DOI Artikel:
Artykuły i komunikaty
DOI Artikel:Targosz-Kretowa, Karolina: Ogród w teatrze i teatr w ogrodzie: krąg dworu polskiego XVII wieku i źródła jego inspiracji
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.49351#0101
Ogród w teatrze i teatr w ogrodzie. Krąg dworu polskiego XVII wieku
95
2. Scena pożaru z La Liberazione di Ruggiero, Florencja 1625,
projekt Giulio Parigi, rycina Alfons o Par Igi
2. Fire scene from La Liberazione di Ruggiero, Florence 1625,
design by Giulio Parigi, print by Alfonsa Parigi
Repr. wg/after K. Targosz-Kretowa,
Teatr dworski Władysława IV (1635-1648). Kraków 1965
Celem twórców oper stało się zresztą wprowadzenie w ramach jednego spektaklu jak
największej ilości zwrotów akcji i jej miejsc (w odejściu od poetyki klasycznej), przeno-
szącej się z nieba i Olimpu w czeluści piekła i Hadesu, z lądów na morza, z lasów i łąk
pomiędzy nagie skały i groty, ze wspaniałych rezydencji w niemniej oszałamiające kunsz-
townością ogrody - z zamiarem wywołania u widzów ciągłych zaskoczeń, zdumienia i jak
największej gamy uczuciowych reakcji: przestrachu i błogostanu, odrazy i wzniosłości,
zachwytu, podziwu i rozbawienia-3.
Królewicz Władysław Waza, peregrynujący przez rok po krajach Cesarstwa, Niderlan-
dów i Italii miał okazję zobaczyć nie tylko wiele sławnych wówczas ogrodów, ale i sceno-
grafie, wyczarowane pędzlem malarzy-iluzjonistów na prospektach i dekoracjach
bocznych, formujących przestrzeń sceniczną, ożywianych urządzeniami pod- i nadscenia.
Wśród imprez teatralnych, jakimi uczczono jego wizytę na dworze Medyceuszów we Flo-
rencji, miejsce naczelne zajmuje specjalnie dla niego przygotowane wystawienie La libe-
razione di Ruggiero dalFisola d’Alcina, zbiorowe dzieło artystów środowiska floren-
ckiego. Libretto napisał Ferdinando Saracmelli w nawiązaniu do Ariostowego Orlando
furioso (pieśni VI-IX), przy silnej jednocześnie inspiracji analogicznym wątkiem Rinalda
i Armidy z Jerozolimy wyzwolonej Tassa. Muzykę skomponowała córka współtwórcy sti-
le rappresentativo Giulia Caccmiego - Francesca. Oprawę scenograficzną zaprojektował
Giulio Parigi. Wystawienie odbyło się 3 lutego 1625 roku w przebudowanej przez mego
3 TARGOSZ-KRETOWA, op. cit., s. 144-148; SAMSONOWICZ, op. cit., s. 59, 70.
95
2. Scena pożaru z La Liberazione di Ruggiero, Florencja 1625,
projekt Giulio Parigi, rycina Alfons o Par Igi
2. Fire scene from La Liberazione di Ruggiero, Florence 1625,
design by Giulio Parigi, print by Alfonsa Parigi
Repr. wg/after K. Targosz-Kretowa,
Teatr dworski Władysława IV (1635-1648). Kraków 1965
Celem twórców oper stało się zresztą wprowadzenie w ramach jednego spektaklu jak
największej ilości zwrotów akcji i jej miejsc (w odejściu od poetyki klasycznej), przeno-
szącej się z nieba i Olimpu w czeluści piekła i Hadesu, z lądów na morza, z lasów i łąk
pomiędzy nagie skały i groty, ze wspaniałych rezydencji w niemniej oszałamiające kunsz-
townością ogrody - z zamiarem wywołania u widzów ciągłych zaskoczeń, zdumienia i jak
największej gamy uczuciowych reakcji: przestrachu i błogostanu, odrazy i wzniosłości,
zachwytu, podziwu i rozbawienia-3.
Królewicz Władysław Waza, peregrynujący przez rok po krajach Cesarstwa, Niderlan-
dów i Italii miał okazję zobaczyć nie tylko wiele sławnych wówczas ogrodów, ale i sceno-
grafie, wyczarowane pędzlem malarzy-iluzjonistów na prospektach i dekoracjach
bocznych, formujących przestrzeń sceniczną, ożywianych urządzeniami pod- i nadscenia.
Wśród imprez teatralnych, jakimi uczczono jego wizytę na dworze Medyceuszów we Flo-
rencji, miejsce naczelne zajmuje specjalnie dla niego przygotowane wystawienie La libe-
razione di Ruggiero dalFisola d’Alcina, zbiorowe dzieło artystów środowiska floren-
ckiego. Libretto napisał Ferdinando Saracmelli w nawiązaniu do Ariostowego Orlando
furioso (pieśni VI-IX), przy silnej jednocześnie inspiracji analogicznym wątkiem Rinalda
i Armidy z Jerozolimy wyzwolonej Tassa. Muzykę skomponowała córka współtwórcy sti-
le rappresentativo Giulia Caccmiego - Francesca. Oprawę scenograficzną zaprojektował
Giulio Parigi. Wystawienie odbyło się 3 lutego 1625 roku w przebudowanej przez mego
3 TARGOSZ-KRETOWA, op. cit., s. 144-148; SAMSONOWICZ, op. cit., s. 59, 70.