DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:Wardzyński, Michał: [Rezension von: Zofia Rozanow, Ewa Smulikowska, Zabytki sztuki Jasnej Góry]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34475#0571
POLEMIKI I RECENZJE
561
25. Jas'na Góra, b/^ama Labcnimykicb, ainaga^zgana AkcbaJa
Anckanio(a, /ata 56. /ab 46. AT777 w. C?), wył. A7V 7"zeźb/anz ź/qyk/
ybt. Af. Rbnr/zyńyk/, 2667
obu obrazów przez prymasa Stanisława Szembeka,
ponieważ dokładna analiza heraldyczna tych przed-
stawień pozwoliła zidentyfikować je jako znak her-
bowy Franciszka Wierusza Kowalskiego, kawalera
maltańskiego, a ponadto przyjaciela i bliskiego
współpracownika prowincjała. Po powrocie z wojen
z Turkami osiadł on jesienią 1723 r. jako rezydent
zakonu na Jasnej Górze, przysługując się o. Mo-
szyńskiemu jako ważny kurier i agent artystyczny na
Śląsku. Zmarł w 1742 r. w klasztorze w Wielgomły-
nach (il. 21)^.
A/as-toy zcs/ió/ b rańmy / o to czemu A/asztora
49 WARDZYŃSK1, „Działalność rzeźbiarska Jana Sol-
skiego...", s. 697-702, il. 11-13.
9° WARDZYŃSKI, „Częstochówka pod Jasną Górą jako
ośrodek rzeźbiarski w XVII w.", [w:] YtaJza na<7 yztnką
rene-MMM i baroku, t. 7, red. Jerzy LILEYKO, Irena
Pewnym uzupełnieniem wiedzy o rzeźbiarskim
wyposażeniu refektarza wielkiego byłaby atrybucja
tamtejszego znakomitego późnomanierystycznego
krucyfiksu (por. s. 126, il. 477) wymienionemu
wcześniej utalentowanemu snycerzowi z Często-
chówki - Janowi Garlickiemu, który wykonał
go najprawdopodobniej około 1680 r. Replika tego
dzieła znajduje się w polu głównym wzniesionego
w 1688 r. przez warsztat tego artysty ołtarza wielkie-
go w kościele par. w Skrzynnie pod Przysuchą
(il. 22)5°.
W opisie dekoracji figuralnej reprezentacyjnej
bramy Lubomirskich zabrakło też drobnej uwagi
o wtórnym charakterze ustawionej na jej szczycie
ROLSKA-BORUCH, Lublin 2007, s. 172-173; id., Rzeź-
ba nowożytna w kręga Ja-sne/ Góry..., cz. 1, t. 1, s. 139-
140, 146, tabl. 28, 32, 33; t. 2, s. 44-45, 54-56, poz. kat.
70, 87, il. 170-173, 181.
561
25. Jas'na Góra, b/^ama Labcnimykicb, ainaga^zgana AkcbaJa
Anckanio(a, /ata 56. /ab 46. AT777 w. C?), wył. A7V 7"zeźb/anz ź/qyk/
ybt. Af. Rbnr/zyńyk/, 2667
obu obrazów przez prymasa Stanisława Szembeka,
ponieważ dokładna analiza heraldyczna tych przed-
stawień pozwoliła zidentyfikować je jako znak her-
bowy Franciszka Wierusza Kowalskiego, kawalera
maltańskiego, a ponadto przyjaciela i bliskiego
współpracownika prowincjała. Po powrocie z wojen
z Turkami osiadł on jesienią 1723 r. jako rezydent
zakonu na Jasnej Górze, przysługując się o. Mo-
szyńskiemu jako ważny kurier i agent artystyczny na
Śląsku. Zmarł w 1742 r. w klasztorze w Wielgomły-
nach (il. 21)^.
A/as-toy zcs/ió/ b rańmy / o to czemu A/asztora
49 WARDZYŃSK1, „Działalność rzeźbiarska Jana Sol-
skiego...", s. 697-702, il. 11-13.
9° WARDZYŃSKI, „Częstochówka pod Jasną Górą jako
ośrodek rzeźbiarski w XVII w.", [w:] YtaJza na<7 yztnką
rene-MMM i baroku, t. 7, red. Jerzy LILEYKO, Irena
Pewnym uzupełnieniem wiedzy o rzeźbiarskim
wyposażeniu refektarza wielkiego byłaby atrybucja
tamtejszego znakomitego późnomanierystycznego
krucyfiksu (por. s. 126, il. 477) wymienionemu
wcześniej utalentowanemu snycerzowi z Często-
chówki - Janowi Garlickiemu, który wykonał
go najprawdopodobniej około 1680 r. Replika tego
dzieła znajduje się w polu głównym wzniesionego
w 1688 r. przez warsztat tego artysty ołtarza wielkie-
go w kościele par. w Skrzynnie pod Przysuchą
(il. 22)5°.
W opisie dekoracji figuralnej reprezentacyjnej
bramy Lubomirskich zabrakło też drobnej uwagi
o wtórnym charakterze ustawionej na jej szczycie
ROLSKA-BORUCH, Lublin 2007, s. 172-173; id., Rzeź-
ba nowożytna w kręga Ja-sne/ Góry..., cz. 1, t. 1, s. 139-
140, 146, tabl. 28, 32, 33; t. 2, s. 44-45, 54-56, poz. kat.
70, 87, il. 170-173, 181.