DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.26591#0595
J.-A. VAN DROOGENBROECK.
585
rijkskundige les, van Droogenbroeck opgeroepen
werd om zijn kundigheden in het vak te openbaren.
De arme jongen die evenals in den roman van
Gfuillaume li Clerc, en evenals Persival meer genie
dan schoolsche kunde bezat, stond deerlijk verlegen ;
steden, landen, stroomen, bergketens, ’t dwarrelde
hem alles verward voor den geest, maar geen woord
kende hij meer van de opgegeven les. « En zoo, »
doceerde de professor, « vindt men geen tijd om de
lessen te bestudeeren, maar tijd om den Ferguut te
lezen zou men vinden. » — De verlegen houding
van den schuldige, de vreemde klank van den mid-
deneeuwschen titel, maakten den spotlust der nor-
malisten gaande, en voortaan heette van Droogen-
broeck in het gesticht « Jan Ferguut ».
van Droogenbroeck zag het eerste daglicht te
St-Amands, waar zijn oom het ambt waarnam van
onderwijzer. Hij zelf, opgeleid in ’s rijks kweekschool
voor onderwijzers te Lier, was verscheidene jaren
in bediening aan de gemeenteschool van Schaarbeek.
Eveneens was hij leeraar bij de muziekschool van
St-Joost-ten-Oode; tot dat hij eindelijk eene plaats aan-
vaardde bij het zoogenoemde « Vlaamsch bureel » in
het ministerie van binnenlandsche zaken, en vóóreenige
jaren, als opvolger van den heer Delcroix, afdeelings-
overste werd in het ministerie van binnenlandsche
zaken en openbaar onderwijs, algemeen beheer van
hooger onderwijs, wetenschappen en letteren. Het Rid-
derkruis van de Leopoldsorde zou weldra van Droo-
genbroeck’s verdienste nog duidelijker kenteekenen.
Tusschen al de ambtsbezigheden in een uiterst
bedrijvig leven, vond zijn onvermoeibare geest nog
vrije stonden genoeg, niet alleen om door diepe
studie van vaderlandsche en vreemde letterkunde
zijne eigene ontwikkeling tot een verbazenden graad
585
rijkskundige les, van Droogenbroeck opgeroepen
werd om zijn kundigheden in het vak te openbaren.
De arme jongen die evenals in den roman van
Gfuillaume li Clerc, en evenals Persival meer genie
dan schoolsche kunde bezat, stond deerlijk verlegen ;
steden, landen, stroomen, bergketens, ’t dwarrelde
hem alles verward voor den geest, maar geen woord
kende hij meer van de opgegeven les. « En zoo, »
doceerde de professor, « vindt men geen tijd om de
lessen te bestudeeren, maar tijd om den Ferguut te
lezen zou men vinden. » — De verlegen houding
van den schuldige, de vreemde klank van den mid-
deneeuwschen titel, maakten den spotlust der nor-
malisten gaande, en voortaan heette van Droogen-
broeck in het gesticht « Jan Ferguut ».
van Droogenbroeck zag het eerste daglicht te
St-Amands, waar zijn oom het ambt waarnam van
onderwijzer. Hij zelf, opgeleid in ’s rijks kweekschool
voor onderwijzers te Lier, was verscheidene jaren
in bediening aan de gemeenteschool van Schaarbeek.
Eveneens was hij leeraar bij de muziekschool van
St-Joost-ten-Oode; tot dat hij eindelijk eene plaats aan-
vaardde bij het zoogenoemde « Vlaamsch bureel » in
het ministerie van binnenlandsche zaken, en vóóreenige
jaren, als opvolger van den heer Delcroix, afdeelings-
overste werd in het ministerie van binnenlandsche
zaken en openbaar onderwijs, algemeen beheer van
hooger onderwijs, wetenschappen en letteren. Het Rid-
derkruis van de Leopoldsorde zou weldra van Droo-
genbroeck’s verdienste nog duidelijker kenteekenen.
Tusschen al de ambtsbezigheden in een uiterst
bedrijvig leven, vond zijn onvermoeibare geest nog
vrije stonden genoeg, niet alleen om door diepe
studie van vaderlandsche en vreemde letterkunde
zijne eigene ontwikkeling tot een verbazenden graad