DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.26592#0544
524
HUWELIJKSGEBRUIKEN.
’t dat men er heden geene vaste beteekenis meer
aanhecht. Dan komen de geschenken, door omhaling
bij de jonge dochters der gebuurte gekocht; in die
omhalingen wordt nooit eene enkele ongehuwde vrouw
overgeslagen, wanneer zij hare eerste communie
gedaan heeft.
Die geschenken toonen gewoonlijk den diepen
godsdienstzin van ons volk, en wij mogen er hier
bij voegen dat het spijtig is te zien hoe de rijken
onzer kleine dorpen die nederige maar goed gegunde
geschenken, van het werkmanskind weigeren of slechts
spottend aanvaarden. Meestal bestaan die uit eene
Lieve Vrouw, of eenen Heiligen Jozef-, — « heilige
familie », zegt ons volk gemeenlijk —; soms ook is
het een Christusbeeld. Eene der jonge dochters geeft
op den drempel het geschenk af, met den gesterio-
tipeerden, altijd weerkomenden groet : « Bruid en
Bruidegom ik wensch-u veel zegen in den huwelijken
staat. » — Altijd wordt dan een stukje verzen voorge-
dragen van den eenen of anderen volksdichter of
eer nog van eene dichteres. Soms is het geschenk
eene telloor met vier glazen : de bruid krijgt een
glas, de bruidegom een, en de twee getuigen van
het huwelijk elk een. In ruiling krijgen de jonge
dochters een stuk geld dat, omtrent, de kosten van
het geschenk evenaart, en daarbij mogen zij den
zondag daarop volgende, in het huis der bruid, als
zij op de gemeente verblijft, anders bij hare ouders,
gaan thee drinken.
Met de geschenken hebben de geburen hunne
feestelijkheden gestaakt. Slaan wij een kijkje nu in
huis, om te zien wat de familie doet ter verheerlijking
der jonggehuwden.
Voor het maal, — ook wel voor het ter kerke
HUWELIJKSGEBRUIKEN.
’t dat men er heden geene vaste beteekenis meer
aanhecht. Dan komen de geschenken, door omhaling
bij de jonge dochters der gebuurte gekocht; in die
omhalingen wordt nooit eene enkele ongehuwde vrouw
overgeslagen, wanneer zij hare eerste communie
gedaan heeft.
Die geschenken toonen gewoonlijk den diepen
godsdienstzin van ons volk, en wij mogen er hier
bij voegen dat het spijtig is te zien hoe de rijken
onzer kleine dorpen die nederige maar goed gegunde
geschenken, van het werkmanskind weigeren of slechts
spottend aanvaarden. Meestal bestaan die uit eene
Lieve Vrouw, of eenen Heiligen Jozef-, — « heilige
familie », zegt ons volk gemeenlijk —; soms ook is
het een Christusbeeld. Eene der jonge dochters geeft
op den drempel het geschenk af, met den gesterio-
tipeerden, altijd weerkomenden groet : « Bruid en
Bruidegom ik wensch-u veel zegen in den huwelijken
staat. » — Altijd wordt dan een stukje verzen voorge-
dragen van den eenen of anderen volksdichter of
eer nog van eene dichteres. Soms is het geschenk
eene telloor met vier glazen : de bruid krijgt een
glas, de bruidegom een, en de twee getuigen van
het huwelijk elk een. In ruiling krijgen de jonge
dochters een stuk geld dat, omtrent, de kosten van
het geschenk evenaart, en daarbij mogen zij den
zondag daarop volgende, in het huis der bruid, als
zij op de gemeente verblijft, anders bij hare ouders,
gaan thee drinken.
Met de geschenken hebben de geburen hunne
feestelijkheden gestaakt. Slaan wij een kijkje nu in
huis, om te zien wat de familie doet ter verheerlijking
der jonggehuwden.
Voor het maal, — ook wel voor het ter kerke