Chrościcki, Juliusz A.; Rottermund, Andrzej: Atlas architektury Warszawy (Warszawa, 1977)

warła działalność architektonicznych tirm szwedzkich, które zreaiizowały kiika
projektów na terenie stoiicy. Architektura hotelu „Forum", wzniesionego w latach
1972-73 według projektu Stena Samuelsona, jest odbiciem powszechnej w tym
okresie tendencji do rozwiązywania kompozycji jako zwartej bryły, o przewadze
masywnych ścian nad niewielkimi otworami okien. Gmach biurowca przy ul.
Stawki, jak również hoteł „Victoria" przy pi. Zwycięstwa zrealizowane zostały
w konstrukcji żelbetowej ze ścianami osłonowymi, a ich wyraz plastyczny pod-
kreślony jest kolorystycznym rozwiązaniem elewacji. Do najefektowniejszych
kompozycji plastycznych zaliczyć należy zrealizowaną w latach 1974-75 monu-
mentalną elewację Banku Narodowego od strony pi. Powstańców Warszawy.
Podsumowując ostatni etap dziejów warszawskiej architektury stwierdzić natęży,
że ogólną tendencją tego okresu jest dążność do szybkiego wyposażenia miasta w
wielkomiejskie rozwiązania'komunikacyjne, stworzenie nowego modelu osiedla
mieszkaniowego o lepszym standardzie i lepiej przystosowanego do potrzeb miesz-
kańców, a w realizacjach gmachów użyteczności publicznej do wzbogacania efek-
tów plastycznych budynków przez stosowanie materiałów budow lanych o wyższej
niż dotychczas jakości.
Od 1959 roku wybierany jest co rok najlepszy budynek wzniesiony w stolicy. Prze-
glądowi architektury towarzyszą dyskusje fachowców i duże zainteresowanie opinii
społecznej. Obiekty, którym przyznano tytuły „Mister Warszawy" lub „Wice-
mister Warszawy", świadczą o stałym postępie warszawskiej architektury. Twórcy
tych budowli dążą do jak najdoskonalszego połączenia wymogów funkcjonalnych,
technologicznych i estetycznych.