DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:In Memoriam
DOI Artikel:Mossakowski, Stanisław; Skubiszewska, Maria [Gefeierte Pers.]: Maria Skubiszewska (1930-2011)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34475#0578
568
IN MEM0R1AM
VfnrR/ ó*ł7/óAzgw^ła z Xm^o/mq X^/?cAoron^łq
77U Af077tg CAMmO W 7P5P 71
Boga o Inkamacji i Odkupieniu. Nietypowe ujęcie
pierwszego z tych wątków - zdaniem Autorki - było
wynikiem wczesnej recepcji prądów humanistycz-
nych w środowisku dworu królewskiego.
Ślub z Piotrem Skubiszewskim, w roku 1960,
sprawił, że dr Maria przeniosła się do Poznania
i podjęła pracę w Działe Malarstwa Obcego tamtej-
szego Muzeum Narodowego, gdzie zajęła się znowu
zbiorem obrazów włoskich, pochodzących w lwiej
części z dwóch dużych kolekcji wielkopolskich,
hr. Atanazego Raczyńskiego i hr. Seweryna Miel-
żyńskiego. Itak, w roku 1961 opublikowała pięć nie-
znanych dzieł z epoki Truce/Au (poz. 3), łącząc je
z twórczością malarzy sieneńskich (Ugolino di Ne-
rio; twórca z kręgu Simone Martiniego), florenckich
(Bartolo di Fredi; warsztat Nicola di Pietro Gerinie-
go) i weneckich (szkoła Paola Veneziana). W roku
1964 ukazało się jej opracowanie pięciu dalszych
obrazów pochodzących z XV i początku XVI w.
(poz. 4 i 21), które rozpoznała jako dzieła sieneń-
czyka Pietra di Giovanni d'Ambrogio; działającego
w Umbrii Tiberia d'Assisi; reprezentującego środo-
wisko Romanii Bernardina Zaganellu ferraryjczyka
Michełe Coltelliniego i znajdującego się pod wpły-
wem sztuki kręgu Leonarda da Vinci mediolańczyka
Antonia Pirriego. Piękny obraz Afo&wry zg s'zgzy-
gVg777 Micheia Tosiniego z lat 30. lub 40. XVI w. stał
się przedmiotem jej rozprawki z roku 1966 (poz. 5),
w której ukazała powiązania stylistyczne dzieła z ma-
larstwem Ridolfa Ghirlandaia i Andrea del Sarto.
W sumie, poznańskie studia dr Skubiszewskiej za-
owocowały opracowaniem katalogu naukowego ca-
łego zbioru włoskiego malarstwa (do roku 1600)
w Muzeum Narodowym w Poznaniu (poz. 29).
Przeniesienie się rodziny do stolicy w 1964 r.
otworzyło przed dr Marią pole nowych badań, tym
razem nad zbiorem malarstwa włoskiego w warszaw-
skim Muzeum Narodowym, gdzie podjęła pracę
w Galerii Sztuki Obcej kierowanej przez profesora
Jana Białostockiego, którego przyszło jej później
zastąpić na stanowisku kierowniczym w roku 1990,
także jako sekretarz, a następnie redaktor czasopis-
ma 3?7///gh/7 <7u Afn.ygg AOho77<7/ <7g kh/isw/g. I tak,
w zakupionych w roku 1973 dwóch tondach z przed-
stawieniem Zwiastowania rozpoznała dr Skubiszew-
ska, w publikacji z 1975 r. (poz. 8), zaginione frag-
IN MEM0R1AM
VfnrR/ ó*ł7/óAzgw^ła z Xm^o/mq X^/?cAoron^łq
77U Af077tg CAMmO W 7P5P 71
Boga o Inkamacji i Odkupieniu. Nietypowe ujęcie
pierwszego z tych wątków - zdaniem Autorki - było
wynikiem wczesnej recepcji prądów humanistycz-
nych w środowisku dworu królewskiego.
Ślub z Piotrem Skubiszewskim, w roku 1960,
sprawił, że dr Maria przeniosła się do Poznania
i podjęła pracę w Działe Malarstwa Obcego tamtej-
szego Muzeum Narodowego, gdzie zajęła się znowu
zbiorem obrazów włoskich, pochodzących w lwiej
części z dwóch dużych kolekcji wielkopolskich,
hr. Atanazego Raczyńskiego i hr. Seweryna Miel-
żyńskiego. Itak, w roku 1961 opublikowała pięć nie-
znanych dzieł z epoki Truce/Au (poz. 3), łącząc je
z twórczością malarzy sieneńskich (Ugolino di Ne-
rio; twórca z kręgu Simone Martiniego), florenckich
(Bartolo di Fredi; warsztat Nicola di Pietro Gerinie-
go) i weneckich (szkoła Paola Veneziana). W roku
1964 ukazało się jej opracowanie pięciu dalszych
obrazów pochodzących z XV i początku XVI w.
(poz. 4 i 21), które rozpoznała jako dzieła sieneń-
czyka Pietra di Giovanni d'Ambrogio; działającego
w Umbrii Tiberia d'Assisi; reprezentującego środo-
wisko Romanii Bernardina Zaganellu ferraryjczyka
Michełe Coltelliniego i znajdującego się pod wpły-
wem sztuki kręgu Leonarda da Vinci mediolańczyka
Antonia Pirriego. Piękny obraz Afo&wry zg s'zgzy-
gVg777 Micheia Tosiniego z lat 30. lub 40. XVI w. stał
się przedmiotem jej rozprawki z roku 1966 (poz. 5),
w której ukazała powiązania stylistyczne dzieła z ma-
larstwem Ridolfa Ghirlandaia i Andrea del Sarto.
W sumie, poznańskie studia dr Skubiszewskiej za-
owocowały opracowaniem katalogu naukowego ca-
łego zbioru włoskiego malarstwa (do roku 1600)
w Muzeum Narodowym w Poznaniu (poz. 29).
Przeniesienie się rodziny do stolicy w 1964 r.
otworzyło przed dr Marią pole nowych badań, tym
razem nad zbiorem malarstwa włoskiego w warszaw-
skim Muzeum Narodowym, gdzie podjęła pracę
w Galerii Sztuki Obcej kierowanej przez profesora
Jana Białostockiego, którego przyszło jej później
zastąpić na stanowisku kierowniczym w roku 1990,
także jako sekretarz, a następnie redaktor czasopis-
ma 3?7///gh/7 <7u Afn.ygg AOho77<7/ <7g kh/isw/g. I tak,
w zakupionych w roku 1973 dwóch tondach z przed-
stawieniem Zwiastowania rozpoznała dr Skubiszew-
ska, w publikacji z 1975 r. (poz. 8), zaginione frag-