DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.49596#0133
de Operationibus Animae hum. 125
quid tandem illud est , quod intuitum , vel obtu-
tum mentis vocamus ? nihil nimirum aliud , nisi
perceptio , quam idcirco per metaphoram obtutum
mentis nuncupamus , quia per eam mens objestum
quodammodo cernit ac contemplatur , sient obtutu
oculorum corpora videmus, & aspeftamus: si igi-
tur judicium nihil , nisi ejusmodi intuitus mentis ,
«ut consicientia talis intuitus sit , illud denique re-
ipsa nihil , nisi perceptio , vel consicientia perce-
ptionis erit , neque s reliquis perceptionibus , vel
spperceptionibus intrinsecus differet, sed diserimen
totum , quod inter illud & issas intercedit, in siola
differentia objeftorum situm erit. At existimatum
semper fuit , & reipsa siensiu intimo comperimus,
judicium & perceptionem inter sie vero disicrimine
interno differre: sentimus enim, judicium esse assensum
quendam, vel dijjensum, ut ajunt, quo aliquid affirma-
mus, vel negamus, perceptionem vero effe tantummo-
do velut reprxsentationem aliquam objedti, qua nec af-
firmetur quidquam, nec negetur. Deinde si definitio
illa vera sit, quid tandem firmitas, & quid pertinacia
judicii erit ? nam illud quidem manifestum est, affen-
sum , quo aliquid assirmamus , aut dissensum , quo
aliquid negamus , firmum & pertinacem effe poffa:
at quemadmodum idem etiam de intuitu , aut de
conseientia intuitus dici possit, quin voces illa ad signi-
ficatus plane insicientes detorqueantur, nemo certe faci-
le explicabit. Prsterea si judicium sit intuitus , aut
consicientia intuitus , quo identitatem vel dissinitio-
nem rerum intuemur , judicium falsum erit intui-
tus, vel consicientia intuitus , quo identitatem aut
dissinitionem intuemur , qu® reipsa non datur , sed
quam nos tantummodo nobis reprssentamus : ergo
toties judicamus , quoties identitatem aut dissinitio-
nem rerum, seu veram, seu tantum apparentem , si-
v»
quid tandem illud est , quod intuitum , vel obtu-
tum mentis vocamus ? nihil nimirum aliud , nisi
perceptio , quam idcirco per metaphoram obtutum
mentis nuncupamus , quia per eam mens objestum
quodammodo cernit ac contemplatur , sient obtutu
oculorum corpora videmus, & aspeftamus: si igi-
tur judicium nihil , nisi ejusmodi intuitus mentis ,
«ut consicientia talis intuitus sit , illud denique re-
ipsa nihil , nisi perceptio , vel consicientia perce-
ptionis erit , neque s reliquis perceptionibus , vel
spperceptionibus intrinsecus differet, sed diserimen
totum , quod inter illud & issas intercedit, in siola
differentia objeftorum situm erit. At existimatum
semper fuit , & reipsa siensiu intimo comperimus,
judicium & perceptionem inter sie vero disicrimine
interno differre: sentimus enim, judicium esse assensum
quendam, vel dijjensum, ut ajunt, quo aliquid affirma-
mus, vel negamus, perceptionem vero effe tantummo-
do velut reprxsentationem aliquam objedti, qua nec af-
firmetur quidquam, nec negetur. Deinde si definitio
illa vera sit, quid tandem firmitas, & quid pertinacia
judicii erit ? nam illud quidem manifestum est, affen-
sum , quo aliquid assirmamus , aut dissensum , quo
aliquid negamus , firmum & pertinacem effe poffa:
at quemadmodum idem etiam de intuitu , aut de
conseientia intuitus dici possit, quin voces illa ad signi-
ficatus plane insicientes detorqueantur, nemo certe faci-
le explicabit. Prsterea si judicium sit intuitus , aut
consicientia intuitus , quo identitatem vel dissinitio-
nem rerum intuemur , judicium falsum erit intui-
tus, vel consicientia intuitus , quo identitatem aut
dissinitionem intuemur , qu® reipsa non datur , sed
quam nos tantummodo nobis reprssentamus : ergo
toties judicamus , quoties identitatem aut dissinitio-
nem rerum, seu veram, seu tantum apparentem , si-
v»