DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:Wardzyński, Michał: [Rezension von: Zofia Rozanow, Ewa Smulikowska, Zabytki sztuki Jasnej Góry]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34475#0570
560
MICHAŁ WARDZYŃSKJ
P^N&CilTFRti . '3-5KiE(^llM
WELiA&QUi^2CĄ^€5 'LźA#^
TUj^ĆilA&.pŹA HiSERICj
Ęj^AXiMÓ lPE€&^E.OBHTżŚhVO,tl?d
M-L - - -'- v?- ...
E ? , ,
& * . ... ' .-' A. ' "'- .'. . S
27. Ao^c/ó/pa7i paaAfmw, AracAla,
taAAco Aowewo/^Tywna AraacAzAa JKA/wza
XowaAA/ego, Aawa/e7^o TTia/taAs'A/ggo (z7?7. 7? 7
7742),ybt. AA. 14277^2^4^ A/, 2007
wielkiego refektarza (por. s. 125. il. 462,466-492)^.
Podawana przez o. Golonkęjako źródło tej hipotezy
informacja z 5. tomu XAt TYonmc/f z dnia 23 XI
1695, mówiąca o zakończeniu przez Dankwarta [...]
pictMfćzm e/egwz^77? ybznzcM wńzozń^ et
ó*<37rcPz<3ry [...], którą ów Badacz zinterpretował
błędnie jako odnoszącą się do kaplicy Cudownego
Obrazu, dotyczy sklepień bazyliki odpustowej^.
Ani w źródłach paulińskich ani we wcześniejszej li-
teraturze przedmiotu nie odnaleziono żadnej innej
wzmianki na ten temat. Jeśli nawet w końcu XVII
lub w XVIII w. wykonano w tym miejscu jakieś nie-
znane malatury <r//yhayco, to ich autorem nie mógł
być raczej sam Dankwart.
^ WAKDZYŃSKI, „Barokowa odbudowa kościoła pau-
linów na Jasnej Górze...", s. 422-424, il. 1-3, 11-12.
^ AJG 535, Acta ActorMw Prormc/ag Po/onag 7oT77M^
QzzmtMS', 1677-1703, s. 593. ,Por7*o in coro7ń& /uhM-y
777g7M;'y ad pgTpa^am 7*g; 77Tg7?707*;'a77i zf/zzń Air a77770ta77-
ńzzzn gyyg cgTzyzzi, pz;o<7 poyt 7*g^taM7*aAo77g777 gt gAorzznńo-
77g77! tam gAtg7*7zam gnam 77?tg7*77am Ecc/gytag C/a7*o
Montazzag antg a/i^7zot ar:77oy co7!//ugratag.' pg7?7 po^tp/c-
turazn g/ggazztgm ybz-zztgzy mizzon'y gt matorB óazzctzzazy
pgr gAcg/tgzztgm Dzzzmz Caz*oiMm DazzAwaz't 7zat7077g
ózzgczzm mco/am azztgm Vyygzzygm gzz777<y' CatAoAcMm izz-
tra ńzzoy azzzzoy conyammatam [...] Poyt Aagc Pg/gctonMT??
pzctMziy gAor77atM777..
^ GOLONKA, ŻMUDZIŃSKI, KapA'ca..., s. 89-90, il.
133-139.
Odrębną kwestią pominiętą przez Autorki opra-
cowania jest autorstwo pary bliźniaczych ołtarzy fi-
larowych fundacji o. Moszyńskiego z 1722 r.,
udekorowanych znakomitymi płótnami ozdobiony-
mi okazałymi herbami fundatorskimi (il. 19). Nasta-
wy te nie są bynajmniej pastiszem form barokowych
(por. s. 103, il. 396-397), ale stanowią oryginały po-
chodzące z tego czasu, a dokonane w 1872 i 1955 r.
przekształcenia sprowadziły się wpierw do wymia-
ny, a następnie do usunięcia wykładanych lustrami
kryształowymi trzonów korynckich kolumn^. Piszą-
cy te słowa związał genezę ich projektu z ówczes-
nymi wrocławskimi kontaktami artystycznymi
o. Moszyńskiego, zaś wykonanie, na podstawie ana-
lizy porównawczej - ze wspomnianym już kilka-
krotnie Janem Massem zw. Solskim z Bytomia,
którego współczesne dzieła w Wielgomłynach
i Sławkowie noszą te same cechy formalne i styli-
styczne (il. 20). Odrzucono przy tym tezę o fundacji
22. NA7"zy7?77o, AoAAó/pw:, o/ta7"zg/ów7?y, Ar77cy/?^
w po/a o2ów77y7?7, p^z<?<7 27 W 74PP, wy A. Am
(AmA'cAZ z CzęMocAówAZ z uw&ztatma (a AyńJ,
ybż AP. JKaY/zyAyA/, 2004
MICHAŁ WARDZYŃSKJ
P^N&CilTFRti . '3-5KiE(^llM
WELiA&QUi^2CĄ^€5 'LźA#^
TUj^ĆilA&.pŹA HiSERICj
Ęj^AXiMÓ lPE€&^E.OBHTżŚhVO,tl?d
M-L - - -'- v?- ...
E ? , ,
& * . ... ' .-' A. ' "'- .'. . S
27. Ao^c/ó/pa7i paaAfmw, AracAla,
taAAco Aowewo/^Tywna AraacAzAa JKA/wza
XowaAA/ego, Aawa/e7^o TTia/taAs'A/ggo (z7?7. 7? 7
7742),ybt. AA. 14277^2^4^ A/, 2007
wielkiego refektarza (por. s. 125. il. 462,466-492)^.
Podawana przez o. Golonkęjako źródło tej hipotezy
informacja z 5. tomu XAt TYonmc/f z dnia 23 XI
1695, mówiąca o zakończeniu przez Dankwarta [...]
pictMfćzm e/egwz^77? ybznzcM wńzozń^ et
ó*<37rcPz<3ry [...], którą ów Badacz zinterpretował
błędnie jako odnoszącą się do kaplicy Cudownego
Obrazu, dotyczy sklepień bazyliki odpustowej^.
Ani w źródłach paulińskich ani we wcześniejszej li-
teraturze przedmiotu nie odnaleziono żadnej innej
wzmianki na ten temat. Jeśli nawet w końcu XVII
lub w XVIII w. wykonano w tym miejscu jakieś nie-
znane malatury <r//yhayco, to ich autorem nie mógł
być raczej sam Dankwart.
^ WAKDZYŃSKI, „Barokowa odbudowa kościoła pau-
linów na Jasnej Górze...", s. 422-424, il. 1-3, 11-12.
^ AJG 535, Acta ActorMw Prormc/ag Po/onag 7oT77M^
QzzmtMS', 1677-1703, s. 593. ,Por7*o in coro7ń& /uhM-y
777g7M;'y ad pgTpa^am 7*g; 77Tg7?707*;'a77i zf/zzń Air a77770ta77-
ńzzzn gyyg cgTzyzzi, pz;o<7 poyt 7*g^taM7*aAo77g777 gt gAorzznńo-
77g77! tam gAtg7*7zam gnam 77?tg7*77am Ecc/gytag C/a7*o
Montazzag antg a/i^7zot ar:77oy co7!//ugratag.' pg7?7 po^tp/c-
turazn g/ggazztgm ybz-zztgzy mizzon'y gt matorB óazzctzzazy
pgr gAcg/tgzztgm Dzzzmz Caz*oiMm DazzAwaz't 7zat7077g
ózzgczzm mco/am azztgm Vyygzzygm gzz777<y' CatAoAcMm izz-
tra ńzzoy azzzzoy conyammatam [...] Poyt Aagc Pg/gctonMT??
pzctMziy gAor77atM777..
^ GOLONKA, ŻMUDZIŃSKI, KapA'ca..., s. 89-90, il.
133-139.
Odrębną kwestią pominiętą przez Autorki opra-
cowania jest autorstwo pary bliźniaczych ołtarzy fi-
larowych fundacji o. Moszyńskiego z 1722 r.,
udekorowanych znakomitymi płótnami ozdobiony-
mi okazałymi herbami fundatorskimi (il. 19). Nasta-
wy te nie są bynajmniej pastiszem form barokowych
(por. s. 103, il. 396-397), ale stanowią oryginały po-
chodzące z tego czasu, a dokonane w 1872 i 1955 r.
przekształcenia sprowadziły się wpierw do wymia-
ny, a następnie do usunięcia wykładanych lustrami
kryształowymi trzonów korynckich kolumn^. Piszą-
cy te słowa związał genezę ich projektu z ówczes-
nymi wrocławskimi kontaktami artystycznymi
o. Moszyńskiego, zaś wykonanie, na podstawie ana-
lizy porównawczej - ze wspomnianym już kilka-
krotnie Janem Massem zw. Solskim z Bytomia,
którego współczesne dzieła w Wielgomłynach
i Sławkowie noszą te same cechy formalne i styli-
styczne (il. 20). Odrzucono przy tym tezę o fundacji
22. NA7"zy7?77o, AoAAó/pw:, o/ta7"zg/ów7?y, Ar77cy/?^
w po/a o2ów77y7?7, p^z<?<7 27 W 74PP, wy A. Am
(AmA'cAZ z CzęMocAówAZ z uw&ztatma (a AyńJ,
ybż AP. JKaY/zyAyA/, 2004