MISCELLANEA
Określenie charakteru stylowego nowo odnalezionych re-
liefów nie nastręcza trudności. W oparciu o analizę rzeźby mniej
zniszczonego tympanonu można stwierdzić, że zarówno szcze-
góły techniczne, wysokość reliefu, sposób opracowania tła
jak i repertuar środków formalnycli są takie same jak w rzeź-
bach kolumn kościoła klasztornego. Wykonawcy tympanonu
oraz płyty z reliefami Zdjęcia z Krzyża i Opłakiwania bez
wątpienia są identyczni z wykonawcami dawniej znanych
elementów wystroju rzeźbiarskiego bazyliki premonstrantek
strzelneńskich. Autor tympanonu Zwiastowania jest jedno-
cześnie tym, który wykonał przeważającą część rzeźb, perso-
nifikujących przywary, na kolumnie ustawionej po stronie
północnej nawy głównej. Bardziej smukłe proporcje obu
reliefów ze scenami pasyjnymi mogą być uwarunkowano
charakterem wzoru, którym była, jak wskazano wyżej, za-
pewne miniatura. Za identycznością warsztatu przemawia
podobna technika i wysokość reliefu (ok. 3—4 cm), szczególnie
zaś eksponowanie głów poprzez nadanie im większej plastycz-
ności. Odkryte niedawno rzeźby podpierają dodatkowo daw-
niej sformułowaną przez mnie tezę o pochodzeniu warsztatu
rzeźbiarskiego w Strzelnie z kręgu dolnosaskiego. Przejawia-
jący się w nich bizantynizm jest bowiem, jak wiadomo, jednym
z charakterystycznych rysów tak rzeźby, jak malarstwa
saskiego w epoce sztuki romańskiej.
Łódź, Politechnika, Instytut
Architektury i Urbanistyki
Określenie charakteru stylowego nowo odnalezionych re-
liefów nie nastręcza trudności. W oparciu o analizę rzeźby mniej
zniszczonego tympanonu można stwierdzić, że zarówno szcze-
góły techniczne, wysokość reliefu, sposób opracowania tła
jak i repertuar środków formalnycli są takie same jak w rzeź-
bach kolumn kościoła klasztornego. Wykonawcy tympanonu
oraz płyty z reliefami Zdjęcia z Krzyża i Opłakiwania bez
wątpienia są identyczni z wykonawcami dawniej znanych
elementów wystroju rzeźbiarskiego bazyliki premonstrantek
strzelneńskich. Autor tympanonu Zwiastowania jest jedno-
cześnie tym, który wykonał przeważającą część rzeźb, perso-
nifikujących przywary, na kolumnie ustawionej po stronie
północnej nawy głównej. Bardziej smukłe proporcje obu
reliefów ze scenami pasyjnymi mogą być uwarunkowano
charakterem wzoru, którym była, jak wskazano wyżej, za-
pewne miniatura. Za identycznością warsztatu przemawia
podobna technika i wysokość reliefu (ok. 3—4 cm), szczególnie
zaś eksponowanie głów poprzez nadanie im większej plastycz-
ności. Odkryte niedawno rzeźby podpierają dodatkowo daw-
niej sformułowaną przez mnie tezę o pochodzeniu warsztatu
rzeźbiarskiego w Strzelnie z kręgu dolnosaskiego. Przejawia-
jący się w nich bizantynizm jest bowiem, jak wiadomo, jednym
z charakterystycznych rysów tak rzeźby, jak malarstwa
saskiego w epoce sztuki romańskiej.
Łódź, Politechnika, Instytut
Architektury i Urbanistyki