DOI issue:
Nr. 3-4
DOI article:Recenzje
DOI article:Fabiański, Marcin: [Rezension von: Zygmut Waźbiński, Il cardinale Francesco Maria Del Monte (1549-1626)]
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.48914#0352
RECENZJE
Przypisy
1. Pierwsza to: Z. WAŹBIŃSKI, L'Accademia Medicea del
disegno a Firenze nel Cinquecento. Idea e istituzione
(Accademia Toscana di scienze e lettere "La Colomba-
ria", Studi, vol. 74). Firenze 1987, t. 1-2. Por. recenzję M.
FABIAŃSKIEGO, "Biuletyn Historii Sztuki" LII, 1990,
s. 171-174; A. MAŁKIEWICZ, Wokół florenckiej Acca-
demia del Disegno. "Folia Historiae Artium" XXVII,
1991 s. 153-158.
2. Nie udało się jednak całkowicie uniknąć braków lub
pomyłek, jak np. brak w spisie literatury pracy Loredany
OLIVATC ) o "muzeum" Benavidesa w Padwie z r. 1976,
cytowanej skrótowo w przyp. 102 i 136 na s. 32 i 36.
3. Na temat przesłanek ideowych, zob. M. RZEPIŃSKA,
Tenebrism in Baroque Painting and Its Ideological Back-
ground. "Artibus et Historiae" 13 (VII), 1986, s. 91-112.
4. Filip Nereusz, Franciszek Ksawery, Ignacy Loyola, Izy-
dor z Madrytu, Teresa z Avili. Ponadto za czasów kardy-
nała Del Monte kanonizowano Św. Jacka (1594),
Franciszkę Rzymiankę (1608), Karola Boromeusza
(1610) i Elżbietę Portugalską (1625) oraz beatyfikowano
Tomasza z Villanova (1618), Piotra z Alcantry (1622),
Franciszka Borgiasza (1624) i in. O znaczeniu tych kano-
nizacji i beatyfikacji dla sztuki, por. np. R. WITTKO-
WER, Art and Architecture in Italy 1600-1750 (The
Pelican history ofArt). Harmondsworth 1982 s. 25.
5. C. L. FROMMEL, Der Caravaggios Friihwerk und der
Kardinal F. M. Del Monte. "Storia dell'arte", 1976, nr
9/10 pp. 3-35.
6. F. ZERI, Pittura e Controriforma. L'"arte senza tempo"
di Scipione da Gaeta. Torino 1957 s. 46. Na temat mece-
natu Farnesa, por. ostatnio C. ROBERTSON, II Gran
Cardinale: Alessandro Farnese, patron of the arts. New
Haven-London-New York 1992.
7. Por. np. C. DEMPSEY, The Carracci and the Devout
Style in Emilia. [W:] Emilian Painting of the 16th and
17th Centuries. A Symposium. Bologna 1987 s. 75-87.
Zob. też D. POSNER, Annibale Carracci. London-New
York 1971 s. 26 i n., 84-89.
8. Szerzej to interesujące zagadnienie naświetla G. R. WAL-
TERS, Federico Barocci: Anima naturaliter. New York-
London 1978.
9. Na ten temat por. M. FABIAŃSKI, A new Michelangelo
Cerruti in Poland. "Mitteilungen des Kunsthistorischen
Institutes in Florenz", 1996 (w druku).
10. G. P. BELLORI, Le vite de' pittori, scultori e architetti
moderni. E. BOREA wyd., Torino 1976 s. 230-231: Molti
nondimeno, invaghiti della sua [sc. di Caravaggio] ma-
niera, l'abbracciavano volentieri, poiche senz'altro stu-
dio e fatica si facilitarono la via al copiare il naturale,
seguitando li corpi volgari e senza bellezza [...] restando
ne gli errori e nelle tenebre; finche Annibale Carracci
venne ad illuminare le menti ed a restituire la bellezza
all 'imitazione.
11. Por. ostatnio G. FEIGENBAUM,Practice in the Carracci
Academy. [W:] P. M. LUKEHART wyd., The Artisfs
Workshop (Studies in the History of Art 38. Symposium
Papers XXII). Washington 1993 s. 59-78. Na temat sto-
sunku Carracciego do ideału klasycznego, zob. A. WES-
TON-LEWIS, Annibale Carracci and the Antique.
"Master Drawings" XXX, 1992/93 s. 287-313.
12. A. MAŁKIEWICZ, Wokół "Chrystusa i jawnogrzeszni-
cy" Alessandra Varotariego zwanego Padovanino. Przy-
czynek do problemu relacji wzór - naśladownictwo w
sztuce nowożytnej. "Folia Historiae Artium" XXIV, 1988
s. 79-95.
334
Przypisy
1. Pierwsza to: Z. WAŹBIŃSKI, L'Accademia Medicea del
disegno a Firenze nel Cinquecento. Idea e istituzione
(Accademia Toscana di scienze e lettere "La Colomba-
ria", Studi, vol. 74). Firenze 1987, t. 1-2. Por. recenzję M.
FABIAŃSKIEGO, "Biuletyn Historii Sztuki" LII, 1990,
s. 171-174; A. MAŁKIEWICZ, Wokół florenckiej Acca-
demia del Disegno. "Folia Historiae Artium" XXVII,
1991 s. 153-158.
2. Nie udało się jednak całkowicie uniknąć braków lub
pomyłek, jak np. brak w spisie literatury pracy Loredany
OLIVATC ) o "muzeum" Benavidesa w Padwie z r. 1976,
cytowanej skrótowo w przyp. 102 i 136 na s. 32 i 36.
3. Na temat przesłanek ideowych, zob. M. RZEPIŃSKA,
Tenebrism in Baroque Painting and Its Ideological Back-
ground. "Artibus et Historiae" 13 (VII), 1986, s. 91-112.
4. Filip Nereusz, Franciszek Ksawery, Ignacy Loyola, Izy-
dor z Madrytu, Teresa z Avili. Ponadto za czasów kardy-
nała Del Monte kanonizowano Św. Jacka (1594),
Franciszkę Rzymiankę (1608), Karola Boromeusza
(1610) i Elżbietę Portugalską (1625) oraz beatyfikowano
Tomasza z Villanova (1618), Piotra z Alcantry (1622),
Franciszka Borgiasza (1624) i in. O znaczeniu tych kano-
nizacji i beatyfikacji dla sztuki, por. np. R. WITTKO-
WER, Art and Architecture in Italy 1600-1750 (The
Pelican history ofArt). Harmondsworth 1982 s. 25.
5. C. L. FROMMEL, Der Caravaggios Friihwerk und der
Kardinal F. M. Del Monte. "Storia dell'arte", 1976, nr
9/10 pp. 3-35.
6. F. ZERI, Pittura e Controriforma. L'"arte senza tempo"
di Scipione da Gaeta. Torino 1957 s. 46. Na temat mece-
natu Farnesa, por. ostatnio C. ROBERTSON, II Gran
Cardinale: Alessandro Farnese, patron of the arts. New
Haven-London-New York 1992.
7. Por. np. C. DEMPSEY, The Carracci and the Devout
Style in Emilia. [W:] Emilian Painting of the 16th and
17th Centuries. A Symposium. Bologna 1987 s. 75-87.
Zob. też D. POSNER, Annibale Carracci. London-New
York 1971 s. 26 i n., 84-89.
8. Szerzej to interesujące zagadnienie naświetla G. R. WAL-
TERS, Federico Barocci: Anima naturaliter. New York-
London 1978.
9. Na ten temat por. M. FABIAŃSKI, A new Michelangelo
Cerruti in Poland. "Mitteilungen des Kunsthistorischen
Institutes in Florenz", 1996 (w druku).
10. G. P. BELLORI, Le vite de' pittori, scultori e architetti
moderni. E. BOREA wyd., Torino 1976 s. 230-231: Molti
nondimeno, invaghiti della sua [sc. di Caravaggio] ma-
niera, l'abbracciavano volentieri, poiche senz'altro stu-
dio e fatica si facilitarono la via al copiare il naturale,
seguitando li corpi volgari e senza bellezza [...] restando
ne gli errori e nelle tenebre; finche Annibale Carracci
venne ad illuminare le menti ed a restituire la bellezza
all 'imitazione.
11. Por. ostatnio G. FEIGENBAUM,Practice in the Carracci
Academy. [W:] P. M. LUKEHART wyd., The Artisfs
Workshop (Studies in the History of Art 38. Symposium
Papers XXII). Washington 1993 s. 59-78. Na temat sto-
sunku Carracciego do ideału klasycznego, zob. A. WES-
TON-LEWIS, Annibale Carracci and the Antique.
"Master Drawings" XXX, 1992/93 s. 287-313.
12. A. MAŁKIEWICZ, Wokół "Chrystusa i jawnogrzeszni-
cy" Alessandra Varotariego zwanego Padovanino. Przy-
czynek do problemu relacji wzór - naśladownictwo w
sztuce nowożytnej. "Folia Historiae Artium" XXIV, 1988
s. 79-95.
334