DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.49557#0290
Partis III. Sectio II.
potentia seu vis, qua Deus ad extra agit: idcirco
dixi, omnipotentiam effe facultatem attione transeun-
te efficiendi omnia possibilia. Porro Deum revera
esse omnipotentem, demonstravimus jasa in capite
I. hujus seftionis n. 129.: quare hic tantum reli-
qua adjiciemus, quae de omnipotentia Dei dicenda
reslant.
33 s. Propositio I. Detis eft infinite Ja-
piens. Cum enim Deus omnia, qusecunque
abColute cognosci poliunt, distinclisiime per-
fectislimeque cognoscat, evidens est, Deum
non polle non quam optime cognoscere, quos
maxime sines quibusvis actionibus prsefigere
oporteat, & qusenam ad Ungulos fines obti-
nendos aptissima media sint, & quo illa po-
tissimum modo & ordine ad eosdem fines
quam certillime & cumulatillime obtinendos
adhibenda sint. Talis autem cognitio est ip-
sillima sapientia ( 324): & si ad hanc insuper
etiam voluntas requiratur, qua adiones om-
nes cognitioni illi conformentur ( ), cer-
tum est, etiam hanc voluntatem Deo non
deesse, cum Deus semper optimum eligat
(30; &307): in aperto igitur est, Deum vera
proditum esse sapientia, & quidem sapientia
infinita, cum in Deo omnia infinita sint, ni-
hilque live ex parte intelleslus, sive ex parte
voluntatis Deo desit, quod ad veram perfe-
ftamque sapientiam quovis modo pertineat.
336. Corollarium. Quidquid igitur
Deus facit, vel fecit, certisfimum est, id
eum sapientisfime facere, vel feciffe, tam-
etsi illud fortasse nobis minus sapienter fieri,
aut fadum esse videri posnt.
337*
potentia seu vis, qua Deus ad extra agit: idcirco
dixi, omnipotentiam effe facultatem attione transeun-
te efficiendi omnia possibilia. Porro Deum revera
esse omnipotentem, demonstravimus jasa in capite
I. hujus seftionis n. 129.: quare hic tantum reli-
qua adjiciemus, quae de omnipotentia Dei dicenda
reslant.
33 s. Propositio I. Detis eft infinite Ja-
piens. Cum enim Deus omnia, qusecunque
abColute cognosci poliunt, distinclisiime per-
fectislimeque cognoscat, evidens est, Deum
non polle non quam optime cognoscere, quos
maxime sines quibusvis actionibus prsefigere
oporteat, & qusenam ad Ungulos fines obti-
nendos aptissima media sint, & quo illa po-
tissimum modo & ordine ad eosdem fines
quam certillime & cumulatillime obtinendos
adhibenda sint. Talis autem cognitio est ip-
sillima sapientia ( 324): & si ad hanc insuper
etiam voluntas requiratur, qua adiones om-
nes cognitioni illi conformentur ( ), cer-
tum est, etiam hanc voluntatem Deo non
deesse, cum Deus semper optimum eligat
(30; &307): in aperto igitur est, Deum vera
proditum esse sapientia, & quidem sapientia
infinita, cum in Deo omnia infinita sint, ni-
hilque live ex parte intelleslus, sive ex parte
voluntatis Deo desit, quod ad veram perfe-
ftamque sapientiam quovis modo pertineat.
336. Corollarium. Quidquid igitur
Deus facit, vel fecit, certisfimum est, id
eum sapientisfime facere, vel feciffe, tam-
etsi illud fortasse nobis minus sapienter fieri,
aut fadum esse videri posnt.
337*