DOI issue:
Nr. 1-2
DOI article:Artykuły
DOI article:Moisan Jablonski, Christine: Mika Karolina Mickun / zarys biografii i twórczości
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.48914#0043
Biuletyn Historii Sztuki
R.LVIII, 1996, Nr 1-2
PL ISSN 0006-3967
KRYSTYNA MOISAN-JABŁONSKA
Warszawa, Akademia Teologii Katolickiej
MIKA KAROLINA MICKUN - ZARYS BIOGRAFII I TWÓRCZOŚCI
Mika Karolina Mickun (Mikun, Mikoun, Mickoun),
rzeźbiarka urodzona 8 września 1886 r. w Warszawie,
zmarła w styczniu 1974 r. we Francji. Zarówno osoba
jak i twórczość artystki, na stałe zamieszkałej w Paryżu,
jest w Polsce niemal nieznana. A przecież jej bogate
życie zauroczyłoby niejednego biografa. Była emancy-
powaną kobietą przełomu stuleci, o niepospolitym ży-
ciorysie, obdarzoną silną osobowością i pasją artystycz-
ną.
Urodziła się w Warszawie. Jej matka Elżbieta z
domu Abramowicz pochodziła z Wileńszczyzny. Ojciec
Wil Mickun był właścicielem fabryki kafli ceramicz-
nych w Janówku. Rodzina mieszkała w kamienicy przy
ulicy Wilczej 10 w Warszawie. Zapewne rodzinna pro-
dukcja kafli piecowych wpłynęła na głębsze zaintereso-
wanie się ceramiką zarówno Miki Karoliny jak i jej
brata. Pasję artystyczną Mika Karolina dzieliła wraz z
bratem Julianem Wojciechem Mickunem, późniejszym
instruktorem ceramicznym Warszawskiej Szkoły Sztuk
Pięknych, a następnie w latach 1928-37 asystentem
profesora Karola Tichego1.
Jako córka bogatego przedsiębiorcy Mika Mickun
miała zapewniony o wiele wyższy poziom życia od
reszty warszawskiej bohemy. Nic też dziwnego, że w
Dziennikach Zofii Nałkowskiej z 1902, znajdujemy
zjadliwe uwagi młodej pisarki, która zazdrościła Mice
Karolinie urody, osobowości i majątku gdy pisała roz-
żalona: by mieć taką bluzkę jak Mika, musiałabym pra-
cować pewnie pół miesiąca po parę godzin dziennie [...]
A Mika przez cały dzień nic nie robi, uczy się wiecznie
malarstwa i rzeźby, ma znowu jechać do Paryża i posia-
da taką moc ubrań [...] a wszystko dlatego, że ojciec jej,
na którego ta paczka przy niej mówi: »ten stary Mickun,
małpa« ma fabrykę kafli. Można być smutną". Niestety,
notatki Nałkowskiej z lat 1902-1904 oprócz okrzyków
zachwytu nad urodą Miki, opisów kreacji i salonowych
intryg niczego więcej nie zawierają3.
Około roku 1904 Mika Mickun wyjechała za grani-
cę, występując ze specjalnym programem w artystycz-
nych kabaretach wszystkich znaczniejszych stolic euro-
pejskich. Jej występy odnotowują programy takich te-
atrów rewiowych jak paryska "Olympia", amsterdamski
"Circus Carre" czy brukselski "Palais d'Ete"4. Na folde-
rze wydanym z okazji jej występu w "The Palace The-
atre" w Londynie widnieje zdjęcie artystki przy sztalu-
gach wykonującej karykaturę zatytułowaną German in-
vasion oraz rysunki-karykatury poszczególnych utwo-
rów muzycznych m.in. Menuetu Mozarta czy Walca
Straussa. W 1909 Nałkowska zanotowała w swym
Dzienniku: w czasie mojej pierwszej prawdziwej podró-
ży za granicę przed dwoma laty całkiem przypadkowo
spotkałam po paru latach niewidzenia Mikę na ulicy
Wiednia; był to czas, kiedy po zubożeniu swego ojca
występowała w kabarecie5.
W styczniu 1909 w krakowskiej "Jamie Michaliko-
wej", rysowała, jak głosi ilustrowane przez nią zapro-
szenie szereg rytmicznych karykatur przy akompania-
mencie fortepianu6. Brała również udział w spektaklach
"Zielonego Balonika". Arnold Szyfman wspominając
dzieje warszawskiego kabaretu "Momus" wspominał o
występach Miki Mickun7, o których donosił także war-
szawski "Świat" w marcu 1909 r., zaznaczając jednak,
że Mika Mickun jest bardzo uzdolnioną rzeźbiarką [...]
pracowała u wielkiego Rodina i wysuwającego się dziś
na pierwszy plan Bourdelle 'a podkreślając następnie, że
artystka chce dalej studiować. I by zebrać odpowiednie
środki, jeździ po szerokim świecie występując w artysty-
cznych cabaret'ach [...] marzy o chwili, kiedy będzie
mogła przerwać swe publiczne występy i wrócić do
cichej pracowni rzeźbiarskiej".
W grudniu 1913 Mika Mickun wyszła w Londynie
za mąż za monachijskiego pisarza Augusta Bóndela.
Sądząc po zachowanej podpisanej fotografii, August
Bóndel nosił pseudonim artystyczny Hans Strick i był
33
R.LVIII, 1996, Nr 1-2
PL ISSN 0006-3967
KRYSTYNA MOISAN-JABŁONSKA
Warszawa, Akademia Teologii Katolickiej
MIKA KAROLINA MICKUN - ZARYS BIOGRAFII I TWÓRCZOŚCI
Mika Karolina Mickun (Mikun, Mikoun, Mickoun),
rzeźbiarka urodzona 8 września 1886 r. w Warszawie,
zmarła w styczniu 1974 r. we Francji. Zarówno osoba
jak i twórczość artystki, na stałe zamieszkałej w Paryżu,
jest w Polsce niemal nieznana. A przecież jej bogate
życie zauroczyłoby niejednego biografa. Była emancy-
powaną kobietą przełomu stuleci, o niepospolitym ży-
ciorysie, obdarzoną silną osobowością i pasją artystycz-
ną.
Urodziła się w Warszawie. Jej matka Elżbieta z
domu Abramowicz pochodziła z Wileńszczyzny. Ojciec
Wil Mickun był właścicielem fabryki kafli ceramicz-
nych w Janówku. Rodzina mieszkała w kamienicy przy
ulicy Wilczej 10 w Warszawie. Zapewne rodzinna pro-
dukcja kafli piecowych wpłynęła na głębsze zaintereso-
wanie się ceramiką zarówno Miki Karoliny jak i jej
brata. Pasję artystyczną Mika Karolina dzieliła wraz z
bratem Julianem Wojciechem Mickunem, późniejszym
instruktorem ceramicznym Warszawskiej Szkoły Sztuk
Pięknych, a następnie w latach 1928-37 asystentem
profesora Karola Tichego1.
Jako córka bogatego przedsiębiorcy Mika Mickun
miała zapewniony o wiele wyższy poziom życia od
reszty warszawskiej bohemy. Nic też dziwnego, że w
Dziennikach Zofii Nałkowskiej z 1902, znajdujemy
zjadliwe uwagi młodej pisarki, która zazdrościła Mice
Karolinie urody, osobowości i majątku gdy pisała roz-
żalona: by mieć taką bluzkę jak Mika, musiałabym pra-
cować pewnie pół miesiąca po parę godzin dziennie [...]
A Mika przez cały dzień nic nie robi, uczy się wiecznie
malarstwa i rzeźby, ma znowu jechać do Paryża i posia-
da taką moc ubrań [...] a wszystko dlatego, że ojciec jej,
na którego ta paczka przy niej mówi: »ten stary Mickun,
małpa« ma fabrykę kafli. Można być smutną". Niestety,
notatki Nałkowskiej z lat 1902-1904 oprócz okrzyków
zachwytu nad urodą Miki, opisów kreacji i salonowych
intryg niczego więcej nie zawierają3.
Około roku 1904 Mika Mickun wyjechała za grani-
cę, występując ze specjalnym programem w artystycz-
nych kabaretach wszystkich znaczniejszych stolic euro-
pejskich. Jej występy odnotowują programy takich te-
atrów rewiowych jak paryska "Olympia", amsterdamski
"Circus Carre" czy brukselski "Palais d'Ete"4. Na folde-
rze wydanym z okazji jej występu w "The Palace The-
atre" w Londynie widnieje zdjęcie artystki przy sztalu-
gach wykonującej karykaturę zatytułowaną German in-
vasion oraz rysunki-karykatury poszczególnych utwo-
rów muzycznych m.in. Menuetu Mozarta czy Walca
Straussa. W 1909 Nałkowska zanotowała w swym
Dzienniku: w czasie mojej pierwszej prawdziwej podró-
ży za granicę przed dwoma laty całkiem przypadkowo
spotkałam po paru latach niewidzenia Mikę na ulicy
Wiednia; był to czas, kiedy po zubożeniu swego ojca
występowała w kabarecie5.
W styczniu 1909 w krakowskiej "Jamie Michaliko-
wej", rysowała, jak głosi ilustrowane przez nią zapro-
szenie szereg rytmicznych karykatur przy akompania-
mencie fortepianu6. Brała również udział w spektaklach
"Zielonego Balonika". Arnold Szyfman wspominając
dzieje warszawskiego kabaretu "Momus" wspominał o
występach Miki Mickun7, o których donosił także war-
szawski "Świat" w marcu 1909 r., zaznaczając jednak,
że Mika Mickun jest bardzo uzdolnioną rzeźbiarką [...]
pracowała u wielkiego Rodina i wysuwającego się dziś
na pierwszy plan Bourdelle 'a podkreślając następnie, że
artystka chce dalej studiować. I by zebrać odpowiednie
środki, jeździ po szerokim świecie występując w artysty-
cznych cabaret'ach [...] marzy o chwili, kiedy będzie
mogła przerwać swe publiczne występy i wrócić do
cichej pracowni rzeźbiarskiej".
W grudniu 1913 Mika Mickun wyszła w Londynie
za mąż za monachijskiego pisarza Augusta Bóndela.
Sądząc po zachowanej podpisanej fotografii, August
Bóndel nosił pseudonim artystyczny Hans Strick i był
33