DOI issue:
Inhoudsopgave
DOI article:Neurdenburg, Elisabeth: Aanwinsten Nederlandsch Museum voor geschiedenis en kunst
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.19803#0255
vaatwerk van iets later datum in Rhages aan het licht gekomen. Het moet uit de
10de—12de eeuw dagteekenen en vult dus de gaping tusschen deze vroegste soort
en het 13de-eeuwsche aardewerk aan. Voor
ons museum, dat natuurlijk ook nog geen
vroeger dan 13de-eeuwsch vaatwerk als
Perzisch kon aanwijzen, heeft thans de
directie, die zooveel mogelijk tracht van
elke soort van aardewerk, welke voor
de geschiedenis der ceramiek van belang
is, een voorbeeld meester te worden, eenige
zeer interessante stukken aangekocht. Ook
bij deze soort van aardewerk ziet men
duidelijk de bedoeling om Chineesch porse-
lein na te maken.
Als nabootsing van vaatwerk met dik
dekkend roomkleurig glazuur, dat in de
Sung-periode (960—1279) van zoo mooie
kwaliteit door de Chineezen werd gemaakt,
beschouwen we een bakje (afb. I) met
platten rand en drie pootjes, welke den vorm van het voorlijf van een kat of ander
dier (beer?) vertoonen. Het bakje is met dekkend glanzig roomkleurig glazuur over
geelwitte aarde overtrokken. Het dateert
mogelijk uit de 10dc of 11de eeuw.
Een kom (afb. II) van grijswitte aarde,
waarin aan de binnenzijde een versiering
is ingegrift, is geheel met een thans zeer
aangetast doorzichtig glazuur overtrokken.
De ingekraste versiering bestaat uit een rand
van lelievormige figuren, waaruit arabesken
spruiten, naast een rand van schriftteekens,
terwijl op den bodem twee naar links ge-
wende ganzen zijn ingekrast. De ornament-
rand heeft een achtergrond van komma’s en
gaatjes, welke dadelijk, nadat de kom ge-
draaid was, in de nog weeke aarde zijn ge-
prikt, maar door het glazuur zijn gevuld,
zoodat de kom, die ook op andere plaatsen
licht doorlaat, doorschijnend is geworden.
De Perzische pottenbakker heeft ook hier
getracht wit gegraveerd porselein uit de Sung-periode, zoogenaamde Blancs de Chine, na te
242
10de—12de eeuw dagteekenen en vult dus de gaping tusschen deze vroegste soort
en het 13de-eeuwsche aardewerk aan. Voor
ons museum, dat natuurlijk ook nog geen
vroeger dan 13de-eeuwsch vaatwerk als
Perzisch kon aanwijzen, heeft thans de
directie, die zooveel mogelijk tracht van
elke soort van aardewerk, welke voor
de geschiedenis der ceramiek van belang
is, een voorbeeld meester te worden, eenige
zeer interessante stukken aangekocht. Ook
bij deze soort van aardewerk ziet men
duidelijk de bedoeling om Chineesch porse-
lein na te maken.
Als nabootsing van vaatwerk met dik
dekkend roomkleurig glazuur, dat in de
Sung-periode (960—1279) van zoo mooie
kwaliteit door de Chineezen werd gemaakt,
beschouwen we een bakje (afb. I) met
platten rand en drie pootjes, welke den vorm van het voorlijf van een kat of ander
dier (beer?) vertoonen. Het bakje is met dekkend glanzig roomkleurig glazuur over
geelwitte aarde overtrokken. Het dateert
mogelijk uit de 10dc of 11de eeuw.
Een kom (afb. II) van grijswitte aarde,
waarin aan de binnenzijde een versiering
is ingegrift, is geheel met een thans zeer
aangetast doorzichtig glazuur overtrokken.
De ingekraste versiering bestaat uit een rand
van lelievormige figuren, waaruit arabesken
spruiten, naast een rand van schriftteekens,
terwijl op den bodem twee naar links ge-
wende ganzen zijn ingekrast. De ornament-
rand heeft een achtergrond van komma’s en
gaatjes, welke dadelijk, nadat de kom ge-
draaid was, in de nog weeke aarde zijn ge-
prikt, maar door het glazuur zijn gevuld,
zoodat de kom, die ook op andere plaatsen
licht doorlaat, doorschijnend is geworden.
De Perzische pottenbakker heeft ook hier
getracht wit gegraveerd porselein uit de Sung-periode, zoogenaamde Blancs de Chine, na te
242