DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.22616#0036
32 ΑΡΧ. ΔΕΛΤ.-ΕΤΟΣ 1892.-ΜΑΡΤΙΟΣ καϊ ΑΠΡΙΛΙΟΣ
ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΔΕΛΤΙΟΥ
ΔΙΑΤΡΙΒ ΑΙ ΚΑΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
Μέθοδος προς καθαρασμόν κα\ οΊ/ντήρησιν των
χάλκινων αρχαίων.
'Εν τω Αρχαιολογικά Δελτίω (1888 σελ. 221-233 και 1889
σ. 102,3) περιεγράφη μέθοδος του καθαρισμού καϊ της συντη-
ρήσεως των χάλκινων αρχαίων αντικειμένων. Ή μέθοδος αΰτη
τροποποιηθείσα ουσιωδώς εκ της μέχρι τοΰδε πείρας εφθασεν εις
σημεΐον ικανοποιούν πάσας τάς απαιτήσεις, διότι νυν δι1 αυτής
αφαιρείται μεν πάν ίχνος οξειδίου η άλατος από του αντικειμέ-
νου, καλύπτεται δε κατόπιν μόνον ΰπό λεπτοτάτου όλως καϊ άνε-
παισθήτου στρώματος της προφυλαττούσης αυτό από μελλούσης
όξειδιώσεως ουσίας, συγχρόνως δέ διατηρεί εύχάριστον φαιομέ-
λαν χρώμα, εξακολουθούν νά παρέχη αύτώ καϊ μετά τον καθα-
ρισμόν την όψιν του αρχαίου, ελλείπει δέ ολως τό νεωτερίζον
πράσινον καϊ ή εκ του βερνικιού στιλπνότης. Προς καθησύχασιν
εκείνων οσοι ανησύχησαν η ε μεμψιμοίρησαν επί τη τοιαύτη όψει
τών τό πρώτον καθορισθέντων αντικειμένων παρατηρώ οτι ευκό-
λως καϊ άνευ βλάβης δύναται ν' άφαιρεθρ [δι* οινοπνεύματος κλπ.)
η τβ στιλπνότης αυτών καϊ 6 πράσινος χρωματισμός και δύναται
χωρϊς ούδε τό παραμικρόν νά πάθωσι ταύτα νά λάβωσι την φαιο-
μέλαιναν χροιάν καϊ τό άστιλπνον τών τελευταιον καθορι-
σθέντων .
Ή μέθοδος του καθαρισμού ώς νυν 'έχει στηρίζεται έπϊ της
αναγωγικής ήτοι άποξειδιωτικής επενέργειας του υδρογόνου εν
τω γεννάσθαι επϊ τών οξειδίων μετάλλων καϊ εν τη ημετέρα
περιπτώσει ιδίως επϊ τών του χαλκού, έχει δε συν τοις άλλοις
τό προτέρημα οτι τά αντικείμενα δεν μένουσιν εν τέλει εντός
όξινου διαλύσεως δυναμένης νά επιδράση βλαβερώς έν τω μέλ-
λοντι εφόσον μένει εν τοις πόροις τού μετάλλου, διότι ό χρησι-
ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΔΕΛΤΙΟΥ
ΔΙΑΤΡΙΒ ΑΙ ΚΑΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
Μέθοδος προς καθαρασμόν κα\ οΊ/ντήρησιν των
χάλκινων αρχαίων.
'Εν τω Αρχαιολογικά Δελτίω (1888 σελ. 221-233 και 1889
σ. 102,3) περιεγράφη μέθοδος του καθαρισμού καϊ της συντη-
ρήσεως των χάλκινων αρχαίων αντικειμένων. Ή μέθοδος αΰτη
τροποποιηθείσα ουσιωδώς εκ της μέχρι τοΰδε πείρας εφθασεν εις
σημεΐον ικανοποιούν πάσας τάς απαιτήσεις, διότι νυν δι1 αυτής
αφαιρείται μεν πάν ίχνος οξειδίου η άλατος από του αντικειμέ-
νου, καλύπτεται δε κατόπιν μόνον ΰπό λεπτοτάτου όλως καϊ άνε-
παισθήτου στρώματος της προφυλαττούσης αυτό από μελλούσης
όξειδιώσεως ουσίας, συγχρόνως δέ διατηρεί εύχάριστον φαιομέ-
λαν χρώμα, εξακολουθούν νά παρέχη αύτώ καϊ μετά τον καθα-
ρισμόν την όψιν του αρχαίου, ελλείπει δέ ολως τό νεωτερίζον
πράσινον καϊ ή εκ του βερνικιού στιλπνότης. Προς καθησύχασιν
εκείνων οσοι ανησύχησαν η ε μεμψιμοίρησαν επί τη τοιαύτη όψει
τών τό πρώτον καθορισθέντων αντικειμένων παρατηρώ οτι ευκό-
λως καϊ άνευ βλάβης δύναται ν' άφαιρεθρ [δι* οινοπνεύματος κλπ.)
η τβ στιλπνότης αυτών καϊ 6 πράσινος χρωματισμός και δύναται
χωρϊς ούδε τό παραμικρόν νά πάθωσι ταύτα νά λάβωσι την φαιο-
μέλαιναν χροιάν καϊ τό άστιλπνον τών τελευταιον καθορι-
σθέντων .
Ή μέθοδος του καθαρισμού ώς νυν 'έχει στηρίζεται έπϊ της
αναγωγικής ήτοι άποξειδιωτικής επενέργειας του υδρογόνου εν
τω γεννάσθαι επϊ τών οξειδίων μετάλλων καϊ εν τη ημετέρα
περιπτώσει ιδίως επϊ τών του χαλκού, έχει δε συν τοις άλλοις
τό προτέρημα οτι τά αντικείμενα δεν μένουσιν εν τέλει εντός
όξινου διαλύσεως δυναμένης νά επιδράση βλαβερώς έν τω μέλ-
λοντι εφόσον μένει εν τοις πόροις τού μετάλλου, διότι ό χρησι-