Kontrakty między ks. Janem Ewertowskim a toruńskim złotnikiem Jacobem Weintraubem 137
4. Jacob Weintraub,
aplikacja na obraz
św. Józefa, kościół
św. Tomasza Apostoła,
Nowe Miasto Lubawskie,
1712-1713.
Fot. K. Krupska,
B. Łyczak
traktu Jacob Weintraub otrzymał do przetopienia starą monstrancję, zniszczony trybularz
oraz inne srebra o łącznej wadze 30 grzywien i 14 łutów28. Ewertowski musiał zatem
zapłacić jeszcze za 10 grzywien i 12 łutów kruszcu, w tym celu przekazał złotnikowi dwa
srebrne paski oraz trzy łyżki o łącznej wadze 2 grzywien i 13 łutów oraz 158 zł 22 gr
gotówką29. Koszt robocizny złotnika wyniósł z kolei 250 zł. Wartość pieniężną jednej
grzywny srebra próby 12 łutów wyceniono zatem na 20 zł (czyli 1 zł 7 ^ gr od łuta), pracę
rzemieślnika zaś na 6 zł od grzywny. Stawki te obowiązywały także we wszystkich póź-
niejszych kontraktach. Na pozłotę monstrancji, zgodnie z zamieszczonym w umowie
przelicznikiem 5 dukatów na każde 4 grzywny srebra, przeznaczono 340 zł, a przetopiono
w tym celu 42 l/z dukata30. Przy braku znanych informacji na temat zatrudniania przez
marka, od niemieckiego Mark), która dzieliła się na 16 łutów (niem. Loth). Ciężar grzywny wyrażany w gramach był
różny zależnie od czasu i regionu Rzeczypospolitej, wynosił jednak zawsze około 200 g. Gdańska grzywna złotnicza,
prawdopodobnie obowiązująca także w Toruniu, ważyła ok. 191 g - Tadeusz FURTAK, Ceny w Gdańsku w latach
1701-1815, Lwów 1935 (Badania z Dziejów Społecznych i Gospodarczych, 22), s. 41; GRADOWSKI, op. cit., s. 28.
28 AADDT, JKK, sygn. D4, s. 44 - Aneks 3.
29 Ibid., s. 43.
30 Wartość dukata, czyli obiegowej złotej monety zwanej także ungarem lub czerwonym złotym, wynosiła we wszyst-
kich omawianych dokumentach 8 zł (240 groszy); była to cena odpowiadająca stawkom płaconym za niego w Gdańsku
w pierwszej tercji XVIII w. Obowiązujący w Rzeczypospolitej uniwersał z 1717 r. wyznaczał wartość tej złotej monety
4. Jacob Weintraub,
aplikacja na obraz
św. Józefa, kościół
św. Tomasza Apostoła,
Nowe Miasto Lubawskie,
1712-1713.
Fot. K. Krupska,
B. Łyczak
traktu Jacob Weintraub otrzymał do przetopienia starą monstrancję, zniszczony trybularz
oraz inne srebra o łącznej wadze 30 grzywien i 14 łutów28. Ewertowski musiał zatem
zapłacić jeszcze za 10 grzywien i 12 łutów kruszcu, w tym celu przekazał złotnikowi dwa
srebrne paski oraz trzy łyżki o łącznej wadze 2 grzywien i 13 łutów oraz 158 zł 22 gr
gotówką29. Koszt robocizny złotnika wyniósł z kolei 250 zł. Wartość pieniężną jednej
grzywny srebra próby 12 łutów wyceniono zatem na 20 zł (czyli 1 zł 7 ^ gr od łuta), pracę
rzemieślnika zaś na 6 zł od grzywny. Stawki te obowiązywały także we wszystkich póź-
niejszych kontraktach. Na pozłotę monstrancji, zgodnie z zamieszczonym w umowie
przelicznikiem 5 dukatów na każde 4 grzywny srebra, przeznaczono 340 zł, a przetopiono
w tym celu 42 l/z dukata30. Przy braku znanych informacji na temat zatrudniania przez
marka, od niemieckiego Mark), która dzieliła się na 16 łutów (niem. Loth). Ciężar grzywny wyrażany w gramach był
różny zależnie od czasu i regionu Rzeczypospolitej, wynosił jednak zawsze około 200 g. Gdańska grzywna złotnicza,
prawdopodobnie obowiązująca także w Toruniu, ważyła ok. 191 g - Tadeusz FURTAK, Ceny w Gdańsku w latach
1701-1815, Lwów 1935 (Badania z Dziejów Społecznych i Gospodarczych, 22), s. 41; GRADOWSKI, op. cit., s. 28.
28 AADDT, JKK, sygn. D4, s. 44 - Aneks 3.
29 Ibid., s. 43.
30 Wartość dukata, czyli obiegowej złotej monety zwanej także ungarem lub czerwonym złotym, wynosiła we wszyst-
kich omawianych dokumentach 8 zł (240 groszy); była to cena odpowiadająca stawkom płaconym za niego w Gdańsku
w pierwszej tercji XVIII w. Obowiązujący w Rzeczypospolitej uniwersał z 1717 r. wyznaczał wartość tej złotej monety