DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:Miziołek, Jerzy: Wniebowstąpienie Chrystusa Henryka H. Siemiradzkiego w kościele przy via San Sebastianello w Rzymie: kilka uwag o Zgromadzeniu Zmartwychwstańców i Mikołaju Gogolu =
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.35031#0257
249
JERZY MIZIOŁEK
IThryzawa, 77MtytMt4rcAgo/ogń' 6/IU
Wniebowstąpienie Chrystusa JEnryła
/V. ÓEmRćzJzłEgo w UAcYY p/ąr* * w'<rv &//?
.SLór/.s7ńv/?g//o w Rzy/rtE.* MAa MWz2g o Żgwwu&gn/M
Z777rv74nycAw.s*Ar/iców i CogoE *
^ *7" ostatnim okresie twórczości Eienryk H. Siemiradzki (1843-1902) namalował
\/\/ wiele znakomitych obrazów, spośród których najbardziej znane to: Eryna
V Y w EE^yy (1889), JRmJErz AWMEEw (1890-91), Trinw/ Rbrzty (znany jako
Ó*^JEć/^yyn, 1892), Ehrłe c/7?T6^cf/J4jł<2 (1896) i ogromne kurtyny dla Teatrów Miejskich
w Krakowie (1892-1894) i we Lwowie (1900)k Artysta, który wyspecjalizował się
w malowaniu obrazów ukazujących świat antyku, podjął też kilka tematów z historii no-
wożytnej i nowoczesnej tworząc m.in. wykonaną w 1890 r. na zamó-
wienie Barbary z Gorczakowów Pankratiewej dla Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie
i Hj/RzJ Jerzego O^o/ńAUego Jo Ezy?7iM (nieukończony). Do jego najznakomitszych płó-
cien z dojrzałego i późnego okresu twórczości zaliczyć należy także mniej znane dzieła
o tematyce religijnej: C/zryyhes' ncAzo/Jcy żwzę (1882) w kościele ewangelickim pod we-
zwaniem Sw. Marcina w Krakowie^, Reski zamówione do soboru Chrystusa Zbawiciela
*Pragnę podziękować Lilianie Drożdż, archiwistce Zgromadzenia Zmartwychwstańców w Rzymie za bezcenne infor-
macje i udostępnienie rzadkich publikacji. Niniejsze uwagi prezentowałem na jednym z posiedzeń naukowych Instytutu
Sztuki PAN w Warszawie, w grudniu 2004 r., następnie, w dniu 8 marca 2005 w Istituto Italiano di Cultura
w Krakowie.
' Większość z tych obrazów reprodukuje Stanisław R. LEWANDOWSKI, Wg/rył YgwEuEłi, Warszawa ł904 (11 wyd.
1911). Na temat lwowskiej kurtyny zob. Vita SUSAK, „Kurtyna Henryka Siemiradzkiego w Tatrze lwowskim", T?EE-
(yn EAtorń óznAh, 1996, nr 2, s. 119-139. O twórczości artysty, w tym o kurtynie krakowskiej, pisał ostatnio Jerzy
MIZIOŁEK, „Henryka Hektora Siemiradzkiego wizja antyku: 'Sąd Parysa' w Muzeum Narodowym w Warszawie",
RE/gły^ WAłorń ózAAi, 2004, nr 1-2, s. 81-104.
* Zob. Zygmunt BATOWSKI, „Obraz Siemiradzkiego w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie", Ózń/C EęUg, 111:
1926, s. 349-353; Józef DUŻYK, YgwAnEU o^owigU Eogro/Ezna, Kraków 1986, s. 446-447, zob. recenzję Joanny
SOSNOWSKIEJ opublikowaną w R/M/gzjwg WAtorń óznAi, 1988, nr 4, s. 401-405. O tym dziele, którego miejsce
przechowywania od czasów II wojny światowej jest nieznane, pisze Jerzy MIZIOŁEK, /nspAnc/g EoEz'g/777?cw!or.yE'g.
O w;'z/7 antyka w jztMcg Uhnsznwy i iwycń oRo<Eów U/tMy &nw?g/ PoAE', Warszawa 2004, s. 228-229, il. 4-6.
^ Obraz Siemiradzkiego wymaga osobnego studium, jego powstanie jest słabo udokumentowane, krótko wspomina go
DUŻYK, op. cit., s. 343 i 374-375. To znacznych rozmiarów płótno zostało ostatnio poddane gruntownej konserwacji
i znajduje się w kościele ewangelickim przy ul. Grodzkiej, nieopodal Wawelu. Do niedawna wejście do tej świątyni było
bardzo utrudnione; w okresie moich studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim w 2. połowie lat 70. ubiegłego wieku,
JERZY MIZIOŁEK
IThryzawa, 77MtytMt4rcAgo/ogń' 6/IU
Wniebowstąpienie Chrystusa JEnryła
/V. ÓEmRćzJzłEgo w UAcYY p/ąr* * w'<rv &//?
.SLór/.s7ńv/?g//o w Rzy/rtE.* MAa MWz2g o Żgwwu&gn/M
Z777rv74nycAw.s*Ar/iców i CogoE *
^ *7" ostatnim okresie twórczości Eienryk H. Siemiradzki (1843-1902) namalował
\/\/ wiele znakomitych obrazów, spośród których najbardziej znane to: Eryna
V Y w EE^yy (1889), JRmJErz AWMEEw (1890-91), Trinw/ Rbrzty (znany jako
Ó*^JEć/^yyn, 1892), Ehrłe c/7?T6^cf/J4jł<2 (1896) i ogromne kurtyny dla Teatrów Miejskich
w Krakowie (1892-1894) i we Lwowie (1900)k Artysta, który wyspecjalizował się
w malowaniu obrazów ukazujących świat antyku, podjął też kilka tematów z historii no-
wożytnej i nowoczesnej tworząc m.in. wykonaną w 1890 r. na zamó-
wienie Barbary z Gorczakowów Pankratiewej dla Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie
i Hj/RzJ Jerzego O^o/ńAUego Jo Ezy?7iM (nieukończony). Do jego najznakomitszych płó-
cien z dojrzałego i późnego okresu twórczości zaliczyć należy także mniej znane dzieła
o tematyce religijnej: C/zryyhes' ncAzo/Jcy żwzę (1882) w kościele ewangelickim pod we-
zwaniem Sw. Marcina w Krakowie^, Reski zamówione do soboru Chrystusa Zbawiciela
*Pragnę podziękować Lilianie Drożdż, archiwistce Zgromadzenia Zmartwychwstańców w Rzymie za bezcenne infor-
macje i udostępnienie rzadkich publikacji. Niniejsze uwagi prezentowałem na jednym z posiedzeń naukowych Instytutu
Sztuki PAN w Warszawie, w grudniu 2004 r., następnie, w dniu 8 marca 2005 w Istituto Italiano di Cultura
w Krakowie.
' Większość z tych obrazów reprodukuje Stanisław R. LEWANDOWSKI, Wg/rył YgwEuEłi, Warszawa ł904 (11 wyd.
1911). Na temat lwowskiej kurtyny zob. Vita SUSAK, „Kurtyna Henryka Siemiradzkiego w Tatrze lwowskim", T?EE-
(yn EAtorń óznAh, 1996, nr 2, s. 119-139. O twórczości artysty, w tym o kurtynie krakowskiej, pisał ostatnio Jerzy
MIZIOŁEK, „Henryka Hektora Siemiradzkiego wizja antyku: 'Sąd Parysa' w Muzeum Narodowym w Warszawie",
RE/gły^ WAłorń ózAAi, 2004, nr 1-2, s. 81-104.
* Zob. Zygmunt BATOWSKI, „Obraz Siemiradzkiego w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie", Ózń/C EęUg, 111:
1926, s. 349-353; Józef DUŻYK, YgwAnEU o^owigU Eogro/Ezna, Kraków 1986, s. 446-447, zob. recenzję Joanny
SOSNOWSKIEJ opublikowaną w R/M/gzjwg WAtorń óznAi, 1988, nr 4, s. 401-405. O tym dziele, którego miejsce
przechowywania od czasów II wojny światowej jest nieznane, pisze Jerzy MIZIOŁEK, /nspAnc/g EoEz'g/777?cw!or.yE'g.
O w;'z/7 antyka w jztMcg Uhnsznwy i iwycń oRo<Eów U/tMy &nw?g/ PoAE', Warszawa 2004, s. 228-229, il. 4-6.
^ Obraz Siemiradzkiego wymaga osobnego studium, jego powstanie jest słabo udokumentowane, krótko wspomina go
DUŻYK, op. cit., s. 343 i 374-375. To znacznych rozmiarów płótno zostało ostatnio poddane gruntownej konserwacji
i znajduje się w kościele ewangelickim przy ul. Grodzkiej, nieopodal Wawelu. Do niedawna wejście do tej świątyni było
bardzo utrudnione; w okresie moich studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim w 2. połowie lat 70. ubiegłego wieku,