§4

HECTOR BERLIOZ.

andere soort van fiasco waehtte hem. Miss Smithson,
oischoon in jaren klimmende, scheen steeds jeugdiger
van hart te worden, en eene wederliefde te eischen,
welke Berlioz haar niet meer sehonk, Want op zekeren
dag vertrok hij met pak en zak, d. i. met eene jeugdige
zangeres, naar Belgie.

Xu v'olgden de eerste uitvoeringen van La damna-
tion de Faust, zonder glans, zonder weserklank. De kritiek,
vooral Scudo i behandelde den kunstenaar onbarm-
hartig.

L Enfänce du Christ, die heerlijke Idylle, en ge-
makkelijker door elkeen te volgen en te verstaan, ver-
wierf wel onmiddelijk den algemeenen bijval, doch
minder in Frankrijk. dan te Weenen, en te Brussel, waar
Fetis alleen verklaarde « ne pas comprendre Fceuvre ».
Hetgeen de leeriingen van het conservatorium niet terug-
hield aan den toonkunstenaar eene openlijke hulde te
brengen.

Door die ontvangst in ’t buitenland voelde Berlioz
zieh getrokken opnieuw zijne krachten aan het tooneel
te beproeven, en schreef rg S02' Beatrice et Benedict naar
Shakespeare; een werk in 2 bedrijven, dat te Weimar
met goeden uitslag ten tooneele werd gevoerd. Te.
Parijs kende men er siech.ts een Nocturne van. Maar
toch begon de ster des kunstenaars thans in 18631
eindelijk 00k in zijn eigen land op te gaan. Onder
den invloed van Felicien David kwam een cöncert enkel
uit Berlioz' werken bestaande tot stand.

Hierop volgde weidra een deel der geschiedenis van
Troye, merkwaardiger wijze tusschen meer romantische
onderwerpen des meesters geplaatst.

(i; Leoxce Mesxard. Essais de crit; mus., bl. 18.