DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.33172#0049
szkoii i żłobka. Między blokami zaprojektowano tereny dla dzieci, a po drugiej
stronie przejść pieszych, nad Jeziorem Gocławskim, urządzono tereny rekreacyjne
dła dorosłych. Projekt Hansenów jest wyrazem zrozumienia istotnych potrzeb
mieszkańców i zasad właściwego funkcjonowania wieikiego osiedla mieszkanio-
wego. Tą drogą idą również projektanci dwóch wiełkich osiedłi mieszkaniowych,
których reałizację rozpoczęto w 1976 roku. Osiedłami tymi są Marymont Doiny
oraz Ursynów. Obydwa mają dogodne położenie przy głównych arteriach komuni-
kacyjnych i niezwykłe urozmaicone otoczenie (skarpa, rzeka, łasy). W wymienio-
nych wyżej osiedłach mieszkaniowych próbuje się reaiizować nowy modeł osiedła
odchodzący od idei „maszyny do mieszkania", a poszukujący możłiwości stworze-
nia człowiekowi przestrzeni, która byłaby mu przyjazna i z którą człowiek mógłby
się uczuciowo utożsamić.
Najważniejszą inwestycją, która wpływa decydująco na dałsze ukształtowanie
przestrzenne śródmieścia stołicy, była reałizacja bioków po stronie wschodniej ui.
Marszałkowskiej między Ałejami Jerozolimskimi i uł. Świętokrzyską. Pod kierun-
kiem Zbigniewa Karpińskiego stworzono wiełofunkcyjny zespół wzdłuż dwóch
łinii komunikacyjnych: komunikacji kołowej - uł. Marszałkowska i komunikacji
pieszej - Pasaż Śródmiejski na zapłeczu domów towarowych. Przejrzystość kom-
pozycji przestrzennej, czytełność struktury poszczegółnych gmachów i walory
funkcjonałne stawiają ten zespół w rzędzie najwybitniejszych powojennych reaii-
zacji w Polsce.
Budynkami o prawidłowych układach i prostych rozwiązaniach konstrukcyjnych
są gmachy szkół zawodowych (ui. Stawki 14, uł. Zajączka). Wyróżnia się gmach
Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (ui. Okóinik 8), której różnorodny program
pomieszczono w prostej bryle umiejętnie wkomponowanej w otoczenie. Lekka
szkieietowa konstrukcja w połączeniu z interesującą kolorystycznie kompozycją
szkianych ścian dała znakomity rezułtat w budynkach Centrum Akademii Medycz-
nej (uł. Banacha l/la). Zespół gmachów Akademii Medycznej uzyskał wysoką
ocenę fachowców, którzy uznali go za najłepszą realizację architektoniczną w ciągu
ostatniego 30-iecia. *
Piękno współczesnych form strukturalnych najwyraźniej ujawniają realizacje
obiektów przeznaczonych dła potrzeb handłu (zespół domów towarowych „Cen-
trum" przy ui. Marszałkowskiej), komunikacji (Międzynarodowy Port Lotniczy
przy uł. Żwirki i Wigury, Dworzec Warszawa Wschodnia przy uł. Kijowskiej) oraz
architektura przemysłowa (hała Przedsiębiorstwa Targów i Wystaw przy uł. Ło-
puszańskiej 38).
Właściwe miejsce w inwestycjach miejskich uzyskało również budownictwo dła
potrzeb rekreacji i sportu. W ciągu ostatnich łat oddano do użytku kiłka obiektów
tego rodzaju, wśród których wyróżnia się piękną kompozycją architektoniczną
ośrodek sportowy „Warszawianka" (ui. Puławska 101) oraz zespół basenów „Skra"
(uł. Waweiska 5).
Znaczną koncentrację prac budowłanych w stołicy przyniosły łata 1971-76. Śmiało
zaryzykować można twierdzenie, że odbudowa Zamku Któiewskiego, nowoczesne
trasy komunikacyjne oraz obiekty użyteczności pubłicznej, jak np. Dworzec Cen-
trałny - zreaiizowane z inicjatywy władz partyjnych, a w szczegółności 1 Sekretarza
KC PZPR tow. Edwarda Gierka - zmieniają gruntownie panoramę miasta. Na
łata 1971-74 przypadła reałizacja największej miejskiej inwestycji-Trasy Ła-
zienkowskiej. Wiełokiłometrowa trasa, stanowiąca południową część obwodnicy
śródmiejskiej, połączyła bezpośrednio południowe dzieinice lewobrzeżnej Warsza-
wy z Saską Kępą i Grochowem, tworząc nowe interesujące rozwiązania architek-
toniczno-przestrzenne o dużych walorach estetycznych. Na szczegółną uwagę za-
sługuje rozwiązanie architektoniczne mostu Łazienkowskiego oraz rozwiązanie
węzła komunikacyjnego w rejonie pł. Na Rozdrożu, umiejętnie wkomponowanego
w historyczny ciąg Ałei Ujazdowskich i skarpę wiśianą. Wzdłuż lewego brzegu
Wisły w łatach 1972-75 zreałizowana została 22-ki)ometrowa trasa nazwana Wisło-
stradą, łącząca Wiłanów z Młocinami. Interesujące rozwiązanie otrzymał jej pół-
nocny odcinek w rejonie skarpy biełańskiej. Trasa przebiega w tym miejscu esta-
kadą wkomponowaną w malowniczy krajobraz z kościołem i kiasztorem kamedu-
łów. Oprócz wiełokiłometrowych tras komunikacyjnych wzniesiono w Warszawie
w łatach 1973-76 gmach i otoczenie Dworca Centralnego (A). Jerozoiimskie),
według generałnego projektu Arseniusza Romanowicza. Reałizację gmachu dworca
połączono z regulacją systemu komunikacyjnego w rejonie ułic: Emilii Płater, Ałei
Jerozołimskich, Chałubińskiego, Złotej. Architektura hałi dworcowej zwraca uwagę
przejrzystością ełementów konstrukcyjnych, dużymi płaszczyznami szklanych ścian
oraz wysokim standardem wystroju i wyposażenia pomieszczeń dworcowych. W
architektonicznej panoramie miasta łat siedemdziesiątych niewątpliwe piętno wy-
45
stronie przejść pieszych, nad Jeziorem Gocławskim, urządzono tereny rekreacyjne
dła dorosłych. Projekt Hansenów jest wyrazem zrozumienia istotnych potrzeb
mieszkańców i zasad właściwego funkcjonowania wieikiego osiedla mieszkanio-
wego. Tą drogą idą również projektanci dwóch wiełkich osiedłi mieszkaniowych,
których reałizację rozpoczęto w 1976 roku. Osiedłami tymi są Marymont Doiny
oraz Ursynów. Obydwa mają dogodne położenie przy głównych arteriach komuni-
kacyjnych i niezwykłe urozmaicone otoczenie (skarpa, rzeka, łasy). W wymienio-
nych wyżej osiedłach mieszkaniowych próbuje się reaiizować nowy modeł osiedła
odchodzący od idei „maszyny do mieszkania", a poszukujący możłiwości stworze-
nia człowiekowi przestrzeni, która byłaby mu przyjazna i z którą człowiek mógłby
się uczuciowo utożsamić.
Najważniejszą inwestycją, która wpływa decydująco na dałsze ukształtowanie
przestrzenne śródmieścia stołicy, była reałizacja bioków po stronie wschodniej ui.
Marszałkowskiej między Ałejami Jerozolimskimi i uł. Świętokrzyską. Pod kierun-
kiem Zbigniewa Karpińskiego stworzono wiełofunkcyjny zespół wzdłuż dwóch
łinii komunikacyjnych: komunikacji kołowej - uł. Marszałkowska i komunikacji
pieszej - Pasaż Śródmiejski na zapłeczu domów towarowych. Przejrzystość kom-
pozycji przestrzennej, czytełność struktury poszczegółnych gmachów i walory
funkcjonałne stawiają ten zespół w rzędzie najwybitniejszych powojennych reaii-
zacji w Polsce.
Budynkami o prawidłowych układach i prostych rozwiązaniach konstrukcyjnych
są gmachy szkół zawodowych (ui. Stawki 14, uł. Zajączka). Wyróżnia się gmach
Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (ui. Okóinik 8), której różnorodny program
pomieszczono w prostej bryle umiejętnie wkomponowanej w otoczenie. Lekka
szkieietowa konstrukcja w połączeniu z interesującą kolorystycznie kompozycją
szkianych ścian dała znakomity rezułtat w budynkach Centrum Akademii Medycz-
nej (uł. Banacha l/la). Zespół gmachów Akademii Medycznej uzyskał wysoką
ocenę fachowców, którzy uznali go za najłepszą realizację architektoniczną w ciągu
ostatniego 30-iecia. *
Piękno współczesnych form strukturalnych najwyraźniej ujawniają realizacje
obiektów przeznaczonych dła potrzeb handłu (zespół domów towarowych „Cen-
trum" przy ui. Marszałkowskiej), komunikacji (Międzynarodowy Port Lotniczy
przy uł. Żwirki i Wigury, Dworzec Warszawa Wschodnia przy uł. Kijowskiej) oraz
architektura przemysłowa (hała Przedsiębiorstwa Targów i Wystaw przy uł. Ło-
puszańskiej 38).
Właściwe miejsce w inwestycjach miejskich uzyskało również budownictwo dła
potrzeb rekreacji i sportu. W ciągu ostatnich łat oddano do użytku kiłka obiektów
tego rodzaju, wśród których wyróżnia się piękną kompozycją architektoniczną
ośrodek sportowy „Warszawianka" (ui. Puławska 101) oraz zespół basenów „Skra"
(uł. Waweiska 5).
Znaczną koncentrację prac budowłanych w stołicy przyniosły łata 1971-76. Śmiało
zaryzykować można twierdzenie, że odbudowa Zamku Któiewskiego, nowoczesne
trasy komunikacyjne oraz obiekty użyteczności pubłicznej, jak np. Dworzec Cen-
trałny - zreaiizowane z inicjatywy władz partyjnych, a w szczegółności 1 Sekretarza
KC PZPR tow. Edwarda Gierka - zmieniają gruntownie panoramę miasta. Na
łata 1971-74 przypadła reałizacja największej miejskiej inwestycji-Trasy Ła-
zienkowskiej. Wiełokiłometrowa trasa, stanowiąca południową część obwodnicy
śródmiejskiej, połączyła bezpośrednio południowe dzieinice lewobrzeżnej Warsza-
wy z Saską Kępą i Grochowem, tworząc nowe interesujące rozwiązania architek-
toniczno-przestrzenne o dużych walorach estetycznych. Na szczegółną uwagę za-
sługuje rozwiązanie architektoniczne mostu Łazienkowskiego oraz rozwiązanie
węzła komunikacyjnego w rejonie pł. Na Rozdrożu, umiejętnie wkomponowanego
w historyczny ciąg Ałei Ujazdowskich i skarpę wiśianą. Wzdłuż lewego brzegu
Wisły w łatach 1972-75 zreałizowana została 22-ki)ometrowa trasa nazwana Wisło-
stradą, łącząca Wiłanów z Młocinami. Interesujące rozwiązanie otrzymał jej pół-
nocny odcinek w rejonie skarpy biełańskiej. Trasa przebiega w tym miejscu esta-
kadą wkomponowaną w malowniczy krajobraz z kościołem i kiasztorem kamedu-
łów. Oprócz wiełokiłometrowych tras komunikacyjnych wzniesiono w Warszawie
w łatach 1973-76 gmach i otoczenie Dworca Centralnego (A). Jerozoiimskie),
według generałnego projektu Arseniusza Romanowicza. Reałizację gmachu dworca
połączono z regulacją systemu komunikacyjnego w rejonie ułic: Emilii Płater, Ałei
Jerozołimskich, Chałubińskiego, Złotej. Architektura hałi dworcowej zwraca uwagę
przejrzystością ełementów konstrukcyjnych, dużymi płaszczyznami szklanych ścian
oraz wysokim standardem wystroju i wyposażenia pomieszczeń dworcowych. W
architektonicznej panoramie miasta łat siedemdziesiątych niewątpliwe piętno wy-
45