Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (3.1934-1935)

Ryc. 26, Przekrój podłużny grażdy Iwana Semiena w Krzyworówni - Berezowie.

wedle terminologji Puszeta. Wiązanie „na rybi ogon“ bez ostatków
spotyka się tylko w dzwonnicach. Przy obu pierwszych sposobach
końce bali wychodzą poza lice ściany, a u góry przechodzą w pro-
filowane rysie, zwane tutaj prawyła.Na prawylach i belkach prze-
rzuconych nad choromami, prostopadle do frontowej ściany (ryc. 25
i 26), leży obrubeny, belka o dość dużym przekroju, kwadratowa
lub prostokątna; na niej spoczywa konstrukcja dachowa. Charakte-
rystyczne jest, że o ile obrubeny jest prostokątny, to wysokość
jego jest zawsze mniejsza od szerokości, co sprawia, że największy
moment wytrzymałości danego przekroju jest niewykorzystany.
Przy ścianie południowej jest on wysunięty bardzo poza jej
lice, a wysunięty wskutek tego dach zabezpiecza od deszczów
pidganie. Na obrubenym bezpośrednio spoczywają krokwie (kizły)
usztywnione jętami (bantyny). Kozły u góry, przy kalenicy krzyżują
się, a na skrzyżowaniu ich leży burkłecia (ryc, 27), rodzaj płatwi
mającej wycięcia, w które wchodzą końce górnych dranic. Nabite
na burkłecie deszczułki dopełniają tego dowcipnego urządzenia,
doskonale uszczelniającego kalenicę da-
chu. Każdy kozioł krokwiowy usztywnio-
ny jest jedną lub dwiema jętami; jeśli
jest jedna, to umieszczenie jej waha się
w granicach od połowy do jednej trze-
ciej wysokości dachu, o ile dwie, to
jedna znajduje się mniejwięcej w poło-
wie dachu, a druga w jednej czwartej.
Dachy kryte są przeważnie dranicami.
Ryc. 27. Burkłecia. Krycie gontem spotyka się stosunkowo