DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.26593#0296
282
FRANTZ M. MELCHERS.
loopt, bekreune zich niet om de verzen, welke de heer
Braun er bij schreef.
Slecht zijn zij niet, maar zij passen eenvoudig niet
bij de platen van Melchers. Hij schaffe zich liever een
van de bundels aan van Max Elskamp, b. v. Dominical
of Salutations, en leze daarin eenige bladzijden, alvorens
met de platen kennis te maken. De Vlaamsch voelende
Elskamp had de twaalf maanden van het jaar moeten
bezingen, zoodra het bepaald was, dat Melchers voor
elke daarvan éen plaat zou teekenen. Hiermede is dan
ook het eenige groote gebrek van de anders zeer mooie
uitgaaf aangewezen.
Dat overigens Melchers zelf zijn eigen gangetje
gegaan is, bewijst zijn werk op elke bladzijde. Hij werkte
niet op, voor, maar naast Braun’s verzen, er even langs*
zoo men wil..., en — vooral — er ver over heen!
En ook — zie, wat verschil tusschen het illustratieve
en het letterkundige gedeelte van L'An. Zooals de heer
Braun de maanden beschrijft, zijn zij eigenlijk nergens
en overal; zooals Melchers ze ons laat zien, zijn zij
alleen in onze eigen gewesten. Vergis ik mij niet, dan
verplaatst de kunstenaar ons nu eens naar die wijd-
strekkende, welig groene weiden, vol van het heerlijkste
vee van de wereld, het vee waarmee Verwee zijn kranige
landschappen stoffeerde, dus naar den noordoosthoek van
West-Vlaanderen, dan weer naar den eenzamen, tot
droomen stemmenden Walcherschen Polder, en naar
het stille, poëtische, in den dood sterflevende Veere.
Daar of hier vond hij — en een enkel keertje op
het zeestrand, — en een enkel keertje ook in een of
ander landhuis, — de motieven, welke hem in staat
zouden stellen, dat, wat hij zelf in elke van de twaalf
maanden voor het meest wezenlijke en kenmerkende
houdt, saam te vatten en uit te drukken in een prent.
FRANTZ M. MELCHERS.
loopt, bekreune zich niet om de verzen, welke de heer
Braun er bij schreef.
Slecht zijn zij niet, maar zij passen eenvoudig niet
bij de platen van Melchers. Hij schaffe zich liever een
van de bundels aan van Max Elskamp, b. v. Dominical
of Salutations, en leze daarin eenige bladzijden, alvorens
met de platen kennis te maken. De Vlaamsch voelende
Elskamp had de twaalf maanden van het jaar moeten
bezingen, zoodra het bepaald was, dat Melchers voor
elke daarvan éen plaat zou teekenen. Hiermede is dan
ook het eenige groote gebrek van de anders zeer mooie
uitgaaf aangewezen.
Dat overigens Melchers zelf zijn eigen gangetje
gegaan is, bewijst zijn werk op elke bladzijde. Hij werkte
niet op, voor, maar naast Braun’s verzen, er even langs*
zoo men wil..., en — vooral — er ver over heen!
En ook — zie, wat verschil tusschen het illustratieve
en het letterkundige gedeelte van L'An. Zooals de heer
Braun de maanden beschrijft, zijn zij eigenlijk nergens
en overal; zooals Melchers ze ons laat zien, zijn zij
alleen in onze eigen gewesten. Vergis ik mij niet, dan
verplaatst de kunstenaar ons nu eens naar die wijd-
strekkende, welig groene weiden, vol van het heerlijkste
vee van de wereld, het vee waarmee Verwee zijn kranige
landschappen stoffeerde, dus naar den noordoosthoek van
West-Vlaanderen, dan weer naar den eenzamen, tot
droomen stemmenden Walcherschen Polder, en naar
het stille, poëtische, in den dood sterflevende Veere.
Daar of hier vond hij — en een enkel keertje op
het zeestrand, — en een enkel keertje ook in een of
ander landhuis, — de motieven, welke hem in staat
zouden stellen, dat, wat hij zelf in elke van de twaalf
maanden voor het meest wezenlijke en kenmerkende
houdt, saam te vatten en uit te drukken in een prent.