DOI issue:
Nr. 4
DOI article:Artykuły
DOI article:Baliszewski, Mikołaj: Polski artysta w tempio del vero gusto: Uwagi do rzymskiej biografii Franciszka Smuglewicza
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.71009#0771
Polski artysta w „tempio del vero gusto"
755
40. Palazzo Vescovile, Frascati. Fot. (c) CarloTK, Panoramio.com, 2011
Marii Kazimiery Sobieskiej rzymskim „dworem wypędzonych"153. W przeciwieństwie
do swego starszego brata Karola Edwarda, Henryk Benedykt Stuart wcześnie porzuciw-
szy marzenia o powrocie na tron Anglii trwale związał się z dworem papieskim, w 1747 r.
został tonsurowany przez papieża Benedykta XIV i w kilka dni później podniesiony do
godności kardynała. Przyjmował kolejne rangi kardynalskie, w 1761 r. otrzymał sakrę
biskupią diecezji Frascati. Został też w tym samym roku przyjęty w poczet honorowych
członków Akademii św. Łukasza. Kardynał Stuart sprawował w ciągu swej błyskotliwej
kardynalsko-królewskiej kariery (Stuartów w Rzymie pro forma traktowano z rewerencją
właściwą monarchom) liczne wysokie funkcje kościelne, m.in. archiprezbitera Bazyliki
św. Piotra. W historii Frascati odznaczył się jako mecenas, odnowiciel i fundator m.in.
biblioteki Seminarium Biskupiego i miejscowej drukarni.
Pałac biskupi, czy raczej masywne castello (il. 40) położone w sercu Frascati, siedziba
Kardynała Księcia Yorku, jak potocznie jest do dziś nazywany we Włoszech, wybudowa-
no za pontyfikatu papieża Piusa II Piccolomini (1458-1464)154. Zanim stał się on siedzibą
ostatniego pretendenta pełnił rolę głównej rezydencji lokalnego feudała155, w lipcu 1761 r.
153 Na temat rzymskiego dworu Stuartów zob. Mariusz SMOLIŃSKI, „Władcy bez królestwa. Stuartowie w osiemna-
stowiecznym Rzymie", [w:] Oświeceniowa republika władców. Rezydencje, kolekcje, mecenat, t. 1, red. Andrzej PIEŃ-
KOS, Warszawa 2016, s. 124-141.
154 Luigi DEVOTI, Frescati, Frascata, Frascati: archeologia, storia, storie, arte, Velletri 2005, s. 78.
155 Zamek należał m.in. do Marantonia Colonny, który w 1515 r. doprowadził do nadania Frascati praw miejskich, oraz
do Pier Luigiego Farnese, który odkupił Frascati od Lukrecji della Rovere, wdowy po Colonnie. W kolejnych latach
miasto przeszło pod jurysdykcję papieską, a sam zamek wszedł we władanie Kamery Apostolskiej - stał się siedzibą
gubernatora Frascati, a nawet okazjonalną papieską rezydencją letnią (gościli tu Aleksander VI, Paweł III czy Klemens
VIII). Ostatecznie w latach 30. XVIII w. przeznaczono go na siedzibę diecezji. Już w 1608 r., za pontyfikatu Pawła V
Borghese, la Rocca we Frascati miała pozostawać do dyspozycji braci papieża, który wówczas przebywał często w Villa
Acquaviva (Grazioli). Informacje o pierwszych remontach w la Rocca finansowanych przez Kamerę Apostolską dotyczą
755
40. Palazzo Vescovile, Frascati. Fot. (c) CarloTK, Panoramio.com, 2011
Marii Kazimiery Sobieskiej rzymskim „dworem wypędzonych"153. W przeciwieństwie
do swego starszego brata Karola Edwarda, Henryk Benedykt Stuart wcześnie porzuciw-
szy marzenia o powrocie na tron Anglii trwale związał się z dworem papieskim, w 1747 r.
został tonsurowany przez papieża Benedykta XIV i w kilka dni później podniesiony do
godności kardynała. Przyjmował kolejne rangi kardynalskie, w 1761 r. otrzymał sakrę
biskupią diecezji Frascati. Został też w tym samym roku przyjęty w poczet honorowych
członków Akademii św. Łukasza. Kardynał Stuart sprawował w ciągu swej błyskotliwej
kardynalsko-królewskiej kariery (Stuartów w Rzymie pro forma traktowano z rewerencją
właściwą monarchom) liczne wysokie funkcje kościelne, m.in. archiprezbitera Bazyliki
św. Piotra. W historii Frascati odznaczył się jako mecenas, odnowiciel i fundator m.in.
biblioteki Seminarium Biskupiego i miejscowej drukarni.
Pałac biskupi, czy raczej masywne castello (il. 40) położone w sercu Frascati, siedziba
Kardynała Księcia Yorku, jak potocznie jest do dziś nazywany we Włoszech, wybudowa-
no za pontyfikatu papieża Piusa II Piccolomini (1458-1464)154. Zanim stał się on siedzibą
ostatniego pretendenta pełnił rolę głównej rezydencji lokalnego feudała155, w lipcu 1761 r.
153 Na temat rzymskiego dworu Stuartów zob. Mariusz SMOLIŃSKI, „Władcy bez królestwa. Stuartowie w osiemna-
stowiecznym Rzymie", [w:] Oświeceniowa republika władców. Rezydencje, kolekcje, mecenat, t. 1, red. Andrzej PIEŃ-
KOS, Warszawa 2016, s. 124-141.
154 Luigi DEVOTI, Frescati, Frascata, Frascati: archeologia, storia, storie, arte, Velletri 2005, s. 78.
155 Zamek należał m.in. do Marantonia Colonny, który w 1515 r. doprowadził do nadania Frascati praw miejskich, oraz
do Pier Luigiego Farnese, który odkupił Frascati od Lukrecji della Rovere, wdowy po Colonnie. W kolejnych latach
miasto przeszło pod jurysdykcję papieską, a sam zamek wszedł we władanie Kamery Apostolskiej - stał się siedzibą
gubernatora Frascati, a nawet okazjonalną papieską rezydencją letnią (gościli tu Aleksander VI, Paweł III czy Klemens
VIII). Ostatecznie w latach 30. XVIII w. przeznaczono go na siedzibę diecezji. Już w 1608 r., za pontyfikatu Pawła V
Borghese, la Rocca we Frascati miała pozostawać do dyspozycji braci papieża, który wówczas przebywał często w Villa
Acquaviva (Grazioli). Informacje o pierwszych remontach w la Rocca finansowanych przez Kamerę Apostolską dotyczą