DOI Heft:
Inhoudsopgave
DOI Artikel:Haslinghuis, Edward Johannes: Oud-Breda
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19803#0129
Zoo vertegenwoordigen ook de epitafen, te beginnen met dat van Joris van Froenhusen
(1512), tot dat van het geslacht van Assendelft (± 1550) verschillende stadiën in den
groei der Renaissance, waarin we b.v. de fijne bloemmotieven der vroege Renaissance
plaats zien maken voor het grover Vlaamsche ornament.
In eene, ook maar beknopte bespreking van al deze grafmonumenten kan hier niet
getreden worden. Hier volgt slechts een korte beschrijving van het ter eere van Engelbrecht II
en zijn gemalin opgerichte monument. Het is een 30-tal jaren na den dood van Engelbrecht
(J- 1504) op last van graaf Hendrik III gemaakt, en het gebeente, dat er onder rust is
niet dat van den gehuldigde maar van den lastgever, zijn vrouw en zijn dochtertje,
alsmede van Reinier van Chalon. Aan welken kunstenaar wij dit uitnemende beeldhouwwerk
te danken hebben, is niet bekend. De stijl der knielende figuren heeft sommigen den
Het kasteel uit het zuidoosten, begin XVIIIe eeuw, naar I. Harrewijn.
naam van niemand minder dan Michelangelo doen noemen. Zeker is het, dat zijn invloed
hier merkbaar is. Anderen hebben het werk willen toeschrijven aan den bouwmeester van
het kasteel, Thomas Vincidor van Bologna. Dit zou aannemelijker zijn, als we niet uit
eene in 1543 in een proces afgelegde verklaring wisten, dat deze Thomas geen »steenhoudere
oft cleynstekere, maer een schilder” was.
Het monument bestaat uit een door vier figuren getorste zerk, waaronder de beelden
liggen van Engelbrecht en zijn vrouw, op een sokkel van gepolijst zwart marmer, tegen
welks geprofileerde kanten, aan de korte zijden, de witmarmeren wapens van Nassau en
Baden, en aan de lange, (moderne) kwartierwapens geplaatst zijn. De op een doodenmat
liggende, in fraai geplooide lijkwaden gehulde figuren zijn uitgevoerd in geel albast.
Op de hoeken van den sokkel knielen vier albasten mansfiguren, aan wier voeten
116
(1512), tot dat van het geslacht van Assendelft (± 1550) verschillende stadiën in den
groei der Renaissance, waarin we b.v. de fijne bloemmotieven der vroege Renaissance
plaats zien maken voor het grover Vlaamsche ornament.
In eene, ook maar beknopte bespreking van al deze grafmonumenten kan hier niet
getreden worden. Hier volgt slechts een korte beschrijving van het ter eere van Engelbrecht II
en zijn gemalin opgerichte monument. Het is een 30-tal jaren na den dood van Engelbrecht
(J- 1504) op last van graaf Hendrik III gemaakt, en het gebeente, dat er onder rust is
niet dat van den gehuldigde maar van den lastgever, zijn vrouw en zijn dochtertje,
alsmede van Reinier van Chalon. Aan welken kunstenaar wij dit uitnemende beeldhouwwerk
te danken hebben, is niet bekend. De stijl der knielende figuren heeft sommigen den
Het kasteel uit het zuidoosten, begin XVIIIe eeuw, naar I. Harrewijn.
naam van niemand minder dan Michelangelo doen noemen. Zeker is het, dat zijn invloed
hier merkbaar is. Anderen hebben het werk willen toeschrijven aan den bouwmeester van
het kasteel, Thomas Vincidor van Bologna. Dit zou aannemelijker zijn, als we niet uit
eene in 1543 in een proces afgelegde verklaring wisten, dat deze Thomas geen »steenhoudere
oft cleynstekere, maer een schilder” was.
Het monument bestaat uit een door vier figuren getorste zerk, waaronder de beelden
liggen van Engelbrecht en zijn vrouw, op een sokkel van gepolijst zwart marmer, tegen
welks geprofileerde kanten, aan de korte zijden, de witmarmeren wapens van Nassau en
Baden, en aan de lange, (moderne) kwartierwapens geplaatst zijn. De op een doodenmat
liggende, in fraai geplooide lijkwaden gehulde figuren zijn uitgevoerd in geel albast.
Op de hoeken van den sokkel knielen vier albasten mansfiguren, aan wier voeten
116