Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (51.1989)

RECENZJE — KSIĄŻKI

dzielnych" (Neuf Preux), gdyż Franciszek I cheiał
niekiedy uchodzić za nowe wcielenie jednego
z nich — króla Artura, dlatego wydaje się, iż poza
artykułami R. L. Wyssa z 1957 i K. J. Hóltgena
z 1959 roku (przyp. 150 i 151) należałoby wskazać
obszerne monograficzne opracowanie tego tematu:
książkę Horsta Schroedera, Der Topos der Nine
Worthies in Literatur und bildender Kunst, Gót-
tingen 1971 oraz klasyczną już pracę L. Hibbard
Loomis, Arthurian Legends in Medieval Art, New
York 1966, (reprint wydania z 1938 r.). Podobnie
jest z bardzo istotnym problemem rysunków
Leonarda przedstawiających konie. Maria
G. Agghazy przytacza najważniejsze opracowania
dotyczące tego zagadnienia jednak — moim zda-

niem — powinien zostać uwzględniony katalog ich
ostatniej wystawy, zwłaszcza, iż noty katalogowe
opracował najwybitniejszy znawca tej problema-
tyki (zob. I cavalli di Leonardo da Vinci dalla
Biblioteca Reale nel Castello di Windsor. Firenze,
Palazzo Vecchio 19 maggio — 30 settembre 1984,
Preface di S.A.R. II Duca de Edinburgo, Introdu-
zione di Jean Roberts, Catalogo di Carlo Pedretti).
Te marginalne uwagi w niczym nie podważają
naukowych walorów książki Marii G. Agghazy,
którą należy uznać za metodologicznie wzorcową,
treściowo bogatą pracę, posuwającą naprzód pro-
wadzone od stuleci badania nad działalnością jed-
nego z największych geniuszów renesansu jakim
był Leonardo da Vinci.

197