DOI issue:
Nr. 1-2
DOI article:Polanowska, Jolanta: Francuska kariera Jana Mirosława Peske
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.48917#0166
JOANNA POLANOWSKA
Galerie BERNHE1MJeune 25, Boulevard de la Madeletne
TOM BOLA ARTISTIQUE
teWfURiŁ SCUL?WK£. USJETS O'AST)
au profil des Arlislcs polonuis victimcs dc la Gucrre
•jt!-N»4r ifrtJ.W <ńi 4 iffS
COMirgu P. SIGNAC.
, M— AGUTTs (M- Sey&ji). 5YCHAWSKA. ŚUiibe RŚVAŁ, tEWiTZKA; MM. BOURDELLE. WWiDEL.
hriW. GASOKOWSKI. GRANA GRAN7.OW, LUCE. MONORAt. G. R0WA7.
XK>NATeURS ; A. RENOIR, A. ROOIN . AÓUI IŁ ANKUtU, Mr- ISAS.IY. BONNAKU KJUKOCŁLt.
JKANCWŁ. KAX'.-IX «■» WSWWatA. aAI.«XlHW?, MCWKA. f/m M*» CHAWiY. s. CO'.rrilKIPK
MM. CO77ET. WS.ASAU.C, t^tOHEŚ H- OSSCRANCKŁ M «f»£. M. {(HM, OWY «««, RAMlftlN FSANSCWSKA
O FKSiZ Ch. «»N. CEJZLtK. WANIÓW. <WOS.. X- HAUCKA. MAYMN. HRUN. KAMtNKY. INO. MW.
MCINANOWKa. i SBASOMS. tbSOIK «V,1t«A. l.WS, WC*. A. HMU.O. Mo MaWA1«. MANCH.O. Hv« WWt,
H MAI SSr. MZEOŁCT. .MAIKOM; X f rwi.l iaM9. ■}. MSTANOLR. LA. XC«£AU. MCNOKAŁ. MCNTZ&NOTrKAN.
OUSRaNY, >■ Mt Ax5O. j-IWWI, ftCAKT-l tW*. A MML VX M»«U. BKNAC. ICAC2KWSU. Vi r», M- Sw>«r«
■••AŁAOOJĆI. wuAW os WĄSOWO. JwwnzissB. iojoczak Aa,. k-wczai. «,<>«. «■..
/MMC <Mw0, RtVAl.. VK fVRT. A. KgSKSWt<. F, ....
WZA W4AIF.Z.AC, Ą. «(,Hrr A,
L.‘£xnoattloQ «cr« vuverie du 2R n^csmhre SOtS A» 15 J»n»ler 1910
IQ £ ję ;>tv:nat (Dtwiazr^ n Fłfct
ENTR&E LiBRe
PriR c/iz Bilint . 6W fPAFiC. ~ T<w/ >fane siFz/c dv ,W tuttch gaynera ua fnf.
n/. '.C^7Zr7v7iA “
II. 4. Druk ulotny, zawiadomienie Tombola Artistiąue [...], Galerie Bernheim-Jeune, Paris,
1915-1916, ze zbiorów Polskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu,
Repr. T. Kaźmierski
III. 4. Feuille imprimee volante, faire-part d’une Tombola Artistiąue [...], Galerie
Bernheim-Jeune, Paris, 1915-1916, collections de la Polskie Towarzystwo
Historyczno-Literackie (Societe Polonaise Historiąue etLitterature) de Paris,
Repr. T. Kaźmierski
ouverte sur la naturę (Memoires). W malowaniu okolic
różniących się pod względem położeni a geograficznego
i klimatu, fascynowało go przedstawianie specyfiki ich
światła, atmosfery i nastroju. Upodobał sobie zwłaszcza
malowanie wybrzeży morskich, a nade wszystko drzew
i lasów, zyskując sobie miano le poete des arbres i
forestier de la peinture\ Czasem pejzaż wzbogacał
przedstawieniem motywów architektonicznych. Jego
oeuvre charakteryzuje rozległa skala tematów, nastro-
jów i technik. Wykonywał też przedstawienia figuralne,
w tym często sceny rodzinne, w których ukazywał
swych najbliższych; intymizm tych prac nasuwał kryty-
kom porównania z nabistami. Rzadziej malował portre-
ty i martwe natury. Oprócz malarstwa olejnego i akwa-
relowego, niezwykłe mistrzostwo osiągnął w rysowaniu
tuszem chińskim, w której to technice Edward Woronie-
cki, uważał go za najbieglejszego artystę w Europie9.
Krytyk ten bardzo wysoko oceniał też jego akwaforty.
Dla Woronieckiego, był on: kontynuatorem tradycji
wielkiego malarstwa (Szkoły Barbizońskiej), [...] które
wzbogacił zdobyczami kolorystyki impresjonistycznej.
Szczęśliwa ta kombinacja świetnego rysunku z bujną,
ale w karbach utrzymaną paletą i ujęciem plastycznym
i mocnym tematu, w który głęboko się wczuwa, stanowi
istotną a niepowszednią oryginalność naszego roda-
ka^.
Twórcze osiągnięcia malarza szybko zostały do-
strzeżone przez krytyków, miłośników sztuki i kole-
kcjonerów. Jego prace pokazywano na wielu indywi-
dualnych wystawach w Paryżu (począwszy, poza
wspomnianą, od zorganizowanej w 1909 r. w Galerie
Bemheim Jeune et Devambez, aż po 1969 r. w Galerie
Jean-Claude Bellier) i innych miejscowościach (pier-
wsza z nich w 1912 r. w merostwie w Melun) oraz na
paryskich Salonach i wielu innych tamtejszych ekspo-
zycjach, a także w ramach ekspozycji sztuki francu-
skiej za granicą (artysta naturalizował się w 1921 r.).
Jego dzieła kupowano do zbiorów publicznych (od
1909, m.in. w 1913 Jacąues Doucet nabył dziesięć ak-
wafort). Znalazły one też możnych miłośników jak
156
Galerie BERNHE1MJeune 25, Boulevard de la Madeletne
TOM BOLA ARTISTIQUE
teWfURiŁ SCUL?WK£. USJETS O'AST)
au profil des Arlislcs polonuis victimcs dc la Gucrre
•jt!-N»4r ifrtJ.W <ńi 4 iffS
COMirgu P. SIGNAC.
, M— AGUTTs (M- Sey&ji). 5YCHAWSKA. ŚUiibe RŚVAŁ, tEWiTZKA; MM. BOURDELLE. WWiDEL.
hriW. GASOKOWSKI. GRANA GRAN7.OW, LUCE. MONORAt. G. R0WA7.
XK>NATeURS ; A. RENOIR, A. ROOIN . AÓUI IŁ ANKUtU, Mr- ISAS.IY. BONNAKU KJUKOCŁLt.
JKANCWŁ. KAX'.-IX «■» WSWWatA. aAI.«XlHW?, MCWKA. f/m M*» CHAWiY. s. CO'.rrilKIPK
MM. CO77ET. WS.ASAU.C, t^tOHEŚ H- OSSCRANCKŁ M «f»£. M. {(HM, OWY «««, RAMlftlN FSANSCWSKA
O FKSiZ Ch. «»N. CEJZLtK. WANIÓW. <WOS.. X- HAUCKA. MAYMN. HRUN. KAMtNKY. INO. MW.
MCINANOWKa. i SBASOMS. tbSOIK «V,1t«A. l.WS, WC*. A. HMU.O. Mo MaWA1«. MANCH.O. Hv« WWt,
H MAI SSr. MZEOŁCT. .MAIKOM; X f rwi.l iaM9. ■}. MSTANOLR. LA. XC«£AU. MCNOKAŁ. MCNTZ&NOTrKAN.
OUSRaNY, >■ Mt Ax5O. j-IWWI, ftCAKT-l tW*. A MML VX M»«U. BKNAC. ICAC2KWSU. Vi r», M- Sw>«r«
■••AŁAOOJĆI. wuAW os WĄSOWO. JwwnzissB. iojoczak Aa,. k-wczai. «,<>«. «■..
/MMC <Mw0, RtVAl.. VK fVRT. A. KgSKSWt<. F, ....
WZA W4AIF.Z.AC, Ą. «(,Hrr A,
L.‘£xnoattloQ «cr« vuverie du 2R n^csmhre SOtS A» 15 J»n»ler 1910
IQ £ ję ;>tv:nat (Dtwiazr^ n Fłfct
ENTR&E LiBRe
PriR c/iz Bilint . 6W fPAFiC. ~ T<w/ >fane siFz/c dv ,W tuttch gaynera ua fnf.
n/. '.C^7Zr7v7iA “
II. 4. Druk ulotny, zawiadomienie Tombola Artistiąue [...], Galerie Bernheim-Jeune, Paris,
1915-1916, ze zbiorów Polskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu,
Repr. T. Kaźmierski
III. 4. Feuille imprimee volante, faire-part d’une Tombola Artistiąue [...], Galerie
Bernheim-Jeune, Paris, 1915-1916, collections de la Polskie Towarzystwo
Historyczno-Literackie (Societe Polonaise Historiąue etLitterature) de Paris,
Repr. T. Kaźmierski
ouverte sur la naturę (Memoires). W malowaniu okolic
różniących się pod względem położeni a geograficznego
i klimatu, fascynowało go przedstawianie specyfiki ich
światła, atmosfery i nastroju. Upodobał sobie zwłaszcza
malowanie wybrzeży morskich, a nade wszystko drzew
i lasów, zyskując sobie miano le poete des arbres i
forestier de la peinture\ Czasem pejzaż wzbogacał
przedstawieniem motywów architektonicznych. Jego
oeuvre charakteryzuje rozległa skala tematów, nastro-
jów i technik. Wykonywał też przedstawienia figuralne,
w tym często sceny rodzinne, w których ukazywał
swych najbliższych; intymizm tych prac nasuwał kryty-
kom porównania z nabistami. Rzadziej malował portre-
ty i martwe natury. Oprócz malarstwa olejnego i akwa-
relowego, niezwykłe mistrzostwo osiągnął w rysowaniu
tuszem chińskim, w której to technice Edward Woronie-
cki, uważał go za najbieglejszego artystę w Europie9.
Krytyk ten bardzo wysoko oceniał też jego akwaforty.
Dla Woronieckiego, był on: kontynuatorem tradycji
wielkiego malarstwa (Szkoły Barbizońskiej), [...] które
wzbogacił zdobyczami kolorystyki impresjonistycznej.
Szczęśliwa ta kombinacja świetnego rysunku z bujną,
ale w karbach utrzymaną paletą i ujęciem plastycznym
i mocnym tematu, w który głęboko się wczuwa, stanowi
istotną a niepowszednią oryginalność naszego roda-
ka^.
Twórcze osiągnięcia malarza szybko zostały do-
strzeżone przez krytyków, miłośników sztuki i kole-
kcjonerów. Jego prace pokazywano na wielu indywi-
dualnych wystawach w Paryżu (począwszy, poza
wspomnianą, od zorganizowanej w 1909 r. w Galerie
Bemheim Jeune et Devambez, aż po 1969 r. w Galerie
Jean-Claude Bellier) i innych miejscowościach (pier-
wsza z nich w 1912 r. w merostwie w Melun) oraz na
paryskich Salonach i wielu innych tamtejszych ekspo-
zycjach, a także w ramach ekspozycji sztuki francu-
skiej za granicą (artysta naturalizował się w 1921 r.).
Jego dzieła kupowano do zbiorów publicznych (od
1909, m.in. w 1913 Jacąues Doucet nabył dziesięć ak-
wafort). Znalazły one też możnych miłośników jak
156