Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki (52.1990)

Biuletyn Historii Sztuki
R. LII, 1990: Nr 1—2
PL ISSN 0006—3967

M I

S C E L L A N E A

JOANNA SZCZEPINSKA-TRAMER
Paryż, Institut de 1'lnformation Scientifique et Technique, CNRS

MIĘDZYNARODOWA BIBLIOGRAFIA HISTORII SZTUKI A INFORMATYKA
UWAGI BIBLIOGRAFA NA TEMAT JEGO WŁASNEJ PRACY

Redakcja „BHS" zamówiła polską wersję
niniejszego artykułu u dr Joanny Szczepiń-
skiej-Tramer, niegdyś nauczyciela akademic-
kiego w Instytucie Historii Sztuki Uniwersy-
tetu Warszawskiego. Autorka od 1972 r. jest
redaktorem (w latach 1977—1982 była redak-
torem naczelnym) „Repertoire d'Art et d'Ar-

cheologie", międzynarodowej bibliografii his-
torii sztuki wychodzącej od 1910 r., publiko
wanej w Paryżu przez Międzynarodowy Ko-
mitet Historii Sztuki oraz francuski Centre
National de la Recherche Scientifique.
Redakcja

I
Kilkanaście lat praktyki redakcyjnej zro-
dziło refleksję, której ogólnym zarysem prag-
nęłabym się podzielić. Świadoma, że problemy
tu poruszone dotykają blisko ogólnych zagad-
nień metodologii nauk historycznych, a nie
mając aktualnie możliwości pogłębienia ich
bądź rozszerzenia \ pozwalam sobie przedsta-
wić je czytelnikowi w stanie niejako surowym
w nadziei, że staną się one, być może, podnie-
tą do przyszłej dyskusji.
Sądzę, iż pośród narzędzi pracy historyka
podlegających informatyzacji bibliografia jest
tym, w którym, w porównaniu z innymi
(o których niżej), zakres i różnorodność dzie-
dzin są szczególnie rozległe i, że z tego po-
wodu jest ona przypadkiem specjalnym, za-
sługującym na osobną analizę. Dwa zwłaszcza
problemy zaprzątają od dłuższego czasu moją
uwagę: po pierwsze, co mianowicie „indeksu-

jemy", to jest: jaki jest zbiór informacji, który
podlega „indeksacji" 2 w bieżącej bibliografii
analitycznej historii sztuki; po drugie, jak
przebiega proces przekładu języka historii
sztuki na niezbędny w tym przypadku język
umowny, który, i on dopiero, może się stać
podstawą informatyzacji określonego zbioru.
W przypadku informatyzacji kolekcji mu-
zealnej tym, co indeksujemy, są dzieła, które
się na nią składają; w przypadku słownika
artystów, zbiór osób których nazwiska w mo-
mencie informatyzacji są nim objęte; etc.
Czyżby, w przypadku bibliografii historii sztu-
ki obejmującej wszystkie epoki, wszystkie
dziedziny i różnorodne postawy, jakie można
zająć wobec sztuk plastycznych, zbiorem pod-
legającym indeksacji była cała nasza dyscyp-
lina?
Pytanie to, w istocie, zawiera w sobie dwa:
po pierwsze, na czym polega ów szczególny
charakter bibliografii w porównaniu z innymi

137