „Studia i Materiały do Dziejów Wielkopolski
i Pomorza” (zeszyt 13) zauważa, że „wynikiem pracy naukowej prof.
Dettloffa jest kilkaset artykułów, rozpraw i prac syntetycznych, ogłasza-
nych w czasopismach naukowych i dziełach zwartych przez z górą pół
wieku. Plon to obfity, wielka pozycja w polskiej historii sztuki, a także
w nauce wielkopolskiej” (s. 427-428). Natomiast Jan Białostocki we
„Wstępie” do tomu materiałów sesji naukowej Stowarzyszenia History-
ków Sztuki pt. „Późny gotyk” (Warszawa 1965), jaka w rok po śmierci
ks. Szczęsnego Dettloffa obradowała w dniach 26-27 listopada 1962 r.
we Wrocławiu, dodajmy - tomu poświęconego pamięci tego znakomitego
badacza sztuki późnego średniowiecza, w przeciwieństwie do Alicji Kar-
łowskiej (-Kamzowej), w nieco już bardziej wyważonej i ostrożniej sfor-
mułowanej wypowiedzi konstatuje, że „lista jego publikacji nie jest osza-
łamiająco bogata...” (s. 8).
Wobec tak odmiennych, a wręcz symbolicznie przeciwstawnych sobie
opinii stanowiących niejako tylko próbę statystycznego określenia skali
publikacji ks. Szczęsnego Dettloffa, podjęcie kolejnej próby rekonstrukcji
bibliografii Jego prac drukowanych w obliczu 50. rocznicy śmierci wyda-
wało się być jak najbardziej właściwą i uzasadnioną potrzebą, dykto-
waną serdeczną troską zachowania w pamięci potomnych rzeczywistego
obrazu bogactwa twórczej myśli, w utrwalonej drukiem spuściźnie na-
PRACE DRUKOWANE KSIĘDZA PROFESORA SZCZĘSNEGO DETTLOFFA (1878-1961)
na w r. 1904, a zamknięta ogłoszoną już pośmiertnie w r. 1971 publika-
cją zawartą w księdze pamiątkowej ku czci prof. Karla Heinza Clasena,
liczy już 173 pozycje. Do tej liczby autorskich dokonań Dettloffa docho-
dzą jeszcze - wg ks. Banaszaka - publikowane anonimowo artykuły, ja-
kie niewątpliwie musiał On zamieszczać w pismach „Robotnik” (którego
był redaktorem) i „Straż św. Józefa”. Jednak mimo widocznej różnicy
w ilości prac wykazanych w ustaleniach Piotra Skubiszewskiego i ks.
Mariana Banaszaka, wypada zauważyć, iż bezpośrednio po śmierci ks.
Dettloffa, bibliografia opracowana przez Piotra Skubiszewskiego miała
prawo być uważana przez tego ostatniego jako spełniająca kryterium
kompletności, bowiem sam ks. Dettloff w jednej z kilku własnych wersji
swoich bibliografii, jakie zachowały się w Jego archiwum osobowym
w Bibliotece Kórnickiej PAN, podał informację, że „pełna bibliografia
obejmuje ok. 160 pozycji, nie licząc ponad 400 haseł artykułów - mo-
nografii artystów zamieszczonych w Encyklopedii Powszechnej Ultima
Thule”.
Ta osobista wypowiedź ks. Szczęsnego Dettloffa nie wydaje się jed-
nak ostatecznie rozstrzygać i przesądzać odpowiedzi na pytanie o rze-
czywisty stan ilościowy Jego publikacji. Alicja Karłowska (-Kamzowa)
w poświęconym uczonemu wspomnieniu pośmiertnym opublikowanym
w r. 1962 w periodyku „Studia i Materiały do Dziejów Wielkopolski
i Pomorza” (zeszyt 13) zauważa, że „wynikiem pracy naukowej prof.
Dettloffa jest kilkaset artykułów, rozpraw i prac syntetycznych, ogłasza-
nych w czasopismach naukowych i dziełach zwartych przez z górą pół
wieku. Plon to obfity, wielka pozycja w polskiej historii sztuki, a także
w nauce wielkopolskiej” (s. 427-428). Natomiast Jan Białostocki we
„Wstępie” do tomu materiałów sesji naukowej Stowarzyszenia History-
ków Sztuki pt. „Późny gotyk” (Warszawa 1965), jaka w rok po śmierci
ks. Szczęsnego Dettloffa obradowała w dniach 26-27 listopada 1962 r.
we Wrocławiu, dodajmy - tomu poświęconego pamięci tego znakomitego
badacza sztuki późnego średniowiecza, w przeciwieństwie do Alicji Kar-
łowskiej (-Kamzowej), w nieco już bardziej wyważonej i ostrożniej sfor-
mułowanej wypowiedzi konstatuje, że „lista jego publikacji nie jest osza-
łamiająco bogata...” (s. 8).
Wobec tak odmiennych, a wręcz symbolicznie przeciwstawnych sobie
opinii stanowiących niejako tylko próbę statystycznego określenia skali
publikacji ks. Szczęsnego Dettloffa, podjęcie kolejnej próby rekonstrukcji
bibliografii Jego prac drukowanych w obliczu 50. rocznicy śmierci wyda-
wało się być jak najbardziej właściwą i uzasadnioną potrzebą, dykto-
waną serdeczną troską zachowania w pamięci potomnych rzeczywistego
obrazu bogactwa twórczej myśli, w utrwalonej drukiem spuściźnie na-